Στις 6 Φεβρουαρίου του 1952, η 25χρονη πριγκίπισσα Ελισάβετ ήταν σκαρφαλωμένη σε μια συκιά σε ένα εθνικό πάρκο της Κένυας προκειμένου να παρακολουθεί καλύτερα τους ελέφαντες, μέχρι που ένα τηλεφώνημα από το Λονδίνο άλλαξε τη ζωή της για πάντα. Σήμερα, 60 χρόνια μετά η Ελισάβετ εορτάζει το αδαμάντινο ιωβηλαίο της περισσότερο δημοφιλής από ποτέ.
Την είδηση ότι ο πατέρας της Γεώργιος ο ΣΤ' είχε αποβιώσει στον ύπνο του την μετέφερε ο σύζυγός της και Δούκας τους Εδιμβούργου, Φίλιππος. Kαθ' οδόν προς το Λονδίνο, η Ελισάβετ αποφασίζει να διατηρήσει το όνομά της και να βασιλέψει με αυτό. Στο αεροδρόμιο θα την υποδεχθεί ο πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Η στέψη της έγινε στις 2 Ιουνίου 1953 στο αββαείο του Γουέστμινστερ. Σήμερα συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από την αναρρίχησή της στο θρόνο της Βρετανίας με τις δημοσκοπήσεις να την τοποθετούν στην κορυφή της δημοφιλίας. Είναι η δεύτερη μακροβιότερη μονάρχης μετά τη βασίλισσα Βικτωρία η οποία παρέμεινε στο θρόνο για 63 χρόνια.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, οι θετικές γνώμες για τη «γιαγιά του λαού» ξεπερνούν το 86%. Αυτές τις έξι δεκαετίες, η μεγαλύτερη δοκιμασία για την Ελισάβετ ήταν ο θάνατος της Νταϊάνας. Ακόμη και τότε, υπενθυμίζει στην εφημερίδα «Le Figaro» ο βρετανός σχολιαστής Ρόμπερτ Τζόμπσον, «η αποδοχή της στην κοινή γνώμη ήταν μεγαλύτερη από την αποδοχή που απολάμβανε ο Τόνι Μπλερ».
Η αποδοχή που απολαμβάνει στην κοινή γνώμη εξηγείται εν μέρει από το μότο της: «Πρέπει να με βλέπουν για να πιστεύουν». Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, οι περισσότεροι Βρετανοί έχουν δει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας.
Ωστόσο η σημερινή μέρα δεν είναι γιορτή στη Βρετανία, καθώς η βασιλική οικογένεια πενθεί το θάνατο του Γεωργίου ΣΤ'. Αντ' αυτής επιλέχθηκε το διήμερο της 4ης και 5ης Ιουνίου καθώς όχι μόνο συμπίπτει με την επέτειο από την ενθρόνιση της βασίλισσας Βικτωρίας αλλά και γιατί στατιστικά εκείνο το διήμερο δεν βρέχει ποτέ στο Λονδίνο.
Σε διάγγελμα που απηύθυνε προς το βρετανικό λαό, η Ελισάβετ δήλωσε πως αφιερώνεται εκ νέου στον κόσμο και υπενθύμισε την ανάγκη για ομοψυχία και ενότητα προκειμένου το βρετανικό έθνος να πορευθεί στο μέλλον.