Μέσα σε μία εποχή σκοταδισμού, που καταδίκαζε οτιδήποτε καινούριο, ένας άνθρωπος κατάφερε όχι μόνο να αμφισβητήσει τις κραταιές αντιλήψεις της εποχής αυτής, αλλά και να τις ανατρέψει. Ο λόγος για τον Ιταλό, αστρονόμο, φιλόσοφο, και φυσικό, Γαλιλαίο Γαλιλέι.
Ο Γαλιλαίος Γαλιλέι ήταν παιδί ξεπεσμένης οικογένειας ευγενών της Φλωρεντίας. Επειδή όμως από πολύ μικρός έδειξε τα δείγματα της ευφυίας του, ο πατέρας του μοχθούσε προκειμένου να του παράσχει τα απαραίτητα εφόδια για να σπουδάσει. Μάλιστα στερούσε βασικές ανάγκες από τα υπόλοιπα του παιδιά, για να μαζέψει χρήματα για να τον στείλει να σπουδάσει.
Τελικά ο Γαλιλαίος πήγε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και γράφτηκε στην Ιατρική σχολή, χωρίς όμως να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του, λόγω έλλειψης χρημάτων. Έτσι ένας πλούσιος οικογενειακός φίλος φροντίζει να του βρει δουλειά, κάνοντας διαλέξεις περί Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Πάδοβα, ενώ αργότερα γίνεται και επίσημος μαθηματικός στον μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης.
Παρ'όλο που ο Γαλιλαίος κατάφερε έτσι να βγάλει αρκετά χρήματα που του χάρισαν μία ζωή με ευημερία, δεν συνέχισε τις σπουδές του στην ιατρική, και αυτό γιατί πλέον η φήμη του είχε αρχίσει να εξαπλώνεται, αναφορικά με τις γνώσεις του στην Φυσική. Μέσα σε λίγα χρόνια είχε φτάσει να δίνει διαλέξεις σε αίθουσες με 2.000 από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Ευρώπης, όπως ευγενείς, επιστήμονες ακόμη και βασιλείς.
Με την φήμη του να εξαπλώνεται όπως ήταν φυσικό απέκτησε τόσο θαυμαστές αλλά και πολέμιους. Από τους βασικούς πυλώνες «αντίστασης» στις μελέτες του αλλά και τις θεωρίες του, ήταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όπου την εποχή εκείνη με διατάγματα ήλεγχε σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής των ανθρώπων.
Η Καταδίκη του
Επί χρόνια ο Γαλιλαίος προσπαθούσε να πείσει την επιστημονική κοινότητα για το αληθές της κοπερνίκειας θεωρίας του ηλιοκεντρικού συστήματος (που είχε ως βάση τις ανακαλύψεις και μελέτες του Έλληνα αστρονόμου και μαθηματικού, Αρίσταρχου του Σάμιου).
Από το 1616 ο Γαλιλαίος είχε «μπλεξίματα» με την Εκκλησία καθώς σύμφωνα με το Διάταγμα του Καταλόγου των Απαγορευμένων, είχε δοθεί ρητή εντολή να μην διδάξει, αναπαραγάγει, αλλά και υποστηρίξει την θεωρία της ακινησίας του Ήλιου. Τότε ο Γαλιλαίος υπάκουσε και αφέθηκε ελεύθερος, προκειμένου να αποφύγει την λογοκρισία στα βιβλία του που με κόπο είχε εκδώσει, ξεπερνώντας γραφειοκρατικούς σκοπέλους που έβαζε η Ρώμη.
Όμως το 1632 κάνει το μεγάλο του «λάθος». Εκδίδει το βιβλίο με τίτλο «Διάλογος περί των δύο Μεγίστων Συστημάτων του Κόσμου», το οποίο αμέσως θεωρήθηκε πως παραβιάζει το Διάταγμα του 1616. Έτσι ο Γαλιλαίος καλείται στην Ρώμη.
Οι Ιεροεξεταστές τον διατάζουν να αποκηρύξει τις θεωρίες του γονατιστός πράγμα που τελικά και κάνει. Ουσιαστικά έπρεπε να παραδεχθεί πως ο ηλιοκεντρισμός ως θεωρία δεν είναι σωστή, και να δηλώσει πως μέσα από το βιβλίο του δεν τον προωθεί.
Όπως λέγεται, αυτουργός της επίκλησης του Γαλιλαίου στην Ρώμη ήταν ο τότε Πάπας Ουρβανός Η', ο οποίος, διαβάζοντας το βιβλίο θεώρησε πως ο Διάλογος του Γαλιλαίου δεν αναδείκνυε την παντοδυναμία του Κυρίου, έναντι της ανθρώπινης επιστήμης.
Τελικά του δίνεται η άδεια να επιστρέψει στην Φλωρεντία όπου και έμενε. Ωστόσο υπάρχει ένα μύθευμα γύρω από την διαδικασία της Ιεράς Εξέτασης του Γαλιλαίου, και αυτό είναι πως φεύγοντας ψιθύρισε πως «Κι όμως γυρίζει», αναφερόμενος στην γη.
Από τις χαρακτηριστικές του φράσεις ήταν «Δεν νιώθω υποχρεωμένος να πιστέψω πως ο ίδιος Θεός που μας προίκισε με αισθήσεις, λογική και πνεύμα, μας προόριζε να απαρνηθούμε τη χρήση τους και με κάποιους άλλους τρόπους να μας δώσει τις γνώσεις που μπορούμε να αποκτήσουμε μέσω αυτών».