Πέθανε ο Χέλμουτ Κολ - Ο πρώτος καγκελάριος της ενιαίας Γερμανίας [εικόνες]

Σε ηλικία 87 ετών «έφυγε» από τη ζωή ο πρώην Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ.

Σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα Bild, ο Κολ άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Παρασκευής στο σπίτι του στο Λουντβιχσχάφεν.

Η μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας συνδέεται άρρηκτα με το όνομα του Χέλμουτ Κολ. Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός που κυβέρνησε τη χώρα επί 16 συναπτά έτη θεωρείται ο αρχιτέκτονας της γερμανικής Επανένωσης.

Mε την Πτώση του Τείχους και την ενδελεχή προετοιμασία της γερμανικής Επανένωσης ο Χέλμουτ Κολ περνούσε στην ιστορία ως μια από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής Γερμανίας.

Και αυτό μολονότι κατά την ιστορική χρονιά του 1989 ο ίδιος ήταν πολιτικά σχεδόν στο τέλος του. Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι είχαν αρχίσει ήδη να βγάζουν τα μαχαίρια επιδιώκοντας την καθαίρεσή του. Μόλις μετά βίας κατάφερε τελικά να διατηρήσει τον έλεγχο και να κρατηθεί στην εξουσία.

Ένστικτο πολιτικής επιβίωσης

Ανέκαθεν τον διέκριναν εξαιρετικές ικανότητες πολιτικής επιβίωσης. Και ήταν ο άνθρωπος των πράξεων. Είχε την ικανότητα να συνδυάζει ένα αξιοζήλευτο πολιτικό ένστικτο με μια στρατηγική θεώρηση και προσέγγιση των πραγμάτων. Και δεν άφηνε ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες που του δίνονταν. Έτσι και στα τέλη του 1989, όταν έβλεπε την κατάρρευση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας και την Πτώση του Τείχους. Ο Χέλμουτ Κολ αντιλήφθηκε αμέσως την ευκαιρία που διαγραφόταν. Και ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μόλις τρεις εβδομάδες μετά την έφοδο των Ανατολικογερμανών στα τελωνειακά περάσματα παρουσίασε τον οδικό χάρτη για την Επανένωση - ένα σχέδιο δέκα σημείων - στη γερμανική Βουλή. Ένας πραγματικός άθλος. Τις ημέρες εκείνες η διαφαινόμενη Επανένωση προκαλούσε ακόμη ανάμεικτα συναισθήματα στο εξωτερικό. Εντούτοις ο ίδιος κατάφερε να αμβλύνει τις αντιδράσεις και να μεταπείσει όσους είχαν αμφιβολίες, δίνοντας και κερδίζοντας μια πρωτοφανή μάχη αξιοπιστίας.

Έργο ζωής η ενσωμάτωση της Γερμανίας στην Ευρώπη

Στα επιτεύγματα της 16χρονης θητείας του συγκαταλέγονται πέρα από την Επανένωση και η εξωτερική του πολιτική: οι σχέσεις φιλίας με τη Γαλλία του Μιτεράν τις οποίες θα συμβολίζει πάντα η φωτογραφία των δυο ηγετών πιασμένοι χέρι-χέρι, η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η συμφιλίωση με την Πολωνία αλλά και η ευαισθησία που επέδειξε απέναντι στην αποδυναμωμένη Σοβιετική Ένωση.

Την πολιτική του βιογραφία επηρέασε και συνδιαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό η εμπειρία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο θάνατος του μεγάλου του αδερφού Βάλτερ τον απασχολούσε μέχρι και το θάνατό του. Η δε διαίρεση της Ευρώπης σε Ανατολική και Δυτική στιγμάτισε τον νεαρό Κολ, ο οποίος κατά το τέλος του πολέμου ήταν μόλις 15 ετών. Καθότι έζησε τα παιδικά του χρόνια στα συντρίμμια του ολέθριου πολέμου εξελίχθηκε σε έναν κλασσικό εκφραστή της γενιάς του «ποτέ ξανά». Η ενσωμάτωση της μεταπολεμικής Γερμανίας στην Ευρώπη ήταν γι΄ αυτόν έργο ζωής.

Ο Κολ αντιμετώπιζε την ευρωπαϊκή ενοποίηση ως γερμανική αποστολή. Έδωσε μάχες για το ευρώ, με στόχο να καταστήσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση μη αναστρέψιμη. Και προέκρινε τη διεύρυνση της ΕΕ προς Ανατολάς, γνωρίζοντας ότι ενδεχομένως αυτό να ξεπερνούσε τις αντοχές της γηραιάς ηπείρου.

Ο Χέλμουτ Κολ γεννήθηκε στο Λουντβιχσχάφεν στις 3 Απριλίου 1930. Το 1947 εισήλθε στη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας (CDU). Το 1950 τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Από το 1950 ως το 1958 σπούδασε νομικά, κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και της Χαϊδελβέργης. Από το 1953 ως το 1973 ήταν μέλος της Κεντρικής Οικονομικής Διεύθυνσης της Τοπικής Ένωσης της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης του Παλατινάτου.

Παράλληλα από το 1954 ως το 1961 υπήρξε Αναπληρωτής Πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Νέων στο Παλατινάτο της Ρηνανίας. Από το 1955 ως το 1966 υπήρξε μέλος της Τοπικής Διοίκησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στο Παλατινάτο της Ρηνανίας.

Το 1958 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφίας. Από το 1959 ως το 1969 υπήρξε εισηγητής της ένωσης χημικών βιομηχανιών στο Λουντβιχσχάφεν. Την περίοδο 1959-1976 υπήρξε μέλος της Βουλής του Παλατινάτου της Ρηνανίας.

Από το 1960 ως το 1967 διατέλεσε Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στο Συμβούλιο της Λουντβιχσχάφεν. Από το 1961 ως το 1963 διετέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος και από το 1963 ως το 1969 Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στη Βουλή του Παλατινάτου της Ρηνανίας.

Από το 1964 είναι μέλος της Ομοσπονδιακής Προεδρίας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

Από το 1966 ως το 1973 χρημάτισε Πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) στο Παλατινάτο της Ρηνανίας. Από το 1969 ως το 1973 διατέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομοσπονδίας του χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Από το 1969 ως το 1976 διατέλεσε Πρωθυπουργός του κρατιδίου Ρηνανία-Παλατινάτο.

Από το 1973 ήταν Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής παράταξης (CDU) και από το 1976 μέλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας. Από το 1976 ως το 1982 διατέλεσε Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του Χριστιανοδημοκρατικού (CDU) και Χριστιανοκοινωνικού (CSU) κόμματος στην ομοσπονδία της Γερμανίας.

Από το 1982 ήταν καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας και μετά την ενοποίησή της με την Ανατολική, Καγκελάριος της ενιαίας Γερμανίας μέχρι το 1998.

Είναι ο μακροβιότερος Καγκελάριος της Γερμανίας.

Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική η υστεροφημία του αμαυρώθηκε με την εμπλοκή του σε σκάνδαλο παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

Φωτογραφίες: AP