Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί από την αδυναμία του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης να καταλήξουν σε μία συμφωνία, υποστηρίζει ο Μοχάμεντ Ελ-Εριάν, σε άρθρο του για την ελληνική κρίση, σημείωνοντας ότι ο συμβιβασμός που έγινε επιτρέπει στη χώρα να αποφύγει μια στάση πληρωμών αλλά την αφήνει υπό τη σκιά ενός τεράστιου πλεονάζοντος χρέους.
Το ΔΝΤ αναβίωσε μια παλιά τεχνική –που χρησιμοποιήθηκε στη δεκαετία του 1980 στη διάρκεια της κρίσης χρέους της Λατινικής Αμερικής- η οποία θα επέτρεπε στην Ελλάδα να αποφύγει μια στάση πληρωμών την επόμενη ημέρα σε ομόλογα που οφείλονται σε Ευρωπαίους πιστωτές, σημειώνει στο άρθρο του ο Αμερικανός οικονομολόγος.
«Αλλά ο κομψός συμβιβασμός του Ταμείου αφήνει την Ελλάδα στη σκιά ενός τεράστιου χρέους. Για να μειωθεί, επιβάλλεται η Ευρώπη να βρει έναν τρόπο να βάλει στην άκρη την εθνική πολιτική και «να ενεργήσει σε μια βάση οικονομικής λογικής και αναγκαιότητας» υπογραμμίζει.
Οι διαφορές της Ευρώπης και του ΔΝΤ εξαπλώνονται παντού, επισημαίνει ο οικονομολόγος. Οι ευρωπαϊκές αρχές επιχειρηματολογούν πως τα χαμηλά επιτόκια και οι μεγάλες λήξεις έχουν καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ για το Ταμείο μια ουσιαστική μείωση χρέους είναι κρίσιμη για να παράγει την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία που θα δώσουν τέλος στην παρατεταμένη φτώχεια της Ελλάδας.
Ο Ελ Εριάν τονίζει πως η άποψη της Ευρώπης εξακολουθεί να αψηφά την οικονομική λογική για έναν απλό λόγο: οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανησυχούν για τις εγχώριες πολιτικές συνέπειες της ελάφρυνσης χρέους, ιδιαίτερα ενόψει εκλογών στη Γερμανία.
Ο ειδικός παραδέχεται πως η διαγραφή χρέους μπορεί να είναι δύσκολη και να εγείρει το θέμα της αδικίας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις, η άρνηση διαγραφής είναι πιο επιζήμια. Τόσο η Ευρώπη όσο και το ΔΝΤ γνωρίζουν πως η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό σε αυτό το στάδιο, γεγονός που καθιστά τη χώρα μια μόνιμη «κηδεμονευομένη» της ευρωζώνης που δεν αποδέχεται αυτή την κατάληξη, αλλά δείχνει ανίκανη να δράσει.
Με τους πιστωτές να μην καταφέρνουν να συμφωνήσουν, η Ελλάδα έχει στερηθεί την επιπρόσθετη χρηματοδότηση που χρειάζεται για να δώσει τέλος στις εγχώριες καθυστερούμενες οφειλές και να ανταπεξέλθει στις πληρωμές του Ιουλίου. Στο μεταξύ, η ανάπτυξη για άλλη μια φορά «μαραζώνει», παρά την ευρύτερη ευρωπαϊκή ανάκαμψη.
Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, το ΔΝΤ συμβιβάστηκε αναβιώνοντας την πρακτική της «κατ’ αρχήν» έγκρισης ενός χρηματοδοτικού προγράμματος, υποστηρίζει ο οικονομολόγος.