Μετά το αυτοκίνητο, το σπίτι. Οι millenials εγκαταλείπουν κάθε σύμβολο ιδιοκτησίας. Αγαπούν τα αντικείμενα, αλλά αποκλείουν την ιδιοκτησία.
Ενας γάλλος ψυχίατρος και ένας μεσίτης έγραψαν μαζί ένα πρωτότυπο βιβλίο, το «Lieux de vie, ce qu’ils disent de nous» («Τι λένε για μας τα μέρη που ζούμε») στο οποίο εξηγούν την υπερ-κινητικότητα των ανθρώπων της νέας γενιάς, την οικονομική κρίση, τον κόσμο που έρχεται σπίτι μας με ένα κλικ, το job sharing και το low cost. Ολα δηλαδή όσα μεταμορφώνουν κυριολεκτικά την έννοια που θα έχει ο «προσωπικός χώρος» στο μέλλον.
Τα λειτουργικά δωμάτια, τα οποία ήταν κανόνας από τον 19ο αιώνα (δηλαδή ένα δωμάτιο για κάθε λειτουργία) και τα οποία αντικαταστάθηκαν από την αμερικανική μόδα των open spaces (ανοιχτές κουζίνες χωρίς τοίχους, σαλόνια με θέα στην τηλεόραση, πράσινα φυτά και lofts), εγκαταλείπονται τώρα με τη σειρά τους από τους εύπορους ανθρώπους της νέας γενιάς.
Οι συγγραφείς σημειώνουν την αλλαγή που έγινε στις κουζίνες: από την εποχή που ήταν γεμάτες με εργαλεία και σκεύη περάσαμε στις άδειες κουζίνες με τα έτοιμα ή κατεψυγμένα φαγητά. Αλλά σήμερα, κανείς δεν ασχολείται με την κουζίνα, το μπάνιο είναι αυτό που βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής και εκεί επενδύουν οι millenials.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι νέοι επενδύουν στο μπάνιο ως καταφύγιο, όπου μπορεί κάποιος να βρει λίγη ησυχία από το κομπιούτερ και από το τηλέφωνο, το οποίο δεν αντέχει στο υγρό περιβάλλον. Το μπάνιο γίνεται για τους millenials ένα ειδικό σημείο στο οποίο επενδύουν για διακόσμηση και έπιπλα. Είναι το σημείο της προσωπικής στιγμής και του σώματος που μπορεί για λίγο να απελευθερωθεί.
Συγκατοίκηση
Αλλά τα διαμερίσματα για τα σύγχρονα ζευγάρια έγινε απλές λειτουργικές βάσεις ζωής, χάρη στο wifi, όπως ισχύει και για τους περισσότερους εργένηδες. Η διακόσμηση γίνεται μια συγκατοίκηση διαφορετικού γούστου, χωρίς έγνοια για κοινή αισθητική. Η ψυχολόγος Monique Eleb έχει ήδη γράψει για τον τρόπο που τα ζευγάρια διευθετούν την «χωροταξική τους σκηνή»: ο καθένας δουλεύει με βάση την ταυτότητά του, διαπραγματευόμενος την θέση των αντικειμένων και κάνοντας παραχωρήσεις. «Ο χώρος διαμονής αποτελείται από αγαπημένα σημεία, από γωνίες προτίμησης, από ζώνες-καταφύγια του ενός και του άλλου. Είναι αποτέλεσμα σιωπηλών διαπραγματεύσεων και διευθετήσεων, ενίοτε και διαξιφισμών», γράφει.
Ο ψυχίατρος Patrick Huerre έγραψε ότι ένα πολύ τακτοποιημένο διαμέρισμα όπως κι ένα χαοτικό διαμέρισμα είναι σημάδια ενός ιδιαίτερου εσωτερικού κόσμου. Οι μεγάλες αφίσες ή ορισμένοι πίνακες μαρτυρούν την ανάγκη για την επιβεβαίωση της ταυτότητας κάποιου.
Η γειτονιά και όχι το σπίτι ή το διαμέρισμα
Στις μεγάλες πόλεις όπου υπάρχει μεγάλη προσφορά ακινήτων, οι νέες και εύπορες γενιές δεν εγκαθίστανται απαραίτητα στις μπουρζουά γειτονιές. Προτιμούν τα σημεία κοντά στον χώρο εργασίας, τα μέρη όπου υπάρχουν καφέ, θέατρα, ποικιλία κοινωνικότητας, φίλοι, ακόμη κι αν είναι λαϊκές συνοικίες. Οι μεσίτες δεν ξέρουν πια τι να κάνουν τα εξοχικά που δεν πωλούνται γιατί είναι ελάχιστα προσβάσιμα. Αντί για το οικογενειακό εξοχικό, το οποίο κληροδοτείται από γενιά σε γενιά, οι νέοι σήμερα προτιμούν τα ταξίδια, τη μουσική, τον κινηματογράφο και τις γνώσεις, αντί για την υλική ιδιοκτησία.
Πώς θα είναι το αυριανό «έξυπνο» σπίτι; Θα είναι το ψηφιακό σπίτι το οποίο θα ελέγχει κάποιος από το smartphone μήπως μπουν κλέφτες; Θα είναι το τραγικό σπίτι, όπως αυτής της οικογένειας που κάηκε ζωντανή στο διαμέρισμα-φυλακή, το οποίο δεν άνοιγε εξαιτίας των ηλεκτρονικών πατζουριών; Σε κάθε περίπτωση, το σπίτι του μέλλοντος θα πηγαίνει ακόμη πιο μακριά, με το wifi που «σπάει» τους τοίχους και ρίχνει τα σύνορα στο εσωτερικό του. Και θα αλλάξει ακόμη περισσότερο με την υπηρεσία της Amazon που θα επιτρέπει σε ένα κούριερ, με ένα flashcode, να παίρνει την άδεια από μέσα να εναποθέτει το δέμα στην πόρτα ...Κάτι σαν το AirBnb, με το οποίο επιτρέπουμε στους επισκέπτες να μένουν για λίγο στο σπίτι μας. Καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο ό,τι απέμεινε από την έννοια της ιδιοκτησίας.