Ο Aποστόλης Τότσικας, λίγο πριν τα τριανταπέντε, μοιάζει να έχει βρει τον δρόμο του και να προχωρά πιο συνειδητά στη ζωή και στη δουλειά του. Ισως γιατί στο ένα χέρι κρατά γερά τις αξίες με τις οποίες μεγάλωσε και στο άλλο την αγαπημένη του Ρούλα Ρέβη και τα παιδιά τους. Και παραμένει ωραίος....
«Γεννήθηκα στη Λάρισα. Mεγάλωσα στον Βόλο. Την Αθήνα την ήξερα, πάντα την ήξερα, γιατί ερχόμασταν στις διακοπές, εκτός από το Πάσχα που πηγαίναμε στη Λάρισα. Ο χάρτης της Αθήνας ήταν πάντα μέσα στο μυαλό μου. Οταν πήρα αυτοκίνητο, ήξερα ήδη τους δρόμους. Από την άλλη ο Βόλος, είναι μια όμορφη μικρή πόλη. Δεν χάνεσαι με τίποτα. Εζησα πολύ ανέμελα και χαρούμενα παιδικά χρόνια. Ημουν συνέχεια έξω και έπαιζα. Δεν ξέρω αν θα ήμουν καλός μαθητής, γιατί δεν ασχολήθηκα ποτέ. Αλλά ευτυχώς είχα ένστικτο και αντίληψη που με βοήθησαν πολύ. Ισως γιατί ήξερα, υποσυνείδητα, που θα καταλήξω. Ημουν ένα παιδί της γειτονιάς, της ομάδας -να παίξουμε, να κερδίσουμε.
Ο πατέρας μου (σ.σ. Γιάννης Τότσικας) δούλευε στο Κρατικό Βορείου Ελλάδος και πηγαίναμε πάντα στις πρεμιέρες. Θυμάμαι ορισμένες εξαιρετικές παραστάσεις και γενικότερα θυμάμαι πόσο ωραίο θέατρο βλέπαμε. Οπως στην Επίδαυρο, τότε που πηγαίναμε και μέναμε στις σκηνές -εκεί που τώρα είναι το πάρκινγκ... Στον Βόλο δεν έβλεπα πολύ θέατρο, αλλά έβλεπα σινεμά -είναι μεγάλη μου αγάπη ο κινηματογράφος...
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Αποστόλη Τότσικα στο Bovary.gr