Τη δέσμευσή του πως αν ηγηθεί της προσπάθειας για την αναγέννηση του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς θα πάψουν οι διχόνοιες που βούλιαξαν την παράταξη και πλήγωσαν την Ελλάδα, επανέλαβε από την Ξάνθη ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Μιλώντας μπροστά σε φίλους και συναγωνιστές από τα φοιτητικά χρόνια, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης, τόνισε:
«Στις εκλογες του 1993 υπήρχε ένα διαφημιστικό σποτ του ΠΑΣΟΚ που εμένα και την γενιά μου μας συγκινούσε ιδιαίτερα. Αρχιζε με τον Χαρίλαο Τρικούπη, πήγαινε στον Ελευθέριο Βενιζέλο, στον Νικόλαο Πλαστήρα, στον Γεώργιο Παπανδρέου, στον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν ήταν όλοι αυτοί το ίδιο, είχαν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Ούτε τα έκαναν όλα σωστά. Έκαναν και καλά, έκαναν και πολλά λάθη. Εμείς που ενοποιήσαμε την ιστορία 100 ετών, δεν μπορούμε να ενοποιήσουμε την ιστορία της μεταπολίτευσης; Γιατί; Τόσο μεγάλες είναι οι διχόνοιες μεταξύ μας;» είπε.
Ο υποψήφιος για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς στηλίτευσε όσους ήταν «επαγγελματίες τις διχόνοιας» όπως τους χαρακτήρισε. «Το μόνο που ήξεραν ήταν να διχάζουν την παράταξη για να έχουν ρόλο. Δεν τους χρειαζόμαστε. Εάν ηγηθώ αυτής της προσπάθειας, δεν θα έχουν κανένα ρόλο. Διότι πλήγωσαν την παράταξή μας και πάνω από όλα πλήγωσαν τον ελληνικό λαό».
Όπως υπογράμμισε ο κ. Ανδρουλάκης, πρόκληση για την παράταξη είναι να θυμηθεί ότι υπήρξε δύναμη αμφισβήτησης, όχι μόνο των δεξιών μετεμφυλιακών κατεστημένων. «Αμφισβήτησε τα πάντα. Ό,τι δημιουργούσε στη χώρα διχασμούς, στασιμότητα και μια κατάσταση που οδήγησε τη μισή Ελλάδα να φύγει στο εξωτερικό, λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, και την άλλη μισή εξαιτίας της ανεργίας και δεινής οικονομικής κατάστασης. Σήμερα υπάρχουν πολλά κοινά μ’ εκείνη την εποχή. Το πολιτικό σύστημα έχει χρεοκοπήσει. Υπάρχει μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν κι αυτή είναι μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο ευρωβουλευτής στάθηκε και στο γεγονός ότι πολλοί πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε τον προοδευτικό χώρο. «Δεν μας πήρε κανένα χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι κόμμα της κεντροαριστεράς. Μαζί με τον Π. Καμμένο είναι ο εθνολαϊκισμός που καλπάζει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Εάν αποτύχουμε στον εγχείρημα ενδυνάμωσης της δημοκρατικής παράταξης, η Ελλάδα θα περάσει περιπέτεια» προειδοποίησε.
Τόνισε δε ότι πρέπει να κινηθούμε σε δυο κατευθύνσεις: «Να μαζέψουμε ό,τι πιο προοδευτικό υπάρχει στον Ελληνισμό του εξωτερικού. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν ιμάντας ιδεών, θέσεων κι απόψεων για το μέλλον της πατρίδας. Και το δεύτερο είναι να υπάρξει ένα θεσμικό κόμμα στην Ελλάδα που θα μπορεί να λειτουργήσει με κοινωνικούς όρους: να ανατάξει τα κοινωνικά του δίκτυα, τις οργανώσεις του όχι όμως όπως παλιά, όχι οργανώσεις-φαντάσματα».
Είκοσι χρόνια μετά, στην πόλη που σπούδασε
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη του επαφή με το Πολυτεχνείο Ξάνθης, όπου και σπούδασε πολιτικός μηχανικός, ο Νίκος Ανδρουλάκης επέστρεψε στην πόλη. Τώρα ως ευρωβουλευτής και υποψήφιος για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης, αλλά με ζωντανές τις μνήμες από τα φοιτητικά χρόνια.
Φρόντισαν βεβαίως να του θυμίσουν το 1997, όταν και πάτησε πρώτη φορά το πόδι του στην Ξάνθη, παλιοί συμφοιτητές και σύντροφοι από την ΠΑΣΠ, που παραβρέθηκαν στην ομιλία που έδωσε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, φανερά συγκινημένος αναφέρθηκε εκτενώς στα χρόνια της… φοιτητικής αθωότητας αλλά και στο σήμερα, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παράταξη.
«Ήρθα να σπουδάσω στην Ξάνθη το 1997. Δεν εντάχθηκα απευθείας κάπου. Σιγά - σιγά όμως, με την κατάσταση που επικρατούσε στο πανεπιστήμιο, πήρα την απόφαση να εμπλακώ με την ΠΑΣΠ και να γνωρίσω πολύ καλούς συντρόφους. Να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε απόψεις, να κάνουμε κοινούς αγώνες. Πιστεύω πως κάτι έμεινε πίσω, κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αυτή η παράταξη, 18 χρόνια μετά από το 1999 που βγήκε πρώτη φορά στις εκλογές, παραμένει πρώτη, η πιο μακρά πρωτιά σε όλη την Ελλάδα της ΠΑΣΠ, μιας οργάνωσης - κόσμημα. Έχει δώσει πολλά στελέχη στο Τεχνικό Επιμελητήριο, πολλά αυτοδιοικητικά στελέχη. Προφανέστατα δεν περίμενα να φθάσω εδώ που είμαι σήμερα. Ούτε είμαι γόνος κάποιας πολιτικής οικογένειας ούτε στηρίχθηκα στη μιντιοκρατία ή στην εγχώρια ολιγαρχία για να προσαρμόσω τις θέσεις μου, τις απόψεις μου και τη στρατηγική μου σε σχέση με αυτά που πιστεύω για την πολιτική», είπε στους παλιούς συναγωνιστές του.