Αργά και μεθοδικά οι δανειστές μας στήνουν το σκηνικό προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η Ελλάδα ανεξαρτήτως εκλογών, κομμάτων και προσώπων θα τηρήσει πιστά τους όρους του νέου Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης με βάση την οποία θα μας δοθούν τα 130 δισ. Ευρώ.
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έχουν τρομάξει Βερολίνο και Ουάσιγκτον και έχουν δημιουργήσει μεγάλο κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας καθώς δείχνουν ότι το παγιωμένο πολιτικό δικομματικό σκηνικό δεν υπάρχει πλέον και ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα αναδείξει νέες πολιτικές δυνάμεις που κατά βάση είναι αντιμνημονιακές αν και επιθυμούν την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που συγκροτούν την Τρόικα δείχνουν ότι δεν αρκούνται στις διαβεβαιώσεις τις οποίες έχουν λάβει έως τώρα (υπερψήφιση από τη Βουλή με πλειοψηφία 2/3 και έγγραφες διαβεβαιώσεις πολιτικών αρχηγών).
Αυτό συμβαίνει όπως καθαρά δήλωσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος την Τετάρτη μετά την τηλεδιάσκεψη με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, καθώς θέλουν να είναι βέβαιοι ότι και μετά τις εκλογές θα συνεχιστεί η απαρέγκλιτη τήρηση των όρων της δανειακής σύμβασης.
Οι λύσεις είναι συγκεκριμένες:
Να συμφωνήσουν από τώρα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ότι μετά τις εκλογές θα συμπορευθούν όπως και σήμερα ανεξαρτήτως του προσώπου που θα ηγηθεί της κυβέρνησης. Αν δηλαδή θα είναι ο κ. Αντώνης Σαμαράς ως πρόεδρος του πλειοψηφούντος κόμματος ή κάποιος τεχνοκράτης όπως ο σημερινός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος.
Επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο και τα δύο κόμματα μαζί να έχουν οριακή πλειοψηφία το αίτημα για υπογραφές και άλλων πολιτικών αρχηγών τίθεται πάλι στο τραπέζι. Ομως τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης έθεσε τον εαυτό του εκτός μεγάλου συνασπισμού της εξουσίας, αλλά δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει σε δική του υπογραφή. Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη που στηρίζει το Μνημόνιο είναι αμφίβολο, με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ότι θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή με το κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας.
Από τα κόμματα της αριστεράς το πλέον «διαλλακτικό» είναι η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη ο οποίος αν και καταψήφισε το νέο Μνημόνιο βρίσκεται πιο κοντά από όλους στη λογική του εξορθολογισμού των δαπανών από όλες τις πλευρές.
Φυσικά όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί να δώσει έγγραφες ή προφορικές διαβεβαιώσεις στους δανειστές μας.
Από εκεί και πέρα η έσχατη λύση είναι η παράταση του βίου της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου σε πρώτη φάση έως το φθινόπωρο καθώς η θητεία της παρούσας Βουλής λήγει τον Οκτώβριο του 2013.
Αυτή η λύση φαίνεται να κερδίζει έδαφος σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και στο ΔΝΤ, αλλά αρχικά συναντά την κάθετη διαφωνία του κ. Σαμαρά.
Ακόμη όμως κι αν ο κ. Σαμαράς «μεταπεισθεί» για μια ακόμη φορά επικαλούμενος το εθνικό συμφέρον, αυτό το οποίο επισημαίνεται ήδη στους εταίρους μας είναι ότι αν δεν εκτονωθεί το συντομότερο δυνατό η λαϊκή δυσαρέσκεια τότε δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν απρόβλεπτα σκηνικά στην Ελλάδα.
Σε αυτό το πλαίσιο οι σημερινές συναντήσεις του κ. Παπαδήμου με τους πολιτικούς αρχηγούς αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.