Στη ζωή, θεωρείται 'λαχείο' να βρει κανείς το ταίρι του, πόσο μάλλον στο κατάλληλο timing. Απείρως δυσκολότερο, είναι στην πολιτική, καθώς εκεί, αποφασίζει συνήθως άλλος. Σε ένα "μικρό και ευέλικτο" κυβερνητικό σχήμα ...49 ατόμων, λοιπόν, είναι φυσικό να υπάρχουν πρόσωπα που "δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους". Με διαφορετικές αφετηρίες ο καθένας, με διαφορετικές φιλοδοξίες και στόχους, πολλές φορές καθίσταται αδύνατο να συνυπάρξουν. Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να συνεργαστούν, και μάλιστα στο ίδιο υπουργείο;
Τα "αταίριαστα" δίδυμα στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, δεν είναι λίγα. Ενδεικτικά μόνο επιλέγονται κάποια που ασφυκτιούν όταν συνυπάρχουν και ...το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία! Άννα Διαμαντοπούλου και Γιάννης Πανάρετος φημίζονται για τις κακές τους σχέσεις, Γιάννης Ραγκούσης και Γιώργος Ντόλιος τις καλλιεργούν κιόλας, ενώ Κώστας Σκανδαλίδης και Μιλένα Αποστολάκη είναι από 'άλλο ανέκδοτο'.
Στη δεκαοκτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν λίγες οι αφορμές που έφεραν στην επικαιρότητα τον Γιάννη Πανάρετο, στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού επί 35ετία και κατά πολλούς το 'alter ego' του σε θέματα Παιδείας, κυρίως ως τον υφυπουργό που δεν μιλά με την υπουργό του (!). Και αυτό διότι αντί να συνεννοηθεί με την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, επέλεγε άλλοτε την προσωπική του ιστοσελίδα και άλλοτε τα ΜΜΕ προκειμένου να διατυπώσει θέσεις και προτάσεις για σημαντικά θέματα, προκαλώντας τόσο τη δική της ενόχληση και τα σχόλια των συνεργατών της περί 'υφυπουργού-blogger', όσο και την αμηχανία του Μεγάρου Μαξίμου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η πρότασή του για τη δημιουργία τοπικών κολεγίων διετούς φοίτησης ενώ παρέμενε ανοιχτό το θέμα των ιδιωτικών κολλεγίων, οι δηλώσεις του για τη βάση του '10' όταν ακόμα στο υπουργείο δεν υπήρχε ειλημμένη απόφαση για το θέμα, η πρότασή του για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ που κοινοποιήθηκε στην υπουργό αφού 'αναρτήθηκε' στο Διαδίκτυο, οι καταγγελίες περί υπέρογκων αμοιβών στη διοίκηση του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης κ.α. Φτάνοντας κάποιες από αυτές στο υπουργικό συμβούλιο, αναστάτωσαν την κυβέρνηση, υποχρεώνοντάς τη σε διάψευση. Όταν για παράδειγμα ο κ.Πανάρετος έθεσε σε δημόσια διαβούλευση τις απόψεις του -εμπνευσμένες από ένα ταξίδι του στην Καλιφόρνια- για δημιουργία τοπικών 'κολεγίων' ως 'γέφυρα' μεταξύ δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει την κ.Διαμαντοπούλου, επικαλούμενος μάλιστα παλιότερες ανάλογες απόψεις του πρωθυπουργού, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, τον 'άδειασε', δηλώνοντας στο press room ότι «σε αυτό το μπλογκ, έτσι όπως γράφτηκε, σαφώς και δεν αποτυπώνονται οι σκέψεις της κυρίας υπουργού, καθώς και του πρωθυπουργού, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να επικαλείται». Στον χαρακτηρισμό μάλιστα των απόψεών του ως «προσωπικές του ιδέες» από συνεργάτες της κ.Διαμαντοπούλου, ο κ.Πανάρετος απάντησε κάνοντας λόγο για 'κάποιους' που ενοχλήθηκαν επειδή ακολουθεί την τακτική να δημοσιοποιεί επωνύμως μέσω της ιστοσελίδας του τις προτάσεις του και δεν κάνει επιλεκτικές 'διαρροές' ενός 'φιλέτου' σε μερίδα του Τύπου. Ακολούθησε ερώτημα της υπουργού προς τον πρωθυπουργό για το αν απηχούν προσωπικές του πεποιθήσεις, πληροφορίες για άρνηση από τον κ.Παπανδρέου και διάψευση από το υπουργείο. Παρόμοιο 'άδειασμα' υπέστη ο υφυπουργός, όταν μερικές εβδομάδες μετά, και ενώ οι σχέσεις των δύο 'συνεργατών' είχαν φτάσει στα άκρα, η κ.Διαμαντοπούλου ζήτησε εν μέσω συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου να επαναβεβαιωθεί ότι είναι εκείνη που έχει την ευθύνη των αποφάσεων, όσο και της χάραξης στρατηγικής στο υπουργείο Παιδείας. «Αυτό είναι αυτονόητο», φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός, αφήνοντας 'ακάλυπτο' τον μέχρι τότε στενό του συνεργάτη. Η δικαίωση του τελευταίου ήρθε πολύ μετά, όταν η κ.Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε την άμεση κατάργηση της βάσης του '10' στην εισαγωγή υποψηφίων στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, διαρρέοντας αργότερα πως η διαφωνία με τον κ.Πανάρετο έγκειτο στο ότι δεν είχε προσυνεννοηθεί μαζί της και όχι στο περιεχόμενο των δηλώσεών του. Ακολούθησαν διάφορες εμφανίσεις τους 'αγκαζέ' προσερχόμενοι στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, ενώ το επίσημο 'τέλος' (;) στις κακές σχέσεις του παρελθόντος επιχείρησε να βάλει η ίδια η Άννα Διαμαντοπούλου, προ τριμήνου περίπου, χαρακτηρίζοντας ως 'ειλημμένη απόφαση' τις αλλαγές στη τριτοβάθμια εκπαίδευση και κάνοντας δημόσια δήλωση στήριξης του Γιάννη Πανάρετου. «Αν υπάρχει δημόσια δήλωση του κ.Πανάρετου που απαξιώνει τα πανεπιστήμια να την ακούσω», είπε μιλώντας σε ακαδημαϊκούς στη Θεσσαλονίκη. Δεν την άκουσε ποτέ. Είχαν μείνει όλοι άφωνοι...
Ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης, δεν έχει τη φήμη του 'εύκολου ανθρώπου' στις συνεργασίες του. Αντίθετα, είναι γνωστός για τις καλές του σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου, την άμεση αναφορά του στον ίδιο, τις κόντρες του με κορυφαίους υπουργούς και τη δίψα του να αναγορευθεί σε 'νούμερο 2' –ή μήπως1;- της κυβέρνησης. Άνθρωποι που δούλεψαν κοντά του, μιλούν για υπερσυγκεντρωτισμό εξουσιών και 'ανάγκη' να έχει τον πλήρη έλεγχο των πάντων, μην αφήνοντας περιθώρια πρωτοβουλιών στους συνεργάτες του και άλλοι που τους αντέκρουσαν προβάλλοντας τον ήπιο χαρακτήρα του, τους ...θυμήθηκαν όταν βρέθηκαν δίπλα του. Ο Γιώργος Ντόλιος μπήκε στην κυβέρνηση τον περασμένο Σεπτέμβριο, αναλαμβάνοντας χρέη υφυπουργού Εσωτερικών και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Τότε, απέκρουσε μετά βδελιγμίας τα πικρόχολα σχόλια όσων τον ήθελαν να έχει την 'τύχη' του παραιτηθέντος νωρίτερα από την ίδια θέση Ντίνου Ρόβλια. Λίγους μήνες αργότερα, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, έφτασε στο 'παρά πέντε' της παραίτησης. Η αφορμή δεν είχε καμία σχέση. Την 17η Φεβρουαρίου, ο κ.Ντόλιος προέβη σε μπαράζ συνεντεύξεων όλο το πρωί -φήμες λένε κατόπιν παρενέσεως του Γιάννη Ραγκούση- προκειμένου να στηρίξει επικοινωνιακά την εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών που έμελλε να επιβαρύνει με επιπλέον 'χαράτσι' 500.000 πολίτες που είχαν προβεί σε δήλωση των ημιυπαίθριων χώρων τους. Λίγες ώρες αργότερα, έφευγε σαν κυνηγημένος από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, για να πάει στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής και να ζητήσει δημόσια 'συγγνώμη' από τους πολίτες για την αναστάτωση, αποσύροντας την εγκύκλιο. Έπρεπε άλλωστε να συνοδεύσει τον πρωθυπουργό σε περιοδεία στην περιοχή του το ίδιο απόγευμα και θα θεωρείτο πλήγμα στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου η 'καρατόμησή' του λίγο νωρίτερα. Είχε προηγηθεί ένας μαραθώνιος τηλεφωνημάτων στο παρασκήνιο, με τον Γιάννη Ραγκούση, κλινήρη τότε, να ζητά ουσιαστικά την παραίτηση του υφυπουργού του, καθώς αποποιείτο κάθε ευθύνη σχετικά με την εγκύκλιο που είχε προκαλέσει σύγκρουση με την υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη και οργή στην κοινή γνώμη, απαιτώντας από τον κ.Ντόλιο να ζητήσει δημόσια συγγνώμη. Παρότι το γεγονός πέρασε στην Ιστορία ως μία ακόμα ένδειξη του κακού συντονισμού της κυβέρνησης, υπήρξε η χαρακτηριστικότερη στιγμή της 'αταίριαστης' συγκατοίκησης των δύο ανδρών στο ίδιο υπουργείο. Ο κ.Ντόλιος άλλωστε, φημίζεται για τους χαμηλούς του τόνους, ενώ μεγάλο μέρος του χρόνου του απορροφά εσωτερική εργασία κυρίως επί της υλοποίησης του 'Καλλικράτη' -ως άνθρωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης ο ίδιος- που πάντως έχει 'περάσει' ως προσωπική 'επιτυχία' του Γιάννη Ραγκούση...
Τα πρώτα 'καμπανάκια' για νέο 'αταίριαστο δίδυμο' -άλλωστε φημίζεται για αυτά- στην κυβέρνηση, άρχισαν με την υπουργοποίηση ακόμα του Κώστα Σκανδαλίδη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και την τοποθέτηση στο πλάι του της Μιλένας Αποστολάκη ως υφυπουργού στον ανασχηματισμό του Σεπτεμβρίου. «Εγώ αταίριαστος με τη Μιλένα; Αστεία πράγματα. Όταν ήταν έγκυος, με την κοιλιά στο στόμα, εγώ την πήγαινα στις προεκλογικές ομιλίες της», είχε πει τότε ο υπουργός, προεξοφλώντας πως «θα πάνε όλα καλά» και πως δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα με εκείνην στον δεύτερο όροφο του υπουργείου του. Δεν πέρασε ένας μήνας όταν άρχισαν οι πρώτες διαρροές περί ενόχλησης της κ.Αποστολάκη από τον 'διαρκή της παραγκωνισμό' από τον πολιτικό της προϊστάμενο και την έλλειψη σαφών αρμοδιοτήτων. Ο Κώστας Σκανδαλίδης, δεν έδωσε σημασία. Ούτε αρμοδιότητες... Οι κοινές τους εμφανίσεις περιορίστηκαν να μετριούνται στα δάχτυλα και οι δημόσιες παρεμβάσεις της κ.Αποστολάκη να μην εκτοξεύονται σε αριθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν. Ξεκινώντας από διαφορετική από εκείνη αφετηρία, ο Κώστας Σκανδαλίδης, δραστηριοποιήθηκε στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του το 1974 και κατάφερε να συνεργαστεί αρμονικά και με τους τρεις προέδρους του, διατηρώντας πάντα χαμηλούς τόνους. Ακόμα και όταν βρέθηκε 'απέναντι' στον Γιώργο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της εσωτερικής διαμάχης για την ανάδειξη νέου προέδρου του κόμματος, αποδόθηκε στην πρόθεσή του να 'εκτονώσει' το πολωτικό κλίμα που είχει 'διασπάσει' το ΠΑΣΟΚ σε «παπανδρεϊκούς» και «βενιζελικούς». Τον Σεπτέμβριο του 2010 μπήκε στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, αντικαθιστώντας την Κατερίνα Μπατζελή στη θέση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και μη γνωρίζοντας πολλά για το αντικείμενο, προτίμησε όσο ενημερωνόταν να παρεμβαίνει για ζητήματα γενικότερης πολιτικής, όπως για παράδειγμα η προσφιλής του 'κυβερνώσα Αριστερά', για την οποία όταν ακούει η κ.Αποστολάκη βγάζει φλύκταινες. Η τελευταία, δικηγόρος στο επάγγελμα και με 11 μόλις χρόνια στη Βουλή, είχε ταχύτερη ανέλιξη. Έχοντας αποκτήσει τα τελευταία χρόνια την ταμπέλα της 'βενιζελικής' όμως, εξαιτίας της στήριξής της στον νυν υπουργό Εθνικής Άμυνας κατά την τελευταία διαδικασία ανάδειξης προέδρου του ΠΑΣΟΚ και παντελώς άσχετη από γεωργία, ένοιωσε από νωρίς την ανάγκη να αντιστρέψει αφενός την εικόνα της -τι στο καλό, άλλωστε ο ίδιος ο Βενιζέλος είναι πρωτοκλασάτος υπουργός του Παπανδρέου- και να διαψεύσει αφετέρου τα σχόλια που προεξοφλούσαν ότι δεν θα τα καταφέρει από κοινού με την διάχυτη τότε απορία αν μπορούσε κανείς να την φανταστεί πάνω σε τρακτέρ να συνομιλεί με απεργούς αγρότες. Δεν της δόθηκε ποτέ το κατάλληλο βήμα -άλλωστε, δεν υπήρξαν έκτοτε αγροτικές κινητοποιήσεις- για να το κάνει και τα νεύρα της άρχισαν σιγά σιγά να τεντώνονται. Σχεδόν ξεχάστηκε ως μέλος της κυβέρνησης και το όνομά της ακούστηκε ξανά προσφάτως με αφορμή το σχέδιο νόμου «για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό», το οποίο όμως και χλευάστηκε από πολλούς λόγω του 'άκαιρου' της 'ευαισθησίας' του σε περίοδο οικονομικής κρίσης, με την κυβέρνηση να αντιμετωπίζει ανυπέρβλητα προβλήματα. Έτσι, η Μιλένα το 'γύρισε'. Βγήκε στα ΜΜΕ και άρχισε να διατυμπανίζει το 'γόνιμο' της διαφοροποίησης βουλευτών για την ακολουθούμενη πολιτική και το μνημόνιο. Μόνο που λογάριασε χωρίς τον 'ξενοδόχο'. Η γενική πολιτική είναι αρμοδιότητα του Κώστα Σκανδαλίδη, ο οποίος και έκανε την ρελάνς προτείνοντας 'συνεννόηση ή εκλογές'...