Ανακαλώντας στη μνήμη τους στιγμές από τις έντονες μέρες, έναν χρόνο πριν, όταν άνοιγαν οι πρώτες Δομές Υποδοχής Εκπαίδευσης Προσφύγων οι άνθρωποι του υπουργείου Παιδείας αποχαιρετούν τον Γιάννη Παντή, που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τρίτη.
Έχοντας ζήσει από κοντά τον άνθρωπο, ο οποίος διαχειρίστηκε, τόσο την προετοιμασία του προγράμματος για την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων, όσο και τις ακραίες αντιδράσεις που υπήρξαν σε ορισμένες περιπτώσεις, περιγράφουν πώς ο εκλιπών αντιμετώπισε τις δυσκολίες που συνάντησε η εφαρμογή του προγράμματος και υποσχόμενοι πως θα συνεχίσουν ό,τι εκείνος ξεκίνησε, του λένε αντίο με την αγαπημένη του φράση: Ολα ρολόι;
«Όλα ρολόι, κύριε γενικέ;»
«10 Οκτωβρίου 2016 - Άνοιγμα του πρώτου σχολείου για τα προσφυγόπουλα.
Εκείνη τη μέρα «όλα πήγαν ρολόι» όπως έλεγε ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΕΘ, Γιάννης Παντής.
Η αγαπημένη του φράση, είτε όλα πήγαιναν καλά, είτε όχι, αποφορτίζοντας το βαρύ κλίμα με το ανατρεπτικό του χιούμορ. Μόνο το ύφος άλλαζε και ο τόνος της φωνής του. Άλλοτε χαρούμενος, άλλοτε εμψυχωτικός και άλλοτε σκεπτικός κι αγχωμένος. Με αυτό το διεισδυτικό βλέμμα κάτω από τα γυαλιά. Πάντα με αμεσότητα και χωρίς περιστροφές. Πάντα με πάθος. Το ίδιο πάθος που ζήταγε κι από εμάς, την Ομάδα Διαχείρισης, Συντονισμού και Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης των Προσφύγων του ΥΠΠΕΘ. Πάθος και ψυχή για αυτό που μας κάλεσε να υλοποιήσουμε.
Μέσα σε ελάχιστο διάστημα για τα διοικητικά δεδομένα, ο Γιάννης Παντής έφτιαξε μία Ομάδα και έστησε διοικητικούς μηχανισμούς, έτσι ώστε να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση στην τυπική εκπαίδευση όλα τα παιδιά των προσφύγων. Ικανός να κάνει τους πάντες συμμάχους σε έναν κοινό σκοπό, κινητοποίησε ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, διοικητικούς, συνομίλησε με διεθνείς οργανισμούς, για να συμβεί το «ελληνικό παράδοξο» όπως το χαρακτήριζε, λέγοντας ότι: Ενώ η προσφυγική κρίση δοκιμάζει τα όρια της εξασθενημένης οικονομίας στην Ελλάδα, το ΥΠΠΕΘ τηρεί τη δέσμευση της χώρας στο θεμελιώδες και οικουμενικό δικαίωμα στην εκπαίδευση, κάνοντας την εκπαίδευση προσβάσιμη και διαθέσιμη για τα παιδιά πρόσφυγες».
Ως γενικός γραμματέας, ο Γιάννης Παντής ανέδειξε με τη στάση του την ουσιαστική διάσταση της δημόσιας διοίκησης, την εξυπηρέτηση του δημόσιου καλού. Την έννοια της δημόσιας διοίκησης που δεν είναι κάτι "άκαμπτο" και "απρόσωπο". Που αποκτά κοινωνικό πρόσημο όταν εργάζεται για τον άνθρωπο, για τα αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό της εκπαίδευσης.
Τον ευχαριστούμε, γιατί το πάθος του ήταν μεταδοτικό και μας έδωσε τα φτερά να κάνουμε τη δουλειά μας με δύναμη και έμπνευση, παρά τις δυσκολίες και τις "αγκυλώσεις" που συχνά συναντήσαμε. Ένα χρόνο μετά το άνοιγμα του πρώτου σχολείου για τα προσφυγόπουλα, την ίδια ημέρα, 10 Οκτωβρίου, ο αγαπημένος μας γενικός φεύγει από τη ζωή, υπενθυμίζοντας ίσως, εκείνο που μας κληροδότησε.
Φέτος γενικέ, ακόμα κι αν δεν πρόλαβες να το δεις, εμείς συνεχίζουμε αυτό που χάρη σε εσένα ξεκινήσαμε. Ναι, τα προσφυγόπουλα θα φοιτήσουν και πάλι στο σχολείο.
Όλα ρολόι κύριε γενικέ. Θα μας λείψετε.
Ομάδα Διαχείρισης, Συντονισμού και Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης των Προσφύγων του ΥΠΠΕΘ».