Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η πρόταση που κατατέθηκε στο τελευταίο Eurogroup -η «πρόταση Σόιμπλε» όπως πέρασε σε πολλά ΜΜΕ- και η οποία απορρίφθηκε καταρχήν από την ελληνική πλευρά αποτελεί τον «πυρήνα» της συμφωνίας που κυοφορείται.
Αυτή προέκριναν άλλωστε στο διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, ανάμεσά τους η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ αλλά και ο επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ. Το γεγονός ότι στο Λουξεμβούργο θα βρίσκεται και η ίδια η κ. Λαγκάρντ εκλαμβάνεται από αναλυτές ως σαφής ένδειξη ότι θα υπάρξει συμφωνία και δη προς την προαναφερθείσα κατεύθυνση.
«Πακετάρισμα» και επικοινωνιακή διαχείριση
Το ερώτημα είναι βέβαια ποια μορφή θα έχει αυτή η συμφωνία. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις το πιο πιθανό σενάριο είναι μια ελαφρώς αναβαθμισμένη εκδοχή της τελευταίας πρότασης του Μαΐου, με ορισμένες πιο εξειδικευμένες αναφορές στο χρέος -εδώ συνίσταται και η υποχώρηση από πλευράς Β. Σόιμπλε-, εντούτοις με τον γνωστό αστερίσκο που παραπέμπει τη λήψη των τελικών αποφάσεων στο 2018 εφόσον φυσικά κριθεί αναγκαίο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πρόκειται για μια υποτυπώδη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων, με τέτοια διατύπωση που δεν θα συνιστά φυσικά «αλλαγή προγράμματος» και συνεπώς δεν θα αναγκάζει τον γερμανό υπ. Οικονομικών να ζητήσει την έγκριση της γερμανικής Βουλής και δη εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Επίσης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρχει σαφής και ισχυρή αναφορά στα ευρωπαϊκά μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης. Όλα αυτά ανοίγουν φυσικά το δρόμο για τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά καταρχήν ως τεχνικού συμβούλου αφού η πλήρης εμπλοκή του με χρηματοδότηση θα ακολουθήσει όταν θα έχει διευθετηθεί και το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους.
«Κλειδί» της συμφωνίας θεωρούνται πλέον οι τελικές διατυπώσεις που θα πρέπει να δίνουν σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές περιθώρια καλής επικοινωνιακής διαχείρισης.
Αυτό αφορά καταρχήν την ελληνική πλευρά αφού τόσο το Βερολίνο όσο και το ΔΝΤ μπορούν να είναι καταρχήν ικανοποιημένοι: οι κκ. Σόιμπλε και Μέρκελ εκπληρώνουν την υπόσχεσή του προς την κοινοβουλευτική τους ομάδα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ ενώ τηρούν και την κόκκινη γραμμή που είχαν θέσει ότι χωρίς το Ταμείο δεν μπορεί να εκταμιευτεί άλλη δόση. Το ΔΝΤ από την πλευρά του μπορεί επίσης να είναι ικανοποιημένο αφού δεν χρειάζεται να καταβάλει χρήματα όσο δεν πληρούνται οι όροι που θέτει.
Και στο βάθος το QE;
Η ελληνική πλευρά ωστόσο θα πρέπει να αντισταθμίσει την υπαναχώρησή της από την πάγια αξίωσή της για άμεσα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Μια ισχυρή αναφορά σε αναπτυξιακά μέτρα καθώς και μια μεγαλύτερη δόση μπορεί να είναι τα στοιχεία εκείνα που θα χρυσώσουν το χάπι στην Αθήνα.
Πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα -πολιτικοοικονομική αλλά και επικοινωνιακή-θα είχε βέβαια μια διατύπωση που θα ξεκλείδωνε την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Οι τελικές αποφάσεις όμως δεν βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής των υπουργών Οικονομικών, αλλά εναπόκεινται στην αρμοδιότητα της Ευρωτράπεζας που έχει διαμηνύσει τελευταία ότι δεν συμπαρασύρεται από πολιτικά παιχνίδια.
Πηγή: Deutsche Welle