Μια νεαρή γυναίκα επιστρέφει από την κόλαση του πολέμου της Συρίας στη πόλη που γεννήθηκε για να έρθει αντιμέτωπη με το σκοτεινό παρελθόν και τους σημερινούς εφιάλτες της.
Μια διαδρομή διάσπαρτη με φωνές και ουρλιαχτά.
«Όταν συναντάς παιδιά που έχουν ζήσει πόλεμο, βλέπεις πόσο μάταια είναι όλα. Τα παιδιά δεν ξέρουν από σύνορα ή διχασμούς. Δε δεσμεύονται από υποχρέωση πίστης σε κάποια φυλή ή από την πολιτική. Θέλουν μονάχα να παίζουν, να πηγαίνουν σχολείο, να είναι ασφαλή».
Η Κέιτ Ράφτερ είναι μια επιτυχημένη πολεμική ανταποκρίτρια που ζει μόνη της στο Λονδίνο και έχει ταξιδέψει στις πιο επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια παίρνει υπνωτικά χάπια για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τη ζωή της. «Είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας, όπως ακριβώς ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο κι ένας καλός μεταφραστής» λέει κάποια στιγμή χαρακτηριστικά. Τα τελευταία δύο χρόνια η δημοσιογράφος καλύπτει τον πόλεμο στη Συρία και πηγαινοέρχεται στο Χαλέπι, άλλοτε κρυφά και άλλοτε φανερά. Οι εικόνες του τρομερού πολέμου, οι μάχες, οι νεκροί, τα ακρωτηριασμένα παιδιά στους δρόμους, έχουν στιγματίσει τη ζωή και τη συμπεριφορά της. Μετά από κάποιο σοβαρό περιστατικό, την συλλαμβάνουν και την ανακρίνουν. Σύμφωνα με τον νόμο περί Ψυχικής Υγείας η Κέιτ πρέπει να παραμείνει στο τμήμα για 72 ώρες μέχρι να καταλήξουν σε μια απόφαση για την ψυχική της κατάσταση.
Η σύλληψη της γίνεται στην πόλη που γεννήθηκε, στο ήσυχο Χερν Μπέι, όπου έχει επιστρέψει λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας της για να τακτοποιήσει τις υποθέσεις της. Είναι η πρώτη φορά που η δημοσιογράφος επισκέπτεται το πατρικό της, από το οποίο είχε σχεδόν δραπετεύσει με την ελπίδα να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Οι αναμνήσεις, όμως, ξεπηδούν με το που ανοίγει την πόρτα του σκοτεινού σπιτιού. Παιδικά χρόνια που πέρασαν μέσα στον φόβο, την ανασφάλεια, το μίσος και τη δυστυχία: ένας πατέρας αλκοολικός που μεθυσμένος ξεσπούσε στη γυναίκα και τα παιδιά του, ένας μικρός αδερφός που πέθανε σε ατύχημα –ένα τραύμα που δεν έκλεισε ποτέ–, μια σκληρή αδερφή που ζούσε στον δικό της κόσμο και γέννησε ένα παιδί στα δεκατέσσερά της και μια ευαίσθητη μητέρα που έζησε μέσα στο σκοτάδι, τη σιωπή και την ενοχή, φτιάχνοντας ντόνατ με μαρμελάδα κάθε φορά που την έδερνε ο άντρας της.
Κανείς δεν γυρίζει αθώος από το πεδίο της μάχης
Το πρώτο μυθιστόρημα της Νουάλα Έλγουντ είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ μεγάλης έντασης που δεν αφήνει τον αναγνώστη να χαλαρώσει ούτε στιγμή. Από τη μια το πεδίο της μάχης, οι βομβαρδισμένες πόλεις, οι νεκροί στους δρόμους, ο τρόμος και η φρίκη του πολέμου και από την άλλη ένα δυνατό οικογενειακό δράμα και τα ανεξίτηλα σημάδια που αφήνει στην παιδική ψυχή η ανασφάλεια, η κακοποίηση και οι απειλές. Η μικρή Κέιτ μεγαλώνει στο αρρωστημένο περιβάλλον του αλκοολισμού και της αλόγιστης ενδοοικογενειακής βίας.
Η ιστορία που διηγείται η Κέιτ είναι σκοτεινή και καθώς οι σελίδες γυρνούν, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της δύσκολής ζωής της έρχονται στην επιφάνεια. Στιγμές επικίνδυνες, γεμάτες ένταση και πόνο. Μετά το τελευταίο της ταξίδι στο Χαλέπι, οι Κέιτ ζει μες στις παραισθήσεις, οι φωνές εκείνων που είδε να πεθάνουν μπροστά στα μάτια της τη συντροφεύουν σε κάθε της βήμα, ενώ τις νύχτες ξυπνάει ουρλιάζοντας από τους εφιάλτες. Ωστόσο, καθώς η ηρωίδα παίρνει ισχυρά αντιψυχωσικά φάρμακα, ο αναγνώστης δεν γνωρίζει, μέχρι το εντυπωσιακό φινάλε, τι από όλα όσα λέει είναι αληθινό και τι όχι. Στις σελίδες του βιβλίου κυριαρχούν η θλίψη, οι σκληρές αναμνήσεις του πολέμου, η δυστυχία, η ψυχική ασθένεια, το αδιέξοδο. Ζωές άδειες και κατεστραμμένες. Τελικά, κανείς δεν φεύγει αλώβητος από το πεδίο της μάχης ακόμη κι αν βρεθεί εκεί ως απλός θεατής.
«Τα Κόκκαλα της αδερφής μου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell που τον τελευταίο χρόνο δείχνουν μια προτίμηση στη βρετανικά ψυχολογικά θρίλερ, όπως το «Πίσω από τις κλειστές πόρτες» και το «Μερικές φορές λέω ψέματα».
INFO
Συγγραφέας: Nuala Ellwood
Μετάφραση: Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου
Εκδόσεις Bell