Οταν ο Ρι Γιονγκ -Χο, ο υπουργός Εξωτερικών της Βορείου Κορέας, εξίσωσε την ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ με «κήρυξη πολέμου» και ανέφερε ότι θεωρεί πλέον δικαίωμα της χώρας του να καταρρίψει αμερικανικά βομβαρδιστικά, η φράση-απειλή αυτή έκανε ταχύτατα την εμφάνισή της στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά δίκτυα του κόσμου ενώ προκάλεσε αμέσως... απώλειες στα χρηματιστήρια. Κατά πόσο, όμως, πρέπει μια τέτοια δήλωση να αναστατώνει την παγκόσμια κοινή γνώμη;
«Οπως φαίνεται, οι βορειοκορεάτες αξιωματούχοι μιλούν για πράξεις που για αυτούς μεταφράζονται σε “κήρυξη πολέμου” τόσο συχνά, όσο ο Ντόναλντ Τραμπ επιτίθεται στο CNN κατηγορώντας το για fake news» γράφει το περιοδικό The Atlantic.
Kαι συνεχίζει: «Τον Ιούλιο του 2016, οι ΗΠΑ επέβαλλαν κυρώσεις για καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων εναντίον του Κιμ Γιονγκ Ουν, του ηγέτη της Βορείου Κορέας, και δέκα άλλων αξιωματούχων. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο της Βορείου Κορέας χαρακτήρισε τις κυρώσεις αυτές “κήρυξη πολέμου”. Τον Φεβρουάριο του 2016, η Σεούλ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το Γκαίσονγκ -ένα βιομηχανικό σύμπλεγμα στη Νότια Κορέα που συμβόλιζε τη συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών από την ημέρα των εγκαινίων του, το 2004. Η Πιονγιάνγκ δήλωσε ότι η αποχώρηση είναι “κήρυξη πολέμου”. Τον Φεβρουάριο του 2013, η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την τρίτη πυρηνική δοκιμή στην ιστορία της. Μετά τις κυρώσεις που αποφασίστηκαν από τα Ηνωμένα Εθνη, η Πιονγιάνγκ ορκίστηκε να χτυπήσει προληπτικά τις ΗΠΑ με πυρηνικά όπλα. “Εχει έρθει η ώρα για να γίνει μια τελική κινηθείτε ή σκοτωθείτε μάχη” έγραψαν τα νοτιοκορεάτικα κρατικά ΜΜΕ, σε μια ανακοίνωση που τιτλοφορείτο “Η πλήρης Ανακοίνωση Πολέμου της Βορείου Κορέας”. Και αυτή δήλωση “κήρυξης πολέμου” της Δευτέρας δεν είναι καν η μοναδική κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τραμπ. Τον Μάιο, η αποστολή της Βορείου Κορέας στον ΟΗΕ ισχυρίστηκε ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών ΗΠΑ και Νότιας Κορέας συνεργάζονται για να δολοφονήσουν τον Κιμ [σ.σ. Κιν Γιονγκ Ουν]. Αυτό το “τρομοκρατικό σενάριο”, όπως είπε η αποστολή, είναι “κήρυξη πολέμου”».
Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς Κιμ έχει χρησιμοποιήσει τόσες φορές την εν λόγω φράση, που η σατιρική ιστοσελίδα Onion είχε αναρτήσει το 2006 δημοσίευμα με τίτλο «O Κιμ Γιονγκ Ουν II μεταφράζει την ανατολή του ήλιου ως απειλή πολέμου». «Αλλη μια εχθρική, χρονικά στοχευμένη κίνηση από την παγκόσμια κοινότητα» έγραφε χιουμοριστικά το δημοσίευμα, αποδίδοντας τα λόγια αυτά στον Κιμ Γιονγκ Ουν, και συνέχιζε: «μια ξεκάθαρη και κατάφωρη κήρυξη πολέμου».
Η λυπηρή πραγματικότητα....
Το αμερικανικό περιοδικό «Τhe Atlantic» τονίζει ότι η πραγματικά λυπηρή πραγματικότητα για την συγκεκριμένη κρίση είναι ότι ούτε ο Τραμπ ούτε η Πιονγιάνγκ πιστεύουν ότι η... αντίπαλη πλευρά λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις δηλώσεις τους και φαίνεται ότι γνωρίζουν ότι κανένας εκ των δύο πλευρών δεν κάνει πράξη τις απειλές του.
«Τον Αύγουστο, ο Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι “ο Κιμ είναι πέραν του φυσιολογικού απειλητικός και όπως είπα [η χώρα του] θα αντιμετωπιστεί με φωτιά και οργή και ειλικρινά με τέτοια δύναμη που δεν θα έχει ξαναδεί ο πλανήτης”. Αυτό που προκαλεί εντύπωση σε σχέση με την απειλή του Τραμπ, εκτός από την ανηθικότητά του, είναι το γεγονός ότι είναι μάλλον απίθανη. Ο πλανήτης έχει δει γενοκτονίες και πυρηνικές καταστροφές και φρικιαστικά μακελειά αλλά -κάπως, ο Τραμπ θα μπορούσε να τα ξεπεράσει όλα αυτά; Ηταν μια αδιανόητη απειλή, αντίστοιχη με αυτή που ειπώθηκε από πλευράς της Βορείου Κορέας περί βομβαρδισμού της Αυστραλίας -μιας χώρας που σε γενικές γραμμές αγνοεί- επειδή έχει στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ» γράφει το περιοδικό, και συμπληρώνει: «Και ενώ η Βόρεια Κορέα έχει πλέον τη δυνατότητα να χτυπήσει τις ΗΠΑ με πυρηνικό όπλο, αξίζει να σημειωθεί ότι έδρασε πολύ πιο προκλητικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν είχε στενές σχέσεις με τη Σοβιετική Ενωση. Εκείνη την περίοδο, η Ουάσιγκτον κατανοούσε ότι οι βορειοκορεάτικες απειλές -ακόμη και αν οδηγούσαν στην απώλεια Αμερικανικών ζωών- θα αντιμετωπίζονταν με επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος, διπλωματία και αυτοσυγκράτηση. Ο πόλεμος δεν ήταν απαραίτητος. Στο περίεργο περιστατικό δολοφονίας με τσεκούρι το 1976, η Βόρεια Κορέα σκότωσε δύο Αμερικανούς στρατιώτες επειδή κλάδευαν ένα δέντρο στην Αποστρατικοποιημένη Ζώνη, το σύνορο που χωρίζει τις δύο πλευρές της χερσονήσου. “Με την επιχείρηση Paul Bunyan, o τότε πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ απάντησε πραγματοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα στρατιωτικά σόου σε ειρηνική περίοδο, στο οποίο συμμετείχαν δυνάμεις εδάφους, αέρος και άντρες των ειδικών αποστολών” είπε τότε ο δημοσιογράφος Γκόρντον Φ. Σάντερ».
Όπως εξηγεί το περιοδικό, ο τότε πρόεδρος έστειλε, μάλιστα, μια ειδική ομάδα για να συνεχίσει το κλάδεμα του δέντρου. Αυτό το περιστατικό ήταν και το μοναδικό στην ιστορία, για το οποίο Βόρεια Κορέα -δηλαδή ο πρώην πρόεδρος της χώρας Κιμ Ιλ-σονγκ- ζήτησε συγγνώμη.
O Κιμ Ιλ-σονγκ / Φωτογραφία AP
Στο εκτενές δημοσίευμά του, το «Τhe Atlantic» αναφέρει επίσης ότι το 1969 η Βόρεια Κορέα προχώρησε στην ίσως μεγαλύτερη πρόκλησή της απέναντι στην Ουάσιγκτον από τη στιγμή που υπέγραψε την Κορεάτικη Συμφωνία για την Εκεχειρία με την Πιονγιάνγκ. Βορειοκορεάτικα μαχητικά κατέρριψαν ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος, σκοτώνοντας και τους 31 Αμερικανούς που επέβαιναν σε αυτό. Παρότι ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον προχώρησε σε μια μετρημένη απάντηση, πληροφορίες αναφέρουν ότι σκέφτηκε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον της χώρας. Ο Ρόμπερτ Γουάμπερ, ιστορικός του Πανεπιστημίου Εθνικής Ασφάλειας Τζορτζ Ουάσιγκτον, δήλωσε το 2010 στο NRP ότι ο στρατός έδωσε στον Λευκό Οίκο μια σειρά από πιθανές επιλογές αντίδρασης, μεταξύ των οποίων η κήρυξη πολέμου και η χρήση πυρηνικών όπλων. «Αλλά πάντα βρίσκεις τον στρατό να λέει “αλλά μάλλον οι κίνδυνοι υπερτερούν των πιθανών κερδών”» είχε πει ο ιστορικός τότε.
O τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον / (AP Photo/Henry Griffin)
Η διαφορά, όπως τονίζει το περιοδικό, που θα πρέπει να ανησυχεί Αμερικανούς και Βορειοκορεάτες είναι ο Τραμπ. Η απουσία της αυτοσυγκράτησής του, η ευαισθησία του στην κολακεία, καθώς και η έλλειψη πολιτικής και στρατιωτικής εμπειρίας του, είναι όλα στοιχεία που τον κάνουν αδύναμο να κατανοήσει ότι πολλές φορές, ο δρόμος της αυτοσυγκράτησης είναι προς όφελος των ΗΠΑ αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, οι ΗΠΑ αντέδρασαν με αυτοσυγκράτηση εν μέρει λόγω του φόβου ότι μια επίθεση εναντίον της Βορείου Κορέας θα οδηγούσε σε πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.
«Τώρα, το πυρηνικό πρόγραμμα της Βορείου Κορέας, και η δυνατότητά της να καταστρέψει τη χώρα λειτουργούν ως αποτρεπτικοί παράγοντες. Η Βόρεια Κορέα έχει πολλές φορές ισχυριστεί ότι οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στη Βόρεια Κορέα. Και έχουν ίσως προχωρήσει και σε ενέργειες που να μπορούν να ερμηνευτούν ως κήρυξη πολέμου» γράφει το περιοδικό, και ολοκληρώνει λέγοντας: «Αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας Αμερικανός πρόεδρος πιθανώς να μην διαθέτει την κρίση και την αυτοσυγκράτηση που απαιτείται για να μην τις μεγαλοποιήσει».