Ήταν τον περασμένο Μάρτιο όταν οι πρώτοι πονοκέφαλοι άρχισαν να ταλαιπωρούν την Κάρι Ντεκλάιν.
Η 37χρονη μητέρα πέντε παιδιών από το Ουαϊόμινγκ του Μίσιγκαν νόμισε στην αρχή ότι θα πρόκειται για ημικρανίες, μέχρι που άρχισε τους εμετούς.
Μια πρώτη εξέταση έδειξε έναν όγκο στον εγκέφαλό της. Ακολούθησαν κι άλλες εξετάσεις που αποκάλυψαν ότι ο όγκος ήταν μια μορφή καρκίνου, πιθανώς ένα λέμφωμα, που ήταν όμως αντιμετωπίσιμο. Ωστόσο μια νέα παθολογική εξέταση έδειξε ότι η Ντεκλάιν έπασχε από γλοιοβλάστωμα - τον πιο κοινό και επιθετικό τύπο πρωτογενούς εγκεφαλικού όγκου στους ανθρώπους- κι ότι αν ήταν τυχερή της απέμεναν άλλα πέντε χρόνια ζωής.
Ο όγκος αφαιρέθηκε τον περασμένο Απρίλιο με χειρουργική επέμβαση, όπως είπε ο άνδρας της, Νικ Ντεκλάιν. Αλλά δεν πέρασε ένας μήνας κι ακολούθησαν νέες σοκαριστικές ειδήσεις για το ζευγάρι. Ο όγκος επέστρεψε κι η Κάρι ήταν οκτώ μηνών έγκυος.
Οι γιατροί έδωσαν δύο επιλογές: είτε να προσπαθήσουν να κρατήσουν την Κάρι στη ζωή με χημειοθεραπεία, που θα σήμαινε, όμως, διακοπή της κύησης. Ή το ζευγάρι θα κρατούσε το μωρό, αλλά η μητέρα του δεν θα ζούσε για να το κρατήσει έστω και μια φορά στην αγκαλιά της...
(Φωτογραφία: Facebook/Cure4Carrie)
Για το πιστό ζευγάρι η επιλογή ήταν δύσκολη, αλλά προφανής. Μετά από μια δεύτερη επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου που επανήλθε, επέστρεψαν σπίτι τους γνωρίζοντας ότι απέμεναν λίγοι μόνον μήνες ζωής για την Κάρι. 34 εβδομάδες. Τόσο χρειαζόταν η γυναίκα για να ζήσει, είπε ο Νικ: «Αυτό ήθελε. Αγαπούμε τον Θεό. Είμαστε υπέρ της υπεράσπισης της ζωής. Πιστεύουμε ότι ο Θεός μας χάρισε αυτό το μωρό.»
Στα τέλη Ιουνίου ο όγκος επανήλθε, αλλά αυτή τη φορά δεν μπορούσε να γίνει νέα εγχείρηση. Οι θεράποντες ιατροί είπαν στο ζευγάρι ότι το μόνο που μπορούσαν πλέον να κάνουν ήταν να αφαιρούν το υγρό που συσσωρευόταν στον εγκέφαλο της Κάρι για να την ανακουφίζουν από τον πόνο.
Περίπου 15 μέρες αργότερα η 37χρονη μητέρα εισήχθη εσπευσμένα με αφόρητους πόνους στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ. Είχε σπασμούς κι ήταν η τελευταία φορά που είχε τις αισθήσεις της.
«Μας είπαν ότι είχε πάθει ένα μεγάλο εγκεφαλικό», είπε ο Νικ. «Είπαν ότι το υγρό που είχε συσσωρευθεί πίεζε αφόρητα το κρανίο της και δεν μπορούσαν πλέον να το αφαιρέσουν.»
Η Κάρι διήνυε τότε την 19η εβδομάδα της κύησης. Οι γιατροί είπαν ότι θα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να συνεχίσει να αναπτύσσεται το παιδί στη μήτρα της, αλλά ότι η Κάρι πιθανότατα δεν θα ξαναξυπνούσε κι ότι ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα αναγνώριζε την οικογένειά της. Είχε υποστεί σημαντική εγκεφαλική βλάβη μετά το εγκεφαλικό. Για τις επόμενες εβδομάδας θα ανέπνεε με μηχανική υποστήριξη και θα τρεφόταν μέσω ενός σωλήνα για να διατηρηθεί η ίδια και το παιδί της στη ζωή.
Δύο εβδομάδες αργότερα η γυναίκα υπέστη ένα νέο εγκεφαλικό. Ο εγκέφαλός της είχε πρηστεί τόσο πολύ που οι γιατροί αναγκάστηκαν να αφαιρέσουν τμήμα του κρανίου.
Εκείνη την περίοδο η Κάρι ήταν έγκυος 22 εβδομάδων και το μωρό δεν μεγάλωνε αρκετά γρήγορα. Ζύγιζε μόλις 378 γραμμάρια, αντί για τουλάχιστον 500 που θα του επέτρεπαν να επιβιώσει τον τοκετό.
Πέρασαν άλλες δύο εβδομάδες και τα νέα ήταν τώρα πιο ενθαρρυντικά. Το μωρό ζύγιζε πλέον 625 γραμμάρια, αλλά δεν κουνιόταν.
Ο πατέρας είχε πλέον μόνον δύο επιλογές. Ή να μην κάνει τίποτε και να ελπίζει ότι το έμβρυο θα αρχίζει να κινείται και θα συνεχίσει να παίρνει βάρος -υπό τον κίνδυνο μέσα στην επόμενη ώρα να πεθάνει – ή να δώσει την έγκρισή του για καισαρική. Κι αυτό ήταν που τελικά επέλεξε.
Η κόρη του, Λάιφ (Ζωή) Λιν Ντεκλάιν αντίκρισε το φως του κόσμου στις 05:30 το απόγευμα της Τετάρτης. Ζύγιζε 635 γραμμάρια. Το όνομά της το είχαν επιλέξει οι γονείς προτού χάσει τις αισθήσεις της η μητέρα της.
«Ήταν ένα γλυκόπικρο αίσθημα, γιατί η γυναίκα μου δεν ήταν ξύπνια. Επρόκειτο να πεθάνει. Μετά απ’ αυτό πήγα στο χειρουργό και του είπα ότι η γυναίκα είχε υποφέρει αρκετά τους τελευταίους πέντε μήνες.»
Όταν της αφαίρεσαν τη μηχανική υποστήριξη η Κάρι έζησε για ελάχιστο διάστημα.
«Καθόμουν δίπλα της όλη την ώρα. Της κρατούσα το χέρι και την φιλούσα. Της έλεγα ότι έκανε το σωστό. Της είπα “σ’αγαπώ. Θα σε δω στον παράδεισο”».
Τα χαράματα της Παρασκευής η Κάρι άνοιξε τα μάτια της και μετά τα ξανάκλεισε. Έσφιξε τα χέρια της και μετά σταμάτησε σιγά-σιγά να ανασαίνει. Έσβησε στις 04:30 το πρωί...
Η ιστορία της Κάρι καταγράφηκε σε μια σελίδα στο Facebook υπό τον τίτλο Cure 4 Carrie, που προσέλκυσε το ενδιαφέρον δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Τώρα, λίγες μέρες μετά τη γέννηση της κόρης του και την απώλεια της γυναίκας του ο Νικ μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην ετοιμασία για την κηδεία της και στις επισκέψεις στην εντατική μονάδα της κλινικής όπου θα παραμείνει το νεογέννητο παιδί του για αρκετές εβδομάδες. Προς το παρόν μένει κοντά στην κλινική, αλλά τα Σαββατοκύριακα ταξιδεύει δυο ώρες για να πάει στο σπίτι του να δει τα άλλα παιδιά του, ηλικίας 18, 16, 11, 4 και 2 ετών.
Ο 39χρονος πατέρας προσπαθεί να σχεδιάσει το μέλλον της οικογένειάς του. Πριν από τέσσερα χρόνια έστησε μια επιχείρηση αυτόματων μηχανών πώλησης, την οποία πούλησε αργότερα στον αδελφό του. Αυτή την περίοδο δεν έχει κανένα εισόδημα.
«Έχασα τη γυναίκα μου, έχω έξι παιδιά εκ των οποίων τα τρία είναι κάτω των πέντε ετών. Προς το παρόν θα εστιάσω στην κόρη μου με στόχο να γυρίσει σώα στο σπίτι. Τι θα κάνω αργότερα, δεν το γνωρίζω», λέει.
Μέχρι την Κυριακή το βράδυ είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 100.000 δολάρια σ’ έναν διαδικτυακό έρανο για την οικογένεια.
Ο Νικ απορρίπτει τις κατηγορίες εκείνων που αμφισβητούν την απόφαση του ζευγαριού να πορευθεί όπως επιτάσσει η πίστη τους τονίζοντας ότι η ενέργεια της γυναίκας του δείχνει την ανιδιοτέλειά της.
«Θυσίασε τη ζωή της για το μωρό», είπε. «Θέλω να ξέρει ο κόσμος ότι η γυναίκα μου αγαπούσε τον Θεό. Αγαπούσε τα παιδιά της. Έβαζε τους άλλους πάνω απ’ τις προσωπικές της ανάγκες... Έβαλε την κόρη μου πάνω απ’ τον εαυτό της...»