Αθήνα. Μια πόλη, χιλιάδες αναμνήσεις και άπειρες εικόνες χαραγμένες στο μυαλό μου. Δεν θα πω ότι δε μου φέρθηκε γενναιόδωρα- δεν θέλω να είμαι άδικη μαζί της- αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να με κρατήσει.
Μεγάλωσα στην Καστοριά και η ζωή μου σήμερα, μάλλον, θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν είχα τη νονά μου (ή αλλιώς το είδωλό μου) η οποία, βλέποντας το ζήλο μου να συνεχίσω τις σπουδές μου και ειδικά όταν έμαθε ότι με δέχτηκαν στο Χαροκόπειο για μεταπτυχιακό στα οικονομικά, έκανε τα πάντα για να με πείσει να «κατέβω» στην Αθήνα. Τελικά, τα κατάφερε. Θα την ευγνωμονώ για πάντα γιατί χωρίς αυτή (και την «πίεση» της) δεν θα είχα να διηγηθώ τίποτα από τα παρακάτω.
Πηγαίνοντας στο μεταπτυχιακό, εκτός από ένα σωρό χρήσιμα πράγματα, μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που καθόρισαν τη ζωή μου. Ένας από αυτούς είναι σήμερα ο σύζυγός μου! Αγαπήσαμε και οι δύο την Αθήνα- ίσως επειδή μας ένωσε- κι έτσι, αφού ολοκληρώσαμε τις σπουδές μας, επιλέξαμε να εγκατασταθούμε σε αυτή και να αναζητήσουμε εκεί δουλειά. Ξεκινήσαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και αισιοδοξία για να καταλήξουμε απογοητευμένοι και χωρίς ελπίδες. Οι θέσεις που βρίσκαμε, εκτός του ότι δεν ανταποκρινόντουσαν ακριβώς στις σπουδές μας, ήταν εξαιρετικά χαμηλόμισθες.
Αυτό που λέγαμε συνεχώς στους εαυτούς μας και ο ένας στον άλλον ήταν«λίγο ακόμα, να προσπαθήσουμε λίγο ακόμα». Έτσι για ενάμιση χρόνο συμβιβαστήκαμε σε μια κατάσταση που δεν μας ικανοποιούσε (προσωπικά, εργαζόμουν στο τμήμα Μάρκετινγκ ενός εκδοτικού οίκου), αλλά μας παρείχε κάποια βασικά πράγματα.
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη είναι η δύναμη που κρύβει μέσα του μέχρι να χρειαστεί να τη χρησιμοποιήσει. Μπορεί να είναι μια διαδικασία που γίνεται υποσυνείδητα, αλλά, αργότερα, όταν την αντιλαμβάνεσαι, εκπλήσσεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Κάποια στιγμή, τόσο εξαιτίας της απώλειας ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου, όσο και λόγω προσωπικής αφύπνισης, συνειδητοποιήσαμε ότι οι κόποι μας ήταν δυσανάλογοι όσων κερδίζαμε. Κάπως έτσι, αποφασίσαμε να μετακομίσουμε στην όμορφη Καρδίτσα. Δεδομένου ότι από εκεί κατάγεται ο άντρας μου, θεωρήσαμε ήταν ίσως να ήταν πιο «ασφαλής» επιλογή, τόσο από θέμα προσαρμογής, όσο και από θέμα εύρεσης δουλειάς. Επιπλέον, αναζητούσαμε έναν πιο ποιοτικό τρόπο ζωής και κάτι μας έλεγε ότι εκεί θα το πετυχαίναμε.
Διάβασε την συνέχεια της ιστορίας στο BOVARY.GR.