Την πρώτη φορά που βρέθηκε στην Πάτρα, η Βικτόρια Χίσλοπ σάστισε. Μία δεύτερη επίσκεψη όμως, την έκανε να δει τη διαφορετική πλευρά της πόλης και να καταλάβει- όπως λέει- ότι όπως σε πολλές ελληνικές πόλεις, υπάρχει η ομορφιά μαζί με την εγκατάλειψη.
«Η Πάτρα αντιπροσωπεύει τις αντιθέσεις της Ελλάδας», γράφει στον Guardian η Βρετανίδα συγγραφέας που έγινε γνωστή με το μυθιστόρημα «Το νησί».
Την πρώτη φορά που βρέθηκε στην Πάτρα αναρωτιόταν, όπως διηγείται, πώς μπορούσε να λείπει η γοητεία τόσο πολύ από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. «Πού ήταν τα παραθαλάσσια εστιατόρια, το φρούριο και το μουσείο που περίμενα;», γράφει και σημειώνει ότι οι εικόνες που πήρε μαζί της φεύγοντας ήταν από ένα κιτς ξενοδοχείο σε κάστρο που παρομοιάζει με «εφιαλτική, εγκαταλελειμμένη Disneyland»
«Επιστρέφοντας πέρυσι, ανακάλυψα μία διαφορετική πλευρά της πόλης», γράφει όμως. «Για να αγαπήσεις την Ελλάδα, πρέπει να αγκαλιάσεις παρά να απελπιστείς από αυτό το χάος, με τα αρχοντικά που καταρρέουν, με μαύρα πανιά στα παράθυρά τους που κουνιούνται με τον αέρα», συνεχίζει και σημειώνει ότι τη δεύτερη φορά προσέγγισε την Πάτρα από «μία από τις ομορφότερες γέφυρες που έχω δει», αναφερόμενη σε εκείνη του Ρίου-Αντιρρίου, που είναι «ακόμη πιο μαγική όταν είναι φωτισμένη».
«Τη νύχτα, η τεράστια κεντρική πλατεία Αγίου Γεωργίου έχει πραγματική μαγεία και τρέλα», γράφει ακόμη μεταξύ άλλων και εκθειάζει το σχεδιασμένο από τον Τσίλερ θέατρο «Απόλλων», όπως και τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου, ενώ στο τέλος, γράφει, βρήκε τα ρωμαϊκά μνημεία που περίμενε, το υπέροχο αρχαιολογικό μουσείο και αμέτρητα καφέ και μπαρ.
«Δεν είμαι σίγουρη ότι θα υπήρχε το τελευταίο βιβλίο μου ''Οι Καρτ Ποστάλ'', χωρίς την Πάτρα. Είναι μία πόλη που αντιπροσωπεύει τα άκρα της Ελλάδας και το χάος, τις αντιθέσεις ομορφιάς και ασχήμιας, το μεγαλείο και το κοινό, μία αστείρευτη πηγή έκπληξης και σαγήνης», καταλήγει.