Κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο Α. Τσίπρας «ποντάροντας» προ μηνών στην εκλογική επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν και σίγουρα όχι στο ότι θα έχει απέναντι του και τη γαλλική πλευρά στη νέα μάχη με τους Θεσμούς για τα εργασιακά.
Λίγα μόλις 24ωρα πριν από την άφιξη του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός του αποκάλυψε στον Τύπο τους βασικούς άξονες των αλλαγών ή μάλλον ανατροπών, που ετοιμάζεται να φέρει στην αγορά εργασίας στη Γαλλία και το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι πρόκειται για φιλελευθεροποίηση των εργασιακών σχέσεων, με προβλέψεις που κινούνται μακριά από το αποκαλούμενο «κοινωνικό κεκτημένο», όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνονται πολλοί στην Αθήνα.
Σύμφωνα με το άκρως αποκαλυπτικό άρθρο των F.T., τα πρώτα μέτρα του νέου Προέδρου της Γαλλίας προβλέπουν την ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, με παράκαμψη των σωματείων, για την συντριπτική πλειοψηφία των νομικών προσώπων (ως και 50 εργαζόμενοι), αλλά και τη διευκόλυνση των απολύσεων, καθώς θα εισαχθεί πλαφόν στις αποζημιώσεις ακόμα και για παράνομες απολύσεις. Στόχος- όπως ο ίδιος ο Ε. Μακρόν δήλωσε- είναι να δοθεί τέλος σε προνόμια, να τονωθεί η απασχόληση, να δοθεί μεγαλύτερη ασφάλεια στους εργοδότες και εξασφαλίσεις στους εργαζόμενους.
Τα μαντάτα από το Παρίσι ασφαλώς δεν χαροποιούν την Αθήνα, με δεδομένο ότι έχει τουλάχιστον τρία ανοικτά μέτωπα με τους δανειστές για τα εργασιακά και σίγουρα θα επιθυμούσε τη γαλλική πλευρά σύμμαχο στις κόντρες ενώπιον του Eurogroup και όχι μόνο. Οι πληροφορίες που έρχονται, μάλιστα, από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο αναφέρουν ότι ήδη υπάρχουν γκρίνιες για τα σχετικά προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης και διαπιστώνονται «αποστάσεις» μεταξύ των δύο πλευρών.
Βασικό παραδοτέο είναι η πρόβλεψη αυξημένης πλειοψηφίας (50%) για την προκήρυξη απεργίας σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων, κάτι που εκτιμάται ότι θα αποτελέσει την απαρχή για το ξήλωμα του «πουλόβερ». Παράλληλα, η ελληνική πλευρά έχει δεσμευθεί ότι με τη βοήθεια ανεξάρτητου νομικού εμπειρογνώμονα και πάντα σε συνάρτηση με τις βέλτιστες πρακτικές, θα αναθεωρήσει το πλαίσιο Διαιτησίας- Διαμεσολάβησης, κάτι που προφανώς στοχεύει στην παράκαμψη της «ενοχλητικής» απόφασης του ΣτΕ, που χαρακτήρισε αντισυνταγματική την απαγόρευση μονομερούς προσφυγής των σωματείων στη Διαιτησία.
Αυτό που τρέμει πάνω απ’ όλα η ελληνική πλευρά, είναι η ένταση των πιέσεων από το ΔΝΤ, προκειμένου να μην αναστραφούν από τον επόμενο Αύγουστο τα όσα έχουν νομοθετηθεί για τις κλαδικές συμβάσεις (επεκτασιμότητα, αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης). Ήδη, το Ταμείο έχει προϊδεάσει για τη στάση που θα κρατήσει επ’ αυτού, χαρακτηρίζοντας πισωγύρισμα τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία βλέπει, πλέον, ότι μετά από τα μέτρα Μακρόν, εξαφανίζονται οι ισχυρές φωνές εντός των ευρωπαϊκών οργάνων, που θα μπορούσαν να βάλουν «πλάτη» στις ελληνικές θέσεις.