Στο καινούριο βιβλίο της, η γνωστή ακτιβίστρια επιστρέφει στις αρχές της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ και στην επείγουσα ανάγκη οι Δημοκρατικοί να προσφέρουν μια προοδευτική, εναλλακτική πρόταση.
Η 47χρονη Ναόμι Κλάιν, Καναδο-αμερικανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος, θέλει να βάλει τις βάσεις μιας αποτελεσματικής αντίστασης στον Ντόναλντ Τραμπ. Στο τελευταίο της βιβλίο «Το να λες Οχι δεν αρκεί πια», η Κλάιν εκλιπαρεί τις δημοκρατικές δυνάμεις να ενωθούν εναντίον του. Γράφει όμως και για το Δημοκρατικό κόμμα, το οποίο βρίσκεται σε κατάρρευση.
Σε συνέντευξή της στην Liberation, η Κλάιν αναφέρει:
«Εγραψα γρήγορα αυτό το βιβλίο γιατί υπάρχει επείγουσα ανάγκη. Εκτιμώ ότι μετά τους πρώτους μήνες θητείας του Ντόναλντ Τραμπ, οι άνθρωποι διψούν για εναλλακτικές λύσεις. Θέλουν στοιχεία, ιστορικά ή άλλα, που θα τους επιτρέπουν να ξαναβάλουν τα πράγματα σε ένα συνολικό πλαίσιο.
Είμαι πολύ ανήσυχη. Εχω την αίσθηση ότι οι αντίπαλοι του Τραμπ, παρότι αναγνωρίζουν τους κινδύνους της προεδρίας του, δεν είναι επικεντρωμένοι στο θέμα, δεν έχουν οργανωθεί, δεν έχουν στρατηγική, αν και θάπρεπε. Η κινητικότητα που έδειξαν κάποιοι, τους πρώτους μήνες της προεδρίας Τραμπ, με την διαδήλωση των γυναικών, τις κινητοποιήσεις εναντίον των αντι-μεταναστευτικών διαταγμάτων του, ή την πολιτική κινητοποίηση ακόμη κι όσων δεν είχαν ποτέ αναμειχθεί, δεν έχουν μετατραπεί ακόμη σε μια δύναμη ικανή να νικήσει τον Τραμπ σε μια εκλογική αναμέτρηση.
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι η αντιπολίτευση του Τραμπ, και ειδικά η ελίτ του Δημοκρατικού κόμματος, είναι τόσο πολύ επικεντρωμένη στην καθαίρεση -σενάριο ελάχιστα πιθανό- αντί να επικεντρωθούν στην δυνατότητα -πολύ πιο πιθανή- να τον κερδίσουν στις εκλογές.
Θέλω να είμαι σαφής: είμαι ευτυχής που ο εισαγγελέας Robert Mueller συνεχίζει να διερευνά την ρωσική εμπλοκή στις αμερικανικές εκλογές, και θα πρέπει να εξερευνήσει όλες τις πίστες. Η ιδέα ότι ο Mueller θα μπορέσει να μας απαλλάξει από τον Τραμπ είναι πολύ ελκυστική για πολλούς ανθρώπους. Εγώ εκτιμώ ότι το Δημοκρατικό κόμμα και οι αντι-Τραμπ θα πρέπει να αφήσουν τον Mueller να κάνει τη δουλειά του και να επικεντρωθεί στον τρόπο που θα κερδίσουν τον Τραμπ, αν δεν καθαιρεθεί.
Το βιβλίο μου έχει τίτλο «Το να λες Οχι δεν αρκεί πια» γιατί εκλιπαρεί τους αντιπολιτευόμενους να προτείνουν και όχι μόνο να αντιπολιτεύονται. Με το να επικεντρώνονται στο θέμα της ρωσικής εμπλοκής δεν κάνουν παρά να επαναλαμβάνουν «όχι, όχι, όχι».
Θα πρέπει να παραδεχθώ ότι σε ορισμένα θέματα η αντιπολίτευση είναι πολύ καλή, στην υγεία, για παράδειγμα. Συνίσταται στο να αντιπαρατίθεται στις προσπάθειες των Ρεπουμπλικανών να ξηλώσουν το πουλόβερ του Obamacare. Ταυτόχρονα προτείνουν κάτι ακόμη καλύτερο, δηλαδή μια καθολική, δημόσια ασφάλεια. Επίσης, στο θέμα των μεταναστών. Πολλοί νέοι υπερασπίζονται το DACA, το διάταγμα με το οποίο ο Ομπάμα προστάτευε τους μετανάστες που έφταναν ως παιδιά στις ΗΠΑ και το οποίο κατήργησε ο Τραμπ, λέγοντας ότι ακόμη και το DACA δεν είναι αρκετό. Απαιτούν περισσότερα, ειδικά την νομιμοποίηση των γονιών τους.
Πιστεύω ότι το Δημοκρατικό κόμμα δεν πήρε τα διδάγματα που έπρεπε από την ήττα της Χίλαρι Κλίντον. Κι όμως, θα έπρεπε να αναρωτηθεί πώς έχασε αυτή την εκλογή απέναντι σε έναν τόσο αδύνατο και ανίσχυρο Τραμπ. Το establishment του Δημοκρατικού κόμματος έχει έμμονη ιδέα με τον ρόλο της Ρωσίας στις εκλογές και επιμένει ότι η εκλογή τούς εκλάπη. Αυτή η άποψη τους κάνει να μη μπορούν να σκύψουν πάνω στα δικά τους λάθη ή να αναλύσουν γιατί δεν μπόρεσαν να κινητοποιήσουν την εκλογική τους βάση και γιατί 90 εκατομμύρια Αμερικανοί δεν πήγαν καν να ψηφίσουν.
Ενα άλλο πρόβλημα είναι το Δημοκρατικό κόμμα δεν έχει ακόμη χωνέψει τη μάχη που έδωσαν ο Μπέρνι Σάντερς και η Χίλαρι Κλίντον στις προκριματικές. Αυτή η εχθρότητα απέναντι στον Μπέρνι και τους οπαδούς του, ο θυμός θα έλεγα, είναι εντελώς αντιπαραγωγικός. Ορισμένοι συνεχίζουν να λένε «Ο Μπέρνι δεν είναι καν Δημοκρατικός». Θα έπρεπε να χαίρονται που ο Μπέρνι, ο πιο δημοφιλής πολιτικός των ΗΠΑ, δεν επέλεξε να κάνει δικό του κόμμα, εκτός του Δημοκρατικού κόμματος. Γιατί αν το είχε κάνει, το Δημοκρατικό κόμμα θα ήταν νεκρό.
Δεν πιστεύω ότι ο Μπέρνι είναι τέλειος. Αν θα έπρεπε να φανταστώ τον τέλειο υποψήφιο του Δημοκρατικού κόμματος δεν θα ήταν ένας γέρος Λευκός που μοιάζει με δογματικό μαρξιστή, παρότι ο Μπέρνι δεν είναι τέτοιος. Η προεκλογική εκστρατεία του Μπέρνι είχε αδυναμίες, ειδικά στα θέματα ρατσισμού και φύλων. Πολύ συχνά αυτά τα θέματα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα και όλα εστιάζονταν στις οικονομικές ανισότητες. Αλλά παρά αυτά τα κενά, η εκστρατεία του Μπέρνι ήταν ιστορική γιατί έβαλε στο τραπέζι επαναστατικές πολιτικές. Γι'αυτό και τον υποστήριξα απόλυτα. Επίσης, για την κλιματική αλλαγή, ένα καίριο θέμα κατά την άποψή μου, ήταν καταπληκτικός. Η κλιματική πολιτική του ήταν η πιο τολμηρή που υπερασπίστηκε ποτέ ένας υποψήφιος πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος».