Διπλή επιπλοκή στη διαδικασία της αξιολόγησης και κατ’ επέκταση στο Πρόγραμμα, βλέπουν και φοβούνται οικονομικοί παράγοντες στην Αθήνα, εκτιμώντας ότι για μια ακόμα φορά οι τύχες μας βρίσκονται σε ξένα χέρια.
Πηγές με άμεση γνώση των διαπραγματεύσεων, μιλώντας στο iefimerida εκτίμησαν ότι το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, πέρα από τις όποιες επιπτώσεις στις διαβουλεύσεις για την επόμενη ημέρα της Ευρωζώνης, επηρεάζει και τις άμεσες εξελίξεις στο ελληνικό ζήτημα. «Δεν θα υπάρξει κυβέρνηση στη Γερμανία, πριν από τον Ιανουάριο και αυτό θα προκαλέσει καθυστερήσεις στην αξιολόγηση» εκτίμησαν οι εν λόγω πηγές, συμπληρώνοντας, ωστόσο, ότι ακόμα και στην περίπτωση του συνασπισμού «Τζαμάικα», δεν πρόκειται να αλλάξουν οι αποφάσεις για το Χρέος, οι οποίες δεν θα πρέπει να αναμένονται, πλέον, νωρίτερα από το τέλος του Προγράμματος.
Όπως αναφέρουν πληροφορίες, σύμφωνα με το σχεδιασμό που είχαν εκπονήσει οι Ευρωπαίοι πριν από τις γερμανικές εκλογές, με τη σύμφωνη γνώμη του Β. Σόιμπλε, το ΔΝΤ θα αποχωρούσε από το ελληνικό πρόγραμμα με ένα βελούδινο διαζύγιο, ενώ προβλεπόταν εξειδίκευση των μέτρων ελάφρυνσης του Χρέους ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, προκειμένου να σταλεί ισχυρό μήνυμα στις αγορές. Αυτό το σενάριο, πλέον, δεν υφίσταται και το ΔΝΤ παραμένει με ενισχυμένο ρόλο στο ελληνικό Πρόγραμμα.
Και κάπου εδώ εντείνονται οι ανησυχίες για τις επιπλοκές στο πεδίο των τραπεζών, τουλάχιστον όσων ανέγνωσαν πιο προσεκτικά τις δηλώσεις Τόμσεν για το συμβιβασμό ΔΝΤ- ΕΚΤ. «Θα το ξαναβρούμε μπροστά μας» ανέφεραν χαρακτηριστικά στο iefimerida αρμόδιες πηγές, επισημαίνοντας ότι στην πραγματικότητα τα όσα λέει και πολύ περισσότερο τα όσα υπονοεί ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Ταμείου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα stress tests για τις ελληνικές τράπεζες θα είναι επί της ουσίας έλεγχοι ενεργητικού.
«Θα είναι AQR που θα… βαπτιστούν stress tests» εκτιμούν οι ίδιες πηγές, υπενθυμίζοντας ότι λίαν προσφάτως ο ισχυρός άνδρας της ΕΚΤ, Μ. Κερέ έκανε λόγο για αυστηρούς ελέγχους ειδικά σε συγκεκριμένα δεδομένα των ελληνικών τραπεζών, όπως τα ομόλογα που «παρκάρουν» ως ενέχυρο στην ΕΚΤ.
Από τη «μάχη» των τραπεζών θα κριθεί εν πολλοίς και η «μάχη» για τα μακροοικονομικά μεγέθη και κατ’ επέκταση για το Χρέος. Βασικό στοιχείο της επιχειρηματολογίας του ΔΝΤ είναι ότι η ελληνική οικονομία είναι αδύνατον να αναπτυχθεί όσο εκτιμούν οι Ευρωπαίοι, έχοντας τράπεζες- ζόμπι λόγω του όγκου των «κόκκινων» δανείων. Κι επειδή ο πήχης του ΑΕΠ τοποθετείται πιο χαμηλά, αυτομάτως ανεβαίνει ο λογαριασμός των δανειακών αναγκών μακροπρόθεσμα, άρα και η ανάγκη μεγαλύτερης ελάφρυνσης του Χρέους.