Την Κυριακή, 30 Ιουλίου, η γαλλική Le Monde αφιερώνει το εντιτόριαλ και σειρά άρθρων στη περίπτωση της Βενεζουέλα για να καταγράψει τις εκλογές ως ένα ακόμη βήμα «προς μια απλή και καθαρή δικτατορία», όπως αναφέρει.
Γράφει χαρακτηριστικά:
Ενα νομικό πραξικόπημα κάνει η Βενεζουέλα, σήμερα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος τις σημερινές εκλογές για αναθεωρητική βουλή, με στόχο να διαλυθεί το κοινοβούλιο που εξελέγη δημοκρατικά στα τέλη του 2015 και στο οποίο κυρίαρχη είναι η αντιπολίτευση;
Η πλευρά Μαδούρο υποστηρίζει ότι έχει την υποστήριξη του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενός θεσμού που υπέστη εκκαθαρίσεις για να υπηρετεί τα σχέδια του καθεστώτος, ενός καθεστώτος το οποίο επιχείρησε -μάταια- να προσεταιριστεί τις εξουσίες του κοινοβουλίου στις αρχές Απριλίου.
Το κόλπο δεν πείθει κανέναν. Το καθεστώς θέλει απλά να ματαιώσει τις ελεύθερες εκλογές και να εκδιώξει τους εκλεγμένους βουλευτές που δεν αρέσουν ώστε να τους αντικαταστήσει από ένα σώμα το οποίο θα επαυξήσει τις αρμοδιότητες και εξουσίες του Μαδούρο.
Δεν είναι απλά ένα χτύπημα στη Δημοκρατία, είναι κάτι παράλογο. Γιατί ποιός θα πιστέψει ότι το βασικό πρόβλημα της Βενεζουέλας, η οποία βυθίζεται στο χάος και στη μιζέρια, είναι μια συνταγματική αναθεώρηση; Ολη η αντιπολίτευση, πολλά συνδικάτα καθώς και μια μερίδα Τσαβιστών είναι εναντίον αυτών των εκλογών. Η Βενεζουέλα έζησε την περασμένη εβδομάδα μια γενική απεργία η οποία κατεστάλη βίαια από το στρατοκρατούμενο καθεστώς: επτά νεκροί, οι οποίοι προστίθενται σε εκατό άλλους, οι οποίοι σκοτώθηκαν από σφαίρες κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, σχεδόν καθημερινών από τις αρχές Απριλίου.
Το καθεστώς στηρίζεται σε στρατιωτικά δικαστήρια για τους πολίτες που συλλαμβάνονται στις διαδηλώσεις. Πολλές μαρτυρίες κάνουν λόγο για βασανιστήρια στις φυλακές: σεξουαλική βία, ηλεκτροσόκ, ξυλοδαρμοί.
Ούτε οι κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ ούτε η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου είναι οι αιτίες της οικονομικής, κοινωνικής και ανθρωπιστικής κατάρρευσης της Βενεζουέλα. Κάποτε μια από τις πλουσιότερες χώρες της περιοχής, η Βενεζουέλα βρίσκεται σήμερα στο χείλος του γκρεμού εξαιτίας της ανικανότητας και της διαφθοράς του τσαβικού καθεστώτος. Η κρατικοποίηση μέρους της οικονομίας την έθεσε στην υπηρεσία ανώτερων αξιωματούχων -οι οποίοι είναι και κακοί μάνατζερ και διεφθαρμένοι- ή έπεσε στα χέρια εγκληματικών κυκλωμάτων. Ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε. Τα σούπερ μάρκετ άδειασαν. Η ανασφάλεια βασιλεύει.
Παραδοσιακά η Βενεζουέλα ήταν χώρα ασύλου για τους γείτονες Κολομβιανούς οι οποίο κατά εκατοντάδες χιλιάδες προσέφευγαν εκεί για να γλιτώσουν από την βία στη χώρα τους. Σήμερα πρόσφυγες παίρνουν την αντίθετη κατεύθυνση, σε βαθμό που οι αρχές της Κολομβίας φοβούνται ότι θα «πνιγούν» από την μαζική φυγή πολιτών της Βενεζουέλα.
Η αντιπολίτευση της Βενεζουέλα, κυρίως κεντροαριστερή, ζητά ένα μόνο πράγμα: πρόωρες εκλογές ένα χρόνο πριν τη λήξη της θητείας του Μαδούρο. Το Μεξικό και η Κολομβία επιχείρησαν να μεσολαβήσουν. Οι ΗΠΑ απειλούν με νέες κυρώσεις σε περίπτωση που εκλεγεί σήμερα αυτή η αναθεωρητική βουλή. Ο κ. Μαδούρο έχει αρπαχτεί από την καρέκλα της εξουσίας και στηρίζεται από τον στρατό. Φοβάται τις ελεύθερες εκλογές και νοθεύει τον εκλογικό νόμο. Αυτά είναι χαρακτηριστικά ενός καθεστώτος που πάει να γίνει απλά δικτατορία.