Με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Χριστίνας Ωνάση το περασμένο Σάββατο, η φίλη της, Μαρίνα Ντοντέρο αποφασίζει να περιγράψει λεπτό προς λεπτό τις στιγμές εκείνες που την βρήκε νεκρή στην μπανιέρα του σπιτιού της.
Η Χριστίνα Ωνάση είχε αναχωρήσει από την Ελλάδα με προορισμό το Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής όπου βρισκόταν ο αρραβωνιαστικός της Γιώργος Τσομλεκτσόγλου, αδελφός της Μαρίνας Ντοντέρο. Φιλοξενούνταν στο σπίτι της τελευταίας ενώ μαζί της βρισκόταν η Ελένη, ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους της κληρονόμου.
Η Μαρίνα Ντοντέρο με αφορμή την επέτειο του θανάτου της Χριστίνας Ωνάση πόσταρε στο Ιντερνετ μια κοινή τους φωτογραφία από βραδινή έξοδο, στην οποία είναι ντυμένες με κόκκινες τουαλέτες, σχολιάζοντας: «Ενας ακόμη χρόνος από την αναχώρησή σου. Θα σε θυμάμαι για πάντα!».
Στο βιβλίο της περιγράφει πώς εκείνο το πρωί της 18ης Νοεμβρίου 1988 βρήκε νεκρή την Χριστίνα Ωνάση.
«Παρασκευή, 18 Νοεμβρίου του 1988. Κατά τη διάρκεια του δείπνου η Χριστίνα άρχισε να μιλά για τον πατέρα και τον αδελφό της και για ένα σωρό άλλα πράγματα που συνήθως δεν ανέφερε ποτέ. Ήταν σαν να περνούσε μια διαδικασία κάθαρσης μιλώντας για την αγάπη που δεχόταν από τους γύρω της. Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και μου είπε καληνύχτα στα ελληνικά. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα ζωντανή. Την επόμενη μέρα σηκώθηκα στις 10 και ρώτησα την Ελένη, την οικονόμο, πού ήταν η Χριστίνα. Μου είπε ότι ακόμη κοιμόταν. Πήγα στο δωμάτιό της και από την κλειδαρότρυπα είδα φως. Έπειτα άνοιξα την πόρτα και ξαφνιάστηκα όταν είδα το κρεβάτι στρωμένο, με πεταμένα ρούχα επάνω του. Η πόρτα του μπάνιου ήταν μισάνοιχτη και ακουγόταν τρεχούμενο νερό. Μπήκα στο μπάνιο και την είδα από πίσω, καθισμένη στημένα και με το κεφάλι της σχεδόν ίσιο. Χωρίς να την αγγίξω, και ούτε καν να της μιλήσω, πήγα να πω στην Ελένη ότι η Χριστίνα είχε αποκοιμηθεί, πράγμα που συνέβαινε συχνά. Η Ελένη ήρθε στο μπάνιο να με βοηθήσει να τη σηκώσουμε και να τη μεταφέρουμε στο κρεβάτι, αλλά όταν είδε το πρόσωπό της άρχισε να φωνάζει: ''Είναι νεκρή!''. Την ξάπλωσαν σε μια πετσέτα στο πάτωμα, στο μπάνιο. Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα, κοιτάζοντας το άπειρο. Κλαίγοντας και εκτός εαυτού ήμουν σίγουρη ότι ήταν ακόμα ζωντανή και ότι έπρεπε να τηλεφωνήσω στον γιατρό».
