Ηταν το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1982, όταν η βασιλική οικογένεια του Μονακό έμαθε τα άσχημα νέα. Η Γκρέις Κέλι και η κόρη της, Στεφανί, είχαν τροχαίο. Ηταν το γεγονός, που τους σημάδεψε για πάντα.
Ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό μίλησε για τα όσα συνέβησαν τότε και το πώς ο τραγικός θάνατος της μητέρας του άλλαξε τον πατέρα του για πάντα, αλλά και το πόσο δυσκολεύθηκε η αδελφή του να συνέλθει από το γεγονός.
Κομπιάζοντας κάποιες φορές, από τη συγκίνηση, ο 59χρονος εξομολογήθηκε ότι ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του υπήρξε τραυματικός για τη βασιλική οικογένεια και ιδιαίτερα για τη 17χρονη τότε Στεφανί, που ήταν μαζί της στο αυτοκίνητο, στο τροχαίο.
«Ηταν οδυνηρό (σ.σ. για εκείνη) το γεγονός ότι ήταν στο αυτοκίνητο με τη μητέρα μας και δεν κατάφερε να τη βγάλει έξω. Ηταν βέβαια τραυματισμένη και η ίδια, αλλά πιστεύω ότι για τον καθένα θα ήταν μια τραυματική εμπειρία», δήλωσε ο πρίγκιπας Αλβέρτος μιλώντας στο «In Depth».
«Χρειάστηκε πολύ καιρό για να συνέλθει από αυτό και ήταν μία πολύ επώδυνη ανάμνηση για εκείνη. Πέρασαν αρκετά χρόνια για να το αποδεχθεί», συμπλήρωσε, αναφερόμενος στη μικρότερη αδελφή του.
Οσο για τον πατέρα του, τον πρίγκιπα Ρενιέ ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2005, ήταν ένας άλλος άνθρωπος μετά τον θάνατο της συζύγου του. «Ηταν προφανές ότι είχε επηρεαστεί βαθύτατα. Δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος μετά το ατύχημα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρίγκιπας Αλβέρτος.
Ο ίδιος θρήνησε για αρκετά χρόνια τη μητέρα του, παραδέχθηκε. «Χρειάζονται χρόνια για να το συνειδητοποιήσεις πλήρως. Παίρνει καιρό για να συνέλθεις», δήλωσε, συμπληρώνοντας ότι το κατάφερε χάρη στα μέλη της οικογένειάς του και τους φίλους του.
Το μοιραίο πρωινό
Εχουν περάσει 35 χρόνια από τότε, αλλά ο πρίγκιπας Αλβέρτος δεν θα ξεχάσει ποτέ, όπως φαίνεται, τη στιγμή που ο πατέρας του μπήκε, τη στιγμή που η οικογένεια έπαιρνε πρωινό, και τους είπε για το ατύχημα.
«Μας είπε ότι έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο γιατί η μαμά και η Στέφανι είχαν τροχαίο. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά, πήγα μαζί του, όπως και η Καρολίνα. Ηταν βέβαια πολύ σοκαριστική στιγμή», διηγήθηκε.
Ο ίδιος, συνέχισε, σκεφτόταν ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ότι το τροχαίο δεν ήταν τόσο άσχημο. Ομως, λίγες ώρες αργότερα, εκείνο το βράδυ «έγινε προφανές ότι η κατάληξη δεν θα είναι καλή».