Κραυγή αγωνίας από την Μαρία Ξενουδάκη. Η ηθοποιός και σκηνοθέτις κάνει έκκληση στην υπουργό Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου να μην κλείσει η θεατρική της σκηνή, το Αντιθέατρο.
Η Μαρία Ξενουδάκη ζητά επιχορήγηση από το υπουργείο ώστε να καταφέρει να κρατήσει ζωντανή τη σκηνή της στην περιοχή του Ψυρρή, εκεί όπου έχει επενδύσει τους κόπους μίας ζωής.
Μιλώντας στην Espresso και τον Αλκίνοο Μπουνιά η Μαρία Ξενουδάκη αναφέρει. «Αν κλείσει το 'Αντιθέατρο' θα πεθάνω... Κυριολεκτώ! Αν δεν πάρω χρήματα θα φτάσω στα άκρα... Θέλω να ενδιαφερθεί το υπουργείο Πολιτισμού και συγκεκριμένα η κυρία Κονιόρδου να μου δώσει τις επιχορηγήσεις που δεν πήρα ποτέ και αναμφισβήτητα ξεπερνούν τα 100.000 ευρώ».
«Σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις φτάνω, ύστερα από μια ενδογενή κρίση που δεν ελέγχεται από το νοητικό πεδίο μου».
Οπως και η ίδια είχε αναφέρει, η περίοδος μετά το χαμό του συντρόφου της Άκη Τασούλη το 2014, επηρέασε πολύ την ψυχολογία της. Είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και πλέον παίρνει αντικαταθλιπτικά χάπια, χωρίς να κάνει κατάχρηση, ωστόσο όπως τονίζει, τα οικονομικά προβλήματα, την έχουν φέρει σε αδιέξοδο.
Σήμερα ετοιμάζεται να ανεβάσει νέα θεατρική παράσταση, στο 'Αντιθέατρο' και αυτός είναι και ο λόγος που ζητά τη στήριξη της Υπουργού.
To Αντιθέατρο
Η Μαρία Ξενουδάκη ίδρυσε το Αντιθέατρο το 1978. «Επρόκειτο για μια καλλιτεχνική έκφραση που αντιπροσωπεύει την αντίθεση και συχνά την αντιπαράθεση απέναντι σε μορφές και σχήματα τα οποία επιβάλλει μια συγκεκριμένη τάξη θεατρικών πραγμάτων» δήλωνε η ίδια για το εγχείρημά της.
Το πρώτο έργο που ανέβασε τάραξε τη θεατρική Αθήνα λόγω του υβριστικού του περιεχομένου, το «Βρίζοντας το κοινό» του Πέτερ Χάντκε.
Ακολούθησαν επίσης ιδιαίτερα κείμενα όπως το «Εγώ η Ούλρικε Μάινχοφ καταγγέλω» των Ντάριο Φο - Φράνκα Ράμε, το «Σκουπίδια, πόλη και θάνατο» του Ράιν Βέρνερ Φασμπίντερ τα οποία καθιέρωσαν την Μαρία Ξενουδάκη ως μία αντισυμβατική θεατρική περσόνα.
