«Σκάνδαλο από αυτούς που δίνουν μαθήματα».Αυτός είναι ο τίτλος της Γαλλόφωνης εφημερίδας του Βελγίου «Le Soir» που επιτίθεται με αυτό τον τρόπο στη Γερμανία για την συμπεριφορά της προς την Ελλάδα.
Πιο αναλυτικά η εφημερίδα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η παραίτηση του Κρίστιαν Γουλφ θα έπρεπε να προκαλέσει προβληματισμό σε όλους αυτούς που, σήμερα στην Ευρώπη, δίνουν μαθήματα καλής διακυβέρνησης προς όλες τις κατευθύνσεις, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Οι Γερμανοί δεν είναι οι μόνοι ιεροκήρυκες. Εδώ και καιρό, η ομάδα του «Τριπλού Α» -με τη Φινλανδία, την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο- πρεσβεύουν την αρετή στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Ο αγνός Βορράς απέναντι στον απατεώνα Νότο: δεν απέχουμε και πολύ από την πιο διαστρεβλωμένη καρικατούρα».
Στη συνέχεια η εφημερίδα αναφέρεται στη «δακτυλοδεικτούμενη για τις πρακτικές διαφθοράς» Ελλάδα υπενθυμίζοντας πως το «μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς που ταλαιπώρησε την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια, αφορούσε τη Siemens, τον Γερμανό γίγαντα που οι μικρές του κομπίνες κόστισαν τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ στους Έλληνες φορολογούμενους».
Συνεχίζει, θυμίζοντας στους αναγνώστες πως λίγα χρόνια νωρίτερα «οι γερμανικές εταιρείες HDW και Ferrostaal είχαν ανακατευτεί σε ένα άλλο μέγα-σκάνδαλο διαφθοράς, που αφορούσε αυτή τη φορά την αγορά υποβρυχίων».
Όσον αφορά την κατηγορία ότι η Ελλάδα «ζούσε πέρα από τις δυνάμεις της», η εφημερίδα διερωτάται «Που έκανε η Ελλάδα τις αγορές της;». Και αναφέρεται στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου της Αθήνας από κοινοπραξία υπό τον έλεγχο της γερμανικής Hochtief Aktiengesselschaft με κόστος 2,25 δισ. ευρώ και στις γερμανικές «χωρίς ενδοιασμούς» εξαγωγές.
«Δεν τίθεται θέμα να δικάσουμε τη Γερμανία. Αλλά να θυμίσουμε γεγονότα που θα κάνουν και τους ίδιους πιο μετριόφρονες» σχολιάζει στη συνέχεια η εφημερίδα. Και θέτει το ερώτημα «Ποιος έδωσε την πρώτη μαχαιριά, το 2003, στο ευρωπαϊκό Σύμφωνο σταθερότητας;».
Ο Ιταλός Πρωθυπουργός έδωσε την απάντηση σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο την περασμένη Τετάρτη, όταν δήλωσε πως «για την κρίση του Συμφώνου σταθερότητας, της ανάπτυξης και της περιορισμένης αξιοπιστίας του» ευθύνονται «δύο κεντρικά κράτη, η Γαλλία και η Γερμανία, τα οποία προτίμησαν να ασκήσουν την πολιτική τους επιρροή στα άλλα Κράτη-μέλη με στόχο να τσακίσουν αυτόν τον μηχανισμό του σεβασμού και της εφαρμογής των κανόνων».
Η εφημερίδα σημειώνει στη συνέχεια πως «η Ελλάδα αλλοίωσε ορισμένα στοιχεία» αλλά δεν παραλείπει να επισημάνει πως η Γερμανία ήταν εκείνη που είχε απορρίψει την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να έχει η Eurostat την άδεια να ελέγχει τους εθνικούς λογαριασμούς. Μια πρόταση που η Ελλάδα είχε δεχτεί.
Και προσθέτει: «Πρόσφατα, στις αρχές του 2010, ποιος "φρενάρισε" με όλες του τις δυνάμεις την ταχεία και αποφασιστική αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους που θα είχε απαλλάξει την Ευρώπη από τις ωδίνες της σημερινής κρίσης; Ποιος διατηρεί ένα προκλητικό εμπορικό πλεόνασμα;».
Το άρθρο καταλήγει πως «δεν έχουμε από τη μια πλευρά τους καλούς και από την άλλη τους κακούς».