Σε μία σκηνή κλειδί της ταινίας "Shame" η οποία προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες ο πρωταγωνιστής Μπραντον, τον οποίο υποδύεται ο ηθοποιός Μάικλ Φασμπίντερ, ζει την πλέον ταπεινωτική στιγμή για έναν άνδρα.
Τον ελκύει (ή έτσι νομίζει) μια συνάδελφος του στο γραφείο με την οποία έχουν βγει ένα ευχάριστο ραντεβού με όλα τα σχετικά μιας ωραίας βραδιάς. Δείπνο, φλερτ, αστεία, συζήτηση. Την άλλη μέρα στο γραφείο, αφού φιλιούνται και χαϊδεύονται στα κρυφά με τον ερεθισμό να έχει φτάσει ψηλά, ο πρωταγωνιστής «παρασύρει» την κοπέλα εκτός γραφείου και την πηγαίνει στο ξενοδοχείο Standard, ένα ξενοδοχείο στην όχθη του ποταμoύ Hudson του Μανχάταν. Όλα φαίνεται να πηγαίνουν τέλεια. Αυτός μανιακός με το σεξ, αυτή όμορφη, η Νέα Υόρκη κυριολεκτικά στα πόδια τους.
Το Standard είναι ένα ξενοδοχείο, του οποίου το λανσάρισμα έγινε προτείνοντας στους πελάτες να κάνουν σεξ μπροστά στην τζαμαρία του δωματίου. Το κτίριο εν τω μεταξύ είναι φτιαγμένο όλο με γυαλί. Τι θα μπορούσε σε αυτή την περίπτωση να πάει στραβά; Τίποτα και τα πάντα!
Πόση σημασία έχει ακόμα το να σου αρέσει κάποιος, να θέλεις να κουβεντιάσεις μαζί του, να θέλεις το ερωτικό παιχνίδι μαζί του πριν φτάσεις στο κρεβάτι;
Ο πρωταγωνιστής μας ταπεινώνεται γιατί δεν καταφέρνει να έχει στύση, η κοπέλα μένει ανικανοποίητη και φεύγει για πάντα και ο ίδιος υπογράφει εκείνη τη στιγμή το καυτό διαζύγιο ανάμεσα στο σεξ και τον έρωτα. Αμέσως μετά είναι σε θέση να φωνάξει μια πόρνη στα δωμάτιο και να επιδοθεί σε ένα κινηματογραφικό καμα σούτρα.
Το "Shame" δεν διηγείται μια πολύ εξαιρετική ανθρώπινη περίπτωση. Είναι μια ιστορία ενός καθημερινού ανδρισμού.
Στην εποχή του Internet οι δυνατότητες – πιθανότητες – επιλογές είναι πολλαπλασιασμένες. Το Shame μπορεί να είναι η ιστορία του δικηγόρου σου, του αδελφού σου, η δική σου. Ο Μπραντον, ο ήρωας, ξυπνάει ντύνεται, πάει στο γραφείο του με το Μετρό και ήδη εκεί μέσα έχει αρχίσει να σκέφτεται το σεξ, βλέποντας την κοπέλα που κάθεται στο απέναντι κάθισμα να τον κοιτάει ενώ τακτοποιούσε τη φούστα της. Να τη η πρώτη πιθανότητα της ημέρας!
Το ελεύθερο εμπόριο του σεξ διακινείται πια σε έναν πολυσύχναστο δρόμο του Μανχάταν, του Παρισιού, του Βερολίνου, της Αθήνας. Από τα εκατομμύρια sms και mail που ανταλλάσσουν καθημερινά άνδρες και γυναίκες, τα μισά είναι σεξουαλικού περιεχομένου.
Αν κλικάρετε, όπως κάνει ο Μπράντον, στο site youporn, θα δείτε πόσα βίντεο πορνό επαγγελματικά και ερασιτεχνικά ανεβαίνουν καθημερινά. Σκεφτείτε πόσα άτομα παίρνουν μέρος σε αυτά σαν ηθοποιοί και μετά σκεφτείτε το νούμερο των θεατών. Συνολικά ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων. Μέσα σε αυτούς δεν θα μπορούσε να είναι ο δικηγόρος σας, ο λογιστής σας, ο αδελφός σας η κολλητή σας;
Αλλά όπως πια έχουμε καταλάβει, οι πολλές πληροφορίες, οι πολλές δυνατότητες ή οι πολλές επιλογές στην ουσία σημαίνει καμία γιατί από ένα σημείο και μετά δεν μπορούν να δώσουν την πολυπόθητη ικανοποίηση .
Όπως συμβαίνει σε μια σκηνή της ταινίας "Solar" όπου ο πρωταγωνιστής τρώει αλατισμένες τηγανιτές πατάτες, παίρνει τη μια μετά την άλλη και μετά τις τρώει τρεις-τρεις ώσπου να φθάσει σε ένα σημείο που δεν νιώθει πια το γούστο αλλά μόνο το τσούξιμο στον ουρανίσκο και τη γλώσσα από το αλάτι. Έτσι συμβαίνει και στον ήρωα του "Shame". Μετά την αίσθηση της ναυτίας από τις πολλές σεξουαλικές συνευρέσεις και τους αυνανισμούς ανεβάζει τον πήχη. Τώρα οι συνευρέσεις είναι με δύο γυναίκες, είναι με έναν άνδρα, είναι η αναζήτηση του φυσικού πόνου για να πάρει την ικανοποίηση που ψάχνει.
Τον προηγούμενο μήνα το περιοδικό NewsWeek αφιέρωσε το εξώφυλλό του στην επιδημία των καιρών μας «The Sex addiction epidemic», η επιδημία της σεξουαλικής εξάρτησης, είναι η «αρρώστια» από την οποία πάσχουν σήμερα 2.5 εκατομμύρια αμερικανών. Ένα φαινόμενο που όπως υποστηρίζει το έγκριτο αμερικάνικο περιοδικό, βρίσκεται σε αύξηση, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών. Παλαιότερα αφορούσε περισσότερο άνδρες μεταξύ 40 και 50 ετών. Για αυτό και το Newsweek διαλέγει να διηγηθεί την ιστορία της Βάλερι. Η γυναίκα κατέστρεψε δύο γάμους, έχασε τη δουλειά της και σήμερα ζει με τα λεφτά του ταμείου ανεργίας. «Είχα αγγίξει τον πάτο. Έκανα άγριο σεξ όπου τύχαινε. Σε τουαλέτες ενός φαστ φουντ με τον υπάλληλο του μαγαζιού, με συναδέλφους στο γραφείο ή με αγνώστους. Πληρωνόμουν σαν μια κοινή πόρνη, έτσι μόνο για να ερεθιστώ από την ιδέα. Μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια, αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια από τους ειδικούς.»
Και αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους χωρίς απαραίτητα να έχουν ψυχολογικά προβλήματα ή τραύματα παιδικής ηλικίας. Το περιοδικό στην έρευνα του τοποθετεί στη θέση του κατηγορούμενου το διαδίκτυο. Όπως χαρακτηριστικά γράφει, παλαιότερα όταν κάποιος ήθελε να δει ένα πορνό dvd έπρεπε να πάει να το διαλέξει ο ίδιος στο βίντεο κλαμπ. Σήμερα έχει την προστασία της ανωνυμίας βρίσκοντας ότι ακριβώς θέλει μέσω του διαδικτύου. Αυτή είναι η αλήθεια αν και μπορεί να σας φαίνεται υπερβολική.
Άνδρες με τεράστια εξουσία στον πλανήτη στέλνουν sms πριν μπουν στο αεροπλάνο για να βρουν ένα οργανωμένο όργιο όταν φθάσουν στον προορισμό τους. Ο τότε πλανητάρχης Κλίντον απολάμβανε την πεολειχία από μια χοντρούλα ασκούμενη και ποιος ξέρει, ίσως εξαιτίας αυτού να ένιωθε μεγαλύτερη συγκίνηση την ώρα που υπέγραφε τη Συμφωνία Ειρήνης του Καμπ Ντειβιντ! Ίσως δεν είναι τελικά τόσο απλή σαν περίπτωση αυτή η σύγχρονη αρρώστια, δηλαδή η εξάρτηση από το σεξ, όπως έδειξε η ιστορία του Στρος Καν. Ο ήρωας του "Shame" είναι σαν ένας κατά συρροή δολοφόνος μόνο που στη θέση του θύματος είναι οι σεξουαλικές συνευρέσεις και που όπως συμβαίνει σε αυτά τα θρίλερ η ικανοποίηση χάνεται θύμα μετά το θύμα, σεξ μετά το σεξ.
Η ιστορία της ανθρωπότητας όμως έχει δείξει ότι ένα είναι το αντίδοτο σε αυτό το δηλητήριο: ο έρωτας. Η αυτό ή οι τίτλοι του τέλους.