Προειδοποιητικό καμπανάκι έκρουσε για μια ακόμα φορά ο ΣΕΒ, επιμένοντας ότι η επιστροφή στα όσα ίσχυαν προ κρίσης στο πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, θα προκαλέσουν ζημιά.
Η μελέτη του ΣΕΒ αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον γιατί δημοσιοποιείται την ημέρα άφιξης στην Αθήνα του Γάλλου Προέδρου, ο οποίος ήδη έχει αναγγείλει σαρωτικές αλλαγές στο συλλογικό εργατικό δίκαιο της χώρας. Επιπλέον, οι αναφορές του ΣΕΒ δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που βρίσκεται στη Βουλή και που σύμφωνα με νέες πληροφορίες από ευρωπαϊκές πηγές έχει προκαλέσει γκρίνια στο στρατόπεδο των δανειστών, παρά την προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να υποβαθμίσει το θέμα. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν, μάλιστα, ότι οι επίμαχες διατάξεις θα προστεθούν στα “αγκάθια” της αξιολόγησης.
Σύμφωνα με το ΣΕΒ, μπαίνοντας στο τελευταίο 12μηνο του χρηματοδοτικού προγράμματος, το βασικό ζητούμενο είναι η εκτίναξη της οικονομίας, έτσι ώστε συν τοις άλλοις να υλοποιείται η δέσμευση για υψηλά πλεονάσματα. Με αυτό το δεδομένο, η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων είναι “κλειδί”. “Η ανταγωνιστικότητα σε μαζικό επίπεδο δεν προκύπτει με κάποιο μαγικό τρόπο από δημόσια προγράμματα τόνωσης της ανταγωνιστικότητας επιλέξιμων μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Προκύπτει από μεγάλες επιχειρηματικές επενδύσεις και επενδύσεις υποδομών, που για να αναληφθούν χρειάζεται ένα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα και την κερδοφορία περιβάλλον. Το τελευταίο είναι συνάρτηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ενθάρρυνσης του ανταγωνισμού στην οικονομία και απελευθέρωσης των αγορών”, σημειώνει η μελέτη, κάνοντας ειδική αναφορά στη ρύθμιση της αγοράς εργασίας.
“Στη χώρα μας το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων που ίσχυε πριν την κρίση αγνοούσε την αναγκαία διασύνδεση της μακροχρόνιας εξέλιξης των μισθών με την εξέλιξη της παραγωγικότητας, και την ανταγωνιστικότητα των κλάδων των διεθνώς εμπορευσίμων αγαθών και υπηρεσιών. Ο τρόπος καθορισμού των μισθών είχε σημαντικές αρνητικές επιδράσεις στην ευελιξία των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, και ως εκ τούτου, την ανταγωνιστικότητα, τις επενδύσεις και την απασχόληση στην ελληνική οικονομία”, παρατηρεί ο ΣΕΒ και υποστηρίζοντας ότι η εργασιακή ζούγκλα δεν ευθύνεται για την ύφεση, αλλά αποτελεί σύμπτωμα της, καλεί τους κοινωνικούς εταίρους να αξιοποιήσουν τις πρακτικές άλλων χωρών.
Ποιες είναι οι ανατροπές που δρομολογούνται στη Γαλλία;
α) οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για μισθούς και απασχόληση να αποκεντρωθούν προς το κλαδικό/ επιχειρησιακό επίπεδο
β) οι απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κάτω των 50 εργαζομένων (55% των εργαζομένων και 95% των γαλλικών επιχειρήσεων) να γίνονται από εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων που δεν προέρχονται από τα εργατικά συνδικάτα σε εθνικό/κλαδικό επίπεδο
γ) στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις (άνω των 50 εργαζομένων), όπου είναι υποχρεωτική η συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων στη διοίκηση, να απλοποιηθεί ο κοινωνικός διάλογος με τη συγχώνευση του συμβουλίου εργασιών και των επιτροπών για υγιεινή και ασφάλεια (στα οποία συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι) σε ένα κεντρικό φορέα, μειώνοντας έτσι το κόστος λειτουργίας
δ) η ελάχιστη διάρκεια και η συχνότητα ανανέωσης των ατομικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου να μην καθορίζονται πλέον από τη νομοθεσία, οι ρυθμίσεις της οποίας δεν εμπόδιζαν την καταχρηστική εφαρμογή τους στην αγορά εργασίας, αλλά να διαμορφώνονται σε ομοιοεπαγγελματικό επίπεδο, και
ε) οι απολύσεις να διευκολυνθούν με την εισαγωγή ανώτατων και κατώτατων ορίων στην αποζημίωση που επιδικάζεται από τα δικαστήρια επίλυσης εργατικών διαφορών, που πολλές φορές είναι υπέρογκες και αστάθμητες. Οι ρυθμίσεις, που θα αφορούν όχι μόνο τις νέες αλλά και τις παλαιές συμβάσεις, περιλαμβάνουν μια καθορισμένη κλίμακα αποζημιώσεων που ξεκινά με 3 μηνιαίους μισθούς για κάθε 2 χρόνια απασχόλησης.