Πόλος έλξης για χιλιάδες τουρίστες γίνονται κάθε χρόνο τα εγκαταλελειμμένα θειωρυχεία της Μήλου.
Οι τουρίστες μαγεύονται από τα πεντακάθαρα νερά της παραλίας αλλά και από τα υπέροχα χρώματα που έχουν δημιουργήσει το θειάφι και η σκουριά.
Στα θειωρυχεία οι επισκέπτες θα βρεθούν μέσα σε ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Μήλου. Οι παλιές εγκαταστάσεις ενός τυπικού ορυχείου του μεσοπολέμου μαρτυρούν πως την δεκαετία του 1930 το θειορυχείο της Μήλου ήταν στις δόξες του.
Βέβαια με το πέρασμα των ετών ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στις εγκαταστάσεις μεταφοράς του θείου, οι στοές εξόρυξης, τα ερειπωμένα γραφεία, εργαλεία και διάφορα ανεξερεύνητης χρήσης αντικείμενα.
Μέσα στα κτήρια οι επισκέπτες θα μπορέσουν να δουν ακόμα και σήμερα τα παλιά μηχανήματα, σκεύη κρεβάτια ακόμα και σακουλάκια με θειάφι που οι μεταλλωρύχοι χρησιμοποιούσαν για να ελέγξουν την ποιότητα του.
Μεταξύ 1890-1905 λειτουργούσαν από την Εταιρεία Δημοσίων και Δημοτικών Έργων. Το 1905 η λειτουργία τους σταμάτησε λόγω παραγωγής φθηνού θείου στην Αμερική, 1910-1918 λειτούργησαν σποραδικά, ενώ την δεκαετία του 30’ υπήρξε πλήρης λειτουργία και δημιουργήθηκαν οι εγκαταστάσεις που σώζονται μέχρι σήμερα. Τα θειωρυχεία λειτούργησαν έως το 1960, ενώ η επιχείρηση έκλεισε οριστικά το 1978.
Ωστόσο αντί να αξιοποιηθεί και να μετατραπεί σε έναν επισκέψιμο χώρο, αφέθηκε στην τύχη του.