Τους λόγους για τους οποίους έκανε σήμερα το πρωί την επίθεση με βαριοπούλες στο Δημαρχείο Ζωγράφου εξηγεί ο Ρουβίκωνας με ανακοίνωσή που αναρτήθηκε σε διαδικτυακό τόπο.
Ο Ρουβίκωνας επιτίθεται στην κυβέρνηση, στους επικεφαλής του Δήμου Ζωγράφου αλλά και στα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ειδικότερα, αναφέρει:
Μέσα στο μνημονιακό ζόφο που ορίζει τις ιδιαιτερότητες και τα τοπικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού στη χώρα μας, υπάρχει και ένας δείκτης που σθεναρά αντιστέκεται στην κατηφόρα όλων των υπολοίπων.
Είναι εκείνος ο διαρκώς αναπτυσσόμενος που καταγράφει τις εργατικές δολοφονίες.
Είναι εκείνος που όσο και αν προσπαθεί το κυβερνητικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να υποβαθμίσει, θα μας θυμίζει με τον πιο γλαφυρό τρόπο, ότι σε καιρούς κρίσης (κρίσης για τους πολλούς, που γεννά πλούτη για τους λίγους) η ζωή ενός εργάτη είναι ακόμα πιο φθηνή και αναλώσιμη στις γαλέρες/ανθρωποσφαγεία που έχουν στήσει τα αφεντικά και το κράτος.
Αμέσως μετά την παρέμβαση που πραγματοποιήσαμε από κοινού με την Κόκκινη Γραμμή την Πέμπτη 6 Ιουλίου στο Δημαρχείο Ζωγράφου για το θάνατο της 62χρονης εργάτριας Ντανιέλας Πρελορέντζου, η Δήμαρχος Τίνα Καφατσάκη - Βλάχου έσπευσε να δηλώσει ότι «υπάρχει παραπληροφόρηση για τις συνθήκες εργασίας» και ότι «σε κάθε περίπτωση έχω διατάξει ένορκη διοικητική εξέταση, τα πορίσματα της οποίας θα δοθούν στην δημοσιότητα».
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καμία ΕΔΕ δεν πρόκειται να κατονομάσει και να προσωποποιήσει τους ενόχους, τους εντολείς και τους εντολοδόχους, που εφαρμόζουν κατά γράμμα την αντιλαϊκή μνημονιακή πολιτική.
Κάθε ΕΔΕ είναι καταδικασμένη να φωλιάζει και να εξαφανίζεται στα λαβυρινθώδη γρανάζια της γραφειοκρατίας και ο πραγματικός της ρόλος δεν είναι άλλος από το να μας ρίχνει στάχτη στα μάτια.
Όσο για την παραπληροφόρηση που επικαλείται η Δήμαρχος, ας απευθυνθεί στα αγαπημένα της καθεστωτικά ΜΜΕ που υφαίνουν το αφήγημα της «κακιάς στιγμής» και όχι σε εμάς.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Το κράτος μέσω των καρεκλοκένταυρων της τοπικής αυτοδιοίκησης επιχείρησε να εκδικηθεί τους επί 11 ημέρες απεργούς της ΠΟΕ ΟΤΑ. Η απόφαση είχε ήδη παρθεί.
Τα βουνά των σκουπιδιών έπρεπε να μαζευτούν άμεσα, στο εδώ και στο τώρα, με διπλές ή τριπλές βάρδιες.
Οι υψηλές θερμοκρασίες και ο καύσωνας όχι μόνο δεν αποτέλεσαν αποτρεπτικό παράγοντα, τουναντίον, δεν λήφθηκαν καν υπόψιν. Όπως επίσης ουδείς από τους υπεύθυνους δεν μπήκε στη διαδικασία να αναλογιστεί αν θα έπρεπε να διαχωρίσουν από το απειλητικό τους κάλεσμα για έξτρα βάρδια τους εργαζόμενους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες (άτομα με χρόνια καρδιολογικά & αναπνευστικά νοσήματα, κλπ), κατηγορία στην οποία βρισκόταν και η Ντανιέλα.
Αντιθέτως, η Διοίκηση του Δήμου Ζωγράφου απείλησε ότι όποιος από τους εργαζομένους δεν ανταποκρινόταν, θα περνούσε από πειθαρχικό. Έθεσε λοιπόν τις ανάγκες της πόλης πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Αντιμετώπισε τους εργαζόμενους χειρότερα και από τα σκουπίδια που καλούνταν να μαζέψουν μέσα σε άθλιες συνθήκες δίχως ωράριο.
Και κάπου εδώ εγείρεται το ερώτημα: «Θα μπορούσε η Ντανιέλα να αρνηθεί και να μην πάει στην τρίτη συνεχόμενη βάρδια;». Πριν σπεύσουμε να δώσουμε μία βιαστική απάντηση, οφείλουμε να φέρουμε μπροστά μας όλο τον εργασιακό καμβά που’χουν μαεστρικά «φιλοτεχνήσει» οι καπιταλιστές.
Την ανεργία, την εξαθλίωση, την εντατικοποίηση της εργασίας, τις τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας, την παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας, την ελλιπή συντήρηση. Το καινούριο δόγμα των κάθε λογής αφεντικών και υπευθύνων, δρομολογεί τα εξής: «Θα δουλεύεις δίχως ασφάλιση, δίχως ωράριο, με κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής, θα πληρώνεσαι με ψίχουλα όταν και όποτε δεήσει το αφεντικό και αν τυχόν διαμαρτυρηθείς, έχουμε έτοιμο για εσένα ένα εφιάλτη στρωμένο από μόνιμη ανεργία και εξαθλίωση». Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν η ιέρεια του νεοφιλελευθερισμού, βρετανίδα πρωθυπουργός και σιδηρά κυρία της πολιτικής της εκμετάλλευσης, Μάργκαρετ Θάτσερ, απευθυνόμενη στην αγέλη των ψηφοφόρων της, τους παραμύθιαζε λέγοντας: «Δεν ξέρω κανέναν που να έχει φτάσει στη κορυφή χωρίς πολλή δουλειά. Αυτή είναι η συνταγή. Δεν θα σε οδηγήσει πάντα στην κορυφή, αλλά θα σε φέρει αρκετά κοντά».
Παρότι δεν συμφωνούμε μαζί της ούτε στις τελείες που χρησιμοποίησε, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι για να φτάσεις στην ιεραρχική κορυφή της πυραμίδας των εξουσιαστών - όπως τη οραματίζονται οι ίδιοι - πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων, παραδόξως θα συνταχτούμε στην τελευταία της πρόταση με διαφορετικό βέβαια σκεπτικό.
Πράγματι η πολλή δουλειά θα σε φέρει κοντά. Όχι όμως στην κορυφή, αλλά στο θάνατο. Εκεί που έφθασε η Ντανιέλα Πρελορέντζου, εκεί που κατέληξε ο 45χρονος συμβασιούχος από το ΧΥΤΑ Μαυροράχης όταν καταπλακώθηκε από απορριμματοφόρο, εκεί που θα φτάσει μελλοντικά ο κάθε ένας από εμάς αν μείνουμε απαθείς απέναντι στις εργατικές δολοφονίες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε ότι η απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα «έξτρα βάρδια ή πειθαρχικό και απόλυση» που τέθηκε στους εργαζόμενους της αποκομιδής σκουπιδιών του Δήμου Ζωγράφου, δεν θα έπρεπε να δοθεί από την Ντανιέλα, αλλά συλλογικά.
Γι’αυτό για ακόμα μία φορά θα μιλήσουμε για την επιτακτική ανάγκη οργάνωσης σε σωματεία βάσης, σε συλλογικότητες ή σε οτιδήποτε άλλο θα αποτελέσει κοιτίδα αντίστασης απέναντι στην κρατική ή ιδιωτική αυθαιρεσία.