Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης γίνεται ο ήρωας του Μάνου Ελευθερίου και «ζωντανεύει» επί σκηνής τον «Πατέρα του Αμλετ».
Ο Μάνος Ελευθερίου και ο Θοδωρής Γκόνης επιχειρούν να μπουν στο μυαλό και στην ψυχή ενός μεγάλου δραματικού ήρωα, λίγο πριν το τέλος του, και ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης γίνεται η «φωνή» του επιβλητικού και μελαγχολικού πατέρα του Άμλετ.
Ο «Πατέρας του Άμλετ» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Μάνου Ελευθερίου. «Μια υπογραφή που με γεμίζει χαρά και ευθύνη», δηλώνει για το εγχείρημα στο iefimerida.gr ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Είναι η αναμέτρηση με τον θάνατο, με αυτά που έγιναν, ο απολογισμός μιας ζωής.
«Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση που έκανα στο κείμενο του Μάνου Ελευθερίου, όταν μου το έστειλε πέρυσι τέτοια εποχή ο Θοδωρής Γκόνης, κατάλαβα, από τη βαθιά συγκίνηση που μου προξένησε, ότι ήμουν μπροστά σε ένα σπουδαίο κείμενο. Ένα κείμενο ποιητικό που μιλάει για πράγματα που πολύ θα ήθελα να αρθρώσω στη σκηνή. Θέματα που σκαλίζουν το "χάος της ανθρώπινης ύπαρξης" και θέματα που μιλούν για έναν κόσμο που έχει χάσει τον προσανατολισμό και την πυξίδα του.
Σχεδόν αμέσως, το επόμενο πρωί κιόλας, αποφάσισα ότι αυτό είναι το κείμενο που θα ήθελα να κάνω στο θέατρο αυτή την περίοδο. Και χαιρόμουν που αυτό θα το κάνω με τον Θοδωρή Γκόνη, με τον οποίο εδώ και πολύ καιρό ψάχναμε τον τρόπο να συνεργαστούμε».
- Μιλήστε μας για αυτή την προσωπικότητα...
«Ο πατέρας του Άμλετ, ένας ηγεμόνας όταν ήταν εν ζωή, ένα πρόσωπο δηλαδή της εξουσίας που συνέβαλε τα μέγιστα στην αταξία και του χάος ετούτου του κόσμου, επιστρέφει από τον «άλλον κόσμο» γεμάτος σοφία και γνώση που σε αυτή τη ζωή δεν κατάφερε να έχει.
Επιστρέφει για να παροτρύνει τον γιο και διάδοχό του να βάλει το «χέρι στη φωτιά» και με όποιες θυσίες να συμβάλει στην αποκατάσταση της 'χαμένης τάξης των πραγμάτων'. Ο Ελευθερίου καταφέρνει, με τον ποιητικό του λόγο και την εκρηκτική του σκέψη, να θέσει επί σκηνής ερωτήματα για την εξουσία, την ποίηση, τον έρωτα, την πίστη, τη γενναιότητα, την ανθρωπιά, την κατανόηση, αλλά και την εκδίκηση.
- Δύσκολο πράγμα ο μονόλογος ή, ίσως, δεν εξαρτάσαι από κανέναν και αισθάνεσαι σιγουριά για το αποτέλεσμα;
«Στα 38 χρόνια που παίζω στο θέατρο, ποτέ δεν αισθάνομαι σιγουριά για το αποτέλεσμα, ακόμα και αν η παράσταση έχει δοκιμαστεί και έχει επιτυχία. Εννοώ ότι, κάθε βράδυ πρέπει να παλεύεις για το «καλύτερο αποτέλεσμα». Τώρα βέβαια είναι διαφορετικό να είσαι μόνος σου πάνω στη σκηνή. Έχεις πράγματι μεγάλη ελευθερία. Ελευθερία που θα πρέπει άλλωστε να την έχεις, ακόμα κι όταν παίζεις με άλλους».
- Είναι ρίσκο ένας μονόλογος εν μέσω πολυπρόσωπων και μεγάλων θιάσων στη θεατρική Αθήνα;
«Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι είναι ρίσκο να ερμηνεύσω ένα κείμενο του Μάνου Ελευθερίου. Και πολύ περισσότερο όταν αυτό το κείμενο, όπως σου είπα, από την πρώτη στιγμή με αιχμαλώτισε. Εξάλλου, είτε τώρα που παίζω μόνος μου, είτε όταν παίζω και με άλλους, ποτέ δεν ανταγωνίζομαι κανέναν και καμιά άλλη παράσταση. Τον εαυτό μου ανταγωνίζομαι πάντα».
Οι εθελοντές είναι τα πιο ζωντανά κύτταρα σε έναν κόσμο που σαπίζει
- Αποφορτίζεστε στη Μεσσηνία. Θα μας συστήσετε το καταφύγιό σας στη Μάνη;
«Το euphoriastudios.gr είναι μια μικρή αγροτοτουριστική μονάδα με οικολογικό χαρακτήρα που φτιάξαμε με τη Βίκυ Σταυροπούλου, σ΄ένα υπέροχο κτήμα στην αρχή της Μεσσηνιακής Μάνης. Είναι ένα μοναδικό ησυχαστήριο, ένα μέρος που σέβεται την ιδιωτικότητα, ένας μικρός παράδεισος με ελιές, φρούτα όλες τις εποχές του χρόνου, μποστάνια για λαχανικά το καλοκαίρι από παραδοσιακούς σπόρους μη μεταλλαγμένους, κυρίως από τον ΠΕΛΙΤΙ. Ο Κώστας Μαντάς στον ΠΕΛΙΤΙ Ηλείας με βοηθάει πολύ σ ’αυτό και για μια ακόμα φορά τον ευχαριστώ (εκ μέρους όλων μας) για τη σπουδαία δουλειά που κάνει. Ξέφυγα από το θέμα μας, αλλά θέλω να πω, πόσο θαυμάζω τους εθελοντές σήμερα. Νομίζω είναι τα πιο ζωντανά κύτταρα σ’ έναν κόσμο που σαπίζει».
- Οι γείτονές σας στη Μάνη λένε πως δηλώνετε «αγρότης».
(σ.σ.: γελάει δυνατά) «Υπερβολές. Είναι πολυυύ δύσκολη δουλειά να είσαι αγρότης. Είναι βέβαια υπέροχο να ασχολείσαι ερασιτεχνικά, όπως εγώ, με τη γη και τα καλά της. Είναι τόσο λυπηρό που μια χώρα με το κλίμα της Ελλάδας έχει μειώσει, με τις πολιτικές της, τον αγροτικό πληθυσμό τραγικά. Ήταν και πολλοί αυτοί που εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες των εποχών τους και προτίμησαν μια “θεσούλα” στο δημόσιο από το να καλλιεργούν τη γη τους. Χαίρομαι πολύ όταν βλέπω νέους να επιστρέφουν στη γη τους. Είναι κι αυτοί, μεγάλη ελπίδα για όλους μας.
Όταν πηγαίνω στο euphoria και φυτεύω, ξεχορταριάζω, ασχολούμαι τέλος πάντων με τη γη, επιστρέφω πάντα πολύ ανανεωμένος. Ίσως γιατί “εξοικειώνεσαι”, όπως θα έλεγε και η Δημουλά (γέλια)».
Είναι καλό από κάθε άποψη να βρει η Κεντροαριστερά τον βηματισμό της
- Πώς βλέπετε το θέμα της διεκδίκησης της προεδρίας της Κεντροαριστεράς;
«Δουλεύω τόσο πολύ που κυριολεκτικά δεν προλαβαίνω να ενημερωθώ, ό,τι ακούω στο ραδιόφωνιο, στις διαδρομές που είμαι στο αυτοκίνητο. Το ξέρω λοιπόν το θέμα μέσες-άκρες. Και είμαστε όλοι τόσο τρελαμένοι μ’ όλο αυτό που μας συμβαίνει τα τελευταία χρόνια που φοβάμαι ότι απασχολεί ελάχιστους, αν θα συγκροτηθεί η κεντροαριστερά ή όχι. Αυτό που θέλει ένας άνθρωπος που δουλεύει και ζει σήμερα στην Ελλάδα, είναι να βρει τρόπους να επιβιώσει.
Μακάρι ωστόσο να ενωθούν άνθρωποι με τις ίδιες απόψεις στο χώρο της κεντροαριστεράς. Είναι καλό από κάθε άποψη να βρει η κεντροαριστερά το βηματισμό της. Το κυρίως ζητούμενο όμως των ημερών, είναι κατά τη γνώμη μου, να ενωθούν άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις και να δουλέψουν μαζί για να αποφύγουμε το ναυάγιο. Σήμερα καμιά άποψη δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πράξη έχει σημασία. Τα άλλα είναι πολυτέλειες, που θα έλεγε και η γιαγιά μου».
- Με τα «Εγκλήματα» είναι σαν να μην έχετε λείψει ποτέ από την τηλεόραση. Παίρνετε κάποιο ποσοστό από τις επαναλήψεις;
Ελάχιστα έως ασήμαντα χρήματα...
- Υπάρχει «ρόλος ζωής» στο πίσω μέρος του μυαλού σας;
«Δεν ξέρω τι σημαίνει "ρόλος ζωής”… Ανατρέχοντας στο παρελθόν, πολλοί ρόλοι υπήρξαν για μένα “ρόλοι ζωής”, χωρίς να τους έχω ονειρευτεί ποτέ. Τους ανακάλυπτα μέσα από προτάσεις που μου έκαναν διάφοροι σπουδαίοι άνθρωποι στο θέατρο και δουλεύοντας μαζί τους. Δούλεψα στο θέατρο με πρόσωπα που θαύμαζα, εκτιμούσα, αγάπησα και με προχώρησαν. Ονειρεύομαι λοιπόν πολλούς ρόλους, αλλά και πολλές συνεργασίες με ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ. Αυτό όμως που περισσότερο ονειρεύομαι, είναι να είμαι καλά, για να μπορώ να ονειρεύομαι».
- Πώς θα κυλήσει ο χειμώνας;
«Προς το παρόν ο χειμώνας μου είναι αφιερωμένος ολοκληρωτικά στον 'Πατέρα του Άμλετ'. Μετά την Αθήνα θα παίξουμε στη Θεσσαλονίκη τα Χριστούγεννα για 2 εβδομάδες. Καβαλά 1-2-3 Δεκεμβρίου, Μυτιλήνη 16-17 Δεκεμβρίου και πολλές άλλες πόλεις. Χαίρομαι πολύ που θα κάνω μια χειμωνιάτικη περιοδεία μ’ αυτό το έργο».
Τελικά και μετά από έναν χρόνο μελέτης και προετοιμασίας, ήρθε η ώρα να... συναντηθεί «Ο πατέρας του Άμλετ» του Μάνου Ελευθερίου με το κοινό, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Θησείον.
Ο δραματικός μονόλογος «Ο πατέρας του Αμλετ» παρουσιάζεται για λίγες παραστάσεις.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Ερμηνεία: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης
Σκηνικά-Κοστούμια: Ανδρέας Γεωργιάδης, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Μουσική Επιμέλεια: Μικρή Άρκτος Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης, Δημήτρης Καντάς Παραγωγή: Μικρή Άρκτος, Αιώρηση Διεύθυνση Παραγωγής: Βιβή Γερολυμάτου
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Θησείον, ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, Τηλ: 210 32 55 444