Η Πόλα Ρούπα, με κείμενο που υπογράφει, ζητεί να σταματήσουν τα πειθαρχικά και η επιβολή ποινών στον σύντροφό της Νίκο Μαζιώτη, καθώς και να σταματήσουν να προκαλούν με το πρόβλημα υγείας του.
Αναφέρει συγκεκριμένα η Πόλα Ρούπα:
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος επίθεσης των αρχών της φυλακής εναντίον του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη με επίκεντρο αυτή την φορά το ζήτημα της υγείας του. Όπως είναι ήδη γνωστό ο σύντροφος προσπαθεί να κάνει μια εγχείριση για να επιλύσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχει, το οποίο επιδεινώνεται συνεχώς. Είχε δρομολογήσει εξετάσεις από το περασμένο καλοκαίρι, είχε πάει σε νοσοκομείο και κατόπιν «άνωθεν» εντολών απαγορεύτηκε η παραμονή του στο νοσοκομείο και το χειρουργείο του, είχε επιχειρήσει εκ νέου να οργανώσει μια επόμενη απόπειρα να χειρουργηθεί, η οποία επίσης ακυρώθηκε με την επίκληση από τον γιατρό επιχειρημάτων που όσο καλή θέληση και αν είχε κάποιος, είναι αδύνατο να τα δει ως αληθινά.
Ο σύντροφος όπως ήταν αναμενόμενο, αντέδρασε άμεσα και ύστερα από πολλούς μήνες εμπαιγμών πάνω στο πιο κρίσιμο ζήτημα για έναν κρατούμενο: Την υγεία του. Κράτησε αρχικά το προαύλιο της πτέρυγάς του ανοιχτό για μία ώρα το μεσημέρι (το ίδιο κάνουμε η Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου και εγώ ως στήριξη στον σύντροφο) και αφού κανείς δεν επιχείρησε ουτε να επικοινωνήσει μαζί του, ούτε να του δώσει καμία εξήγηση για το τι έγινε, προχώρησε στην επέκταση του ωραρίου για το προαύλιο για άλλες δύο ώρες. Ως απάντηση το συμβούλιο της φυλακής του επέβαλε πειθαρχική ποινή για όλες τις μέρες που κρατάει ανοιχτό το προαύλιο, ξεπερνώντας κάθε όριο ως προς την εκδικητικότητα και την εμπάθεια απέναντι στον σύντροφο .
Με δύο λόγια αυτό που γίνεται είναι το εξής : Ο σύντροφος έχει ένα σοβαρό πρόβλημα και αυτό αντί να επιλύεται, δέχεται εμπαιγμό. Αντιδρά με τον τρόπο που αντιδρά απέναντι σε αυτόν τον εμπαιγμό και του επιβάλλονται πειθαρχικές ποινές. Τι ακριβώς επιδιώκουν; Eπιδιώκουν κάποιας μορφής ρήξη;
Κάποια πειθαρχικά που του έχουν επιβληθεί είναι με την αιτιολόγηση ότι «είναι αδιόρθωτος». Τι ακριβώς πιστεύουν ότι κάνουν; Θέλουν να συγκρουστούν μαζί μας πιστεύοντας ότι έτσι θα «μας σωφρονήσουν»; Τρέφουν κάποια ψευδαίσθηση ότι ίσως καταφέρουν να μας λυγίσουν; Και το κυριότερο, μόνοι τους το σκέφτηκαν αυτό ή πρόκειται για μια ακόμη άνωθεν πολιτική γραμμή; Επειδή γνωρίζω ότι όλα τα ζητήματα που μας αφορούν, περνούν από το υπουργείο Δικαιοσύνης, πιστεύω πως πρόκειται για νέα «στρατηγική έντασης» που δρομολογείται «άνωθεν» για τον Μαζιώτη αυτή την φορά μέσα στην φυλακή.
Μια τέτοια «στρατηγική έντασης» ζούσαμε το πρώτο διάστημα που βρεθήκαμε στην φυλακή μετά το 3ο κατασταλτικό χτύπημα εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα, με συνεχείς παρενοχλήσεις και προκλήσεις από την υπηρεσία, με αποκορύφωμα την αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον μου. Έχω δηλώσει ξανά πως γνωρίζω ότι το ζήτημα της εξόντωσής μας -ακόμα και φυσικής- δεν θα το παρατήσουν. Τους «ηθικούς ενδοιασμούς» είδαμε όλοι ότι δεν τους έχει κάνενας παράγοντας του κράτους και της κυβέρνησης από τον επαίσχυντο τρόπο που αντιμετώπισαν το παιδί μας. Εξάλλου, εμμέσως πλην σαφώς, έχει διαμηνυθεί και δημόσια από κυβερνητικούς παράγοντες ότι η αιτιολόγηση των κυβερνητικών και κρατικών πρακτικών επίθεσης εναντίον μας βρίσκεται στον βαθμό της επικυνδυνότητάς μου. Ακόμα και σε ενέργειες άσχετες με εμένα και τον Επαναστατικό Αγώνα, πάντα υπάρχει κάποιος «λόγος» για να αναφέρονται στο πρόσωπό μου, είτε υπουργοί, είτε διωκτικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί μέσω δημοσιογράφων.
Εξάλλου από την πρώτη στιγμή που είχαν συλλάβει τον Μαζιώτη, η στάση των εκάστοτε υπηρεσιών που τον κρατούσαν στις φυλακές καθοριζόταν πάντα από το ειδικό πολιτικό βάρος που είχε ο ίδιος ως πολιτικό πρόσωπο καθώς και ο Επαναστατικός Αγώνας. Για αυτό και δεν έλειψαν οι εκδικητικές συμπεριφορές στο πρόσωπό του που αντανακλούσαν σε μεγάλο βαθμό και τον φόβο των κυβερνήσεων και του κράτους τόσο απέναντι στον ίδιο, όσο και στην οργάνωση. Η αιτιολόγηση για παράδειγμα, της ματαίωσης του πρώτου χειρουργείου του συντρόφου, αφορούσε στον φόβο της κυβέρνησης ότι εγώ που τότε ήμουν ελεύθερη, θα επιχειρούσα να τον απελευθερώσω στο νοσοκομείο.
Ο πολιτικός φόβος ως υπόβαθρο των τακτικών που ακολουθώνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, κρατικούς παράγοντες και κατ’επέκταση και υπηρεσίες σε φυλακή, είναι η μόνη και σταθερή αιτιολόγηση.
Στην βάση ενός πολιτικού ανταγωνισμού και μιας προσπάθειας να μας πολεμήσουν στην φυλακή, «έπαιξαν» με το ευαίσθητο ζήτημα της υγείας του συντρόφου πολλές φορές. Το έκαναν όταν είχε το χέρι του διαλυμμένο που τον υπέβαλαν σε μεταγωγές, ήταν ο πρώτος που «εγκαινίασε» τις φυλακές τύπου Γ μακριά από κάθε δυνατότητα ιατρικής παρέμβασης για το πρόβλημά του, το έκαναν με την εγχείριση τους τελευταίους μήνες.
Γνωρίζουν ότι είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε ζητήματα που αφορούν την αξιοπρέπειά μας. Και η επίμονη άρνηση να κάνει ο Μαζιώτης το χειρουργείο, αφορά σε μια σοβαρή προσβολή της αξιοπρέπειας του συντρόφου, αφού του επιβάλλουν να μείνει με ένα πρόβλημα υγείας που χρονίζει και επιδεινώνεται, του αρνούνται αυτό που έχουν υποχρέωση να παρέχουν, αφού μας κρατούν στην φυλακή: Tην ιατρική περίθαλψη που δικαιούμαστε. Το να «παίζουν» με την υγεία μας και με την αξιοπρέπειά μας για λόγους επίδειξης ισχύος, δεν είναι ό,τι πιο σοφό μπορούν να κάνουν. Το να μας προκαλούν με την υγεία μας, είναι εκτός όλων των άλλων, τακτική που υπερβαίνει έστω και ένα μικρό ηθικό πλαίσιο στον πολιτικό πόλεμο που έχουν μαζί μας.
Το κράτος και η κυβέρνηση έδειξε το πόσο ανήθικα μπορεί να δράσει και τι ποταπά μέσα μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μας αντιμετωπίσει στην υπόθεση του παιδιού μας. Τι περίμεναν; Ότι θα τους παρακαλούσα, ότι θα με λύγιζαν, ότι θα με νικούσαν; Ηθελαν να τσακίσουν το παιδί μου και το γνώριζα. Κορύφωσαν τον πόλεμό τους ανοίγοντας τα χαρτιά του «ήθους» τους. ‘Επραξαν το πιο ανήθικο κατασταλτικό χτύπημα στην ιστορία. Το αστείο όμως ήταν ότι περίμεναν αποτελέσματα. Κορυφώσαμε κι εμείς την σύγκρουση με την απεργία πείνας και δίψας. Η οπισθοχώρησή τους δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμη και επιχείρησαν -πάλι με πλάγια μέσα- να συνεχίσουν τις προκλήσεις στην φυλακή. Έχουν όμως, καταλάβει τι είδους αντίπαλοι είμαστε. Για αυτό ας μην το παρατραβάνε.
Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης έχει δεχτεί απανωτά πειθαρχικά, μέσα στο πλαίσιο αυτών των προκλήσεων. Πειθαρχικά που είναι μάταιες προσπάθειες να τον «σωφρονήσουν», όπως δήλωσαν. Μήπως ξέχασαν ποιούς έχουν απέντατί τους ; Να υπενθυμίσω μερικά χρήσιμα πράγματα.
Είμαστε επαναστάτες. Όλη μας την ζωή την έχουμε υποθηκεύσει στην υπόθεση της επανάστασης χωρίς να υπολογίσουμε στιγμή το κόστος. Έχουμε διακινδυνεύσει την ζωή μας για τον αγώνα μας που είναι μια δίκαιη κοινωνική και πολιτική υπόθεση. Πολεμάμε με συνέπεια ένα οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που επιβάλλει με τα μνημόνια, τις πολιτικές κοινωνικής ευθανασίας για την κοινωνική πλειοψηφία. Ένα καθεστώς εντελώς απαξιωμένο στις συνειδήσεις των περισσότερων ανθρώπων. Σε ένα κοινωνικό ξεσηκωμό ενάντια σε αυτό το σύστημα, πάνω από τους μισούς νέους ανθρώπους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν δηλώσει σε πανευρωπαϊκή έρευνα ότι θα συμμετείχαν. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν την δικαιοσύνη και την αποκαθήλωση όλων αυτών που τους τρομοκρατούν, τους ληστεύουν, τους δολοφονούν. Η κοινωνική νηνεμία αυτής της περιόδου επ’ουδενί δεν υποδηλώνει συναίνεση στο σύστημα.
Το καθεστώς είναι απονομιμοποιημένο, είναι απαξιωμένο. Η σφοδρότητα του πολέμου που το καθεστώς διεξάγει εναντίον μας (επικηρύξεις, προπαγάνδα, ένταση και έκταση ερευνών για τις συλήψεις μας, επίθεση ενάντια στο παιδί μας, εκδικητικότητα στις φυλακές) είναι αποτέλεσμα των εξής παραγόντων : Της ανασφάλειας του, του φόβου του απέναντι στον Επαναστατικό Αγώνα και εμάς σαν αγωνιστές, του φόβου του απέναντι στην Επανάσταση.
Οι υπηρεσίες των φυλακών στρατεύονται πίσω από την εκάστοτε κατασταλτική πολιτική των κυβερνήσεων εναντίον μας. Στρατεύονται πίσω από τον «αγώνα» του καθεστώτος να πολεμήσει την μόνη δίκαιη κοινωνικά λύση στο κολοσσιαίο πρόβλημα της κοινωνικής ευθανασίας που επιβάλλεται προς χάριν του οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Με το να μας επιτίθεται το συμβούλιο της φυλακής με πειθαρχικά, δείχνει το μένος του απέναντι στην πολιτική μας δράση, στην επαναστατική μας δράση. Συμμετέχουν σε έναν πόλεμο υπέρ ενός δολοφονικού καθεστώτος. Από την θέση τους συμμετέχουν στις πολιτικές εξόντωσεις της κοινωνίας.
Είμαι πολιτικό ον και μόνο με πολιτικούς όρους μπορώ να ερευνήσω και να εξηγώ ο,τι συμβαίνει τόσο στο ευρύτερο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό πεδίο, όσο και δίπλα μου. Μόνο με πολιτικούς όρους μπορώ να δω και την στάση του συμβουλίου της φυλακής απέναντι στον σύντροφο. Γνωρίζουν ότι δεν είμαστε οι συνήθεις κρατούμενοι, γνωρίζουν για ποιους λόγους είμαστε φυλακή, γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύουμε για το καθεστώς.
Γνωρίζουν ότι πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε. Γνωρίζουν πως για ο,τι έχουμε ιερό, δεν κάνουμε πίσω. Έχω αποδείξει στην πράξη ότι για τις αξίες, τους στόχους μου, για το παιδί μου, τους συντρόφους μου, την Επανάσταση δίνω και την ζωή μου.
Τα πειθαρχικά που έχουν επιβληθεί στον σύντροφο είναι ήδη πολλά. Ξεκίνησαν ως εκδίκηση για το γεγονός ότι ο σύντροφος αντέδρασε την είδηση ότι το παιδί του ήταν στο ψυχιατρείο, σπάζοντας ένα μόνιτορ στην φυλακή. H στάση του συμβουλίου της φυλακής απέναντι στο γεγονός αυτό ήταν σε απόλυτη αρμονία με το γεγονός ότι το παιδί μας υπεβλήθη σε μια «καθ’όλα νόμιμη και συνήθη διαδικασία». Η ποινή του δε είχε ούτε καν ανασταλτικό χαρακτήρα, ήταν θέση του συμβουλίου στην ίδια την υπόθεση του παιδιού μας. Και στο ζήτημα του παιδιού μας είναι λογικό να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Συνεπώς η απόφαση αυτή υπονόμευσε μια και έξω την όποια ισορροπία με το συμβούλιο.
Το επόμενο ήταν γιατί ο σύντροφος αντέδρασε σε προκλήσεις –προκλήσεις που όπως προείπα, τελικά κορυφώθηκαν με την απόπειρα της δολοφονικής επίθεσης εναντίον μου-,σπάζοντας πάλι ένα μόνιτορ. Η υποκινούμενη από το υπουργείο ένταση στην φυλακή και η αντίδραση του συντρόφου, συμπεριλαμβανομένης και της στάσης του συμβουλίου στο ζήτημα του παιδιού μας, έκανε τον Μαζιώτη να αρνηθεί να παρουσιαστεί στο επόμενο πειθαρχικό και να του επιβληθεί νέα ποινή. Στο πειθαρχικό αυτό η κατηγορία του συμβουλίου ήταν ότι ο Μαζιώτης συκοφάντησε την ηγεσία της φυλακής επειδή της καταλόγησε ευθύνη για την ακύρωση του χειρουργείου του. Ακολούθησε το πειθαρχικό για την κινητοποίησή του με την οποία αντέδρασε στο ζήτημα των συνεχών ακυρώσεων του χειρουργείου του. Λαμβάνοντας υπόψιν τον λόγο που κάθε άνθρωπος αντιδρά, το κατά πόσο είναι δίκαιος ή όχι, το κατά πόσο υφίσταται αδικία και ποιου μεγέθους, ερμηνεύουμε και τις πράξεις του.
Η αδικία που βίωσε το παιδί μας το οποίο αντιμετωπίστηκε ως ποινικός παραβάτης, ως μελλοντικός «τρομοκράτης», που υποβλήθηκε στα έξι του χρόνια σε εγκλεισμό σε ψυχιατρείο ήταν τέτοιου μεγέθους που καθιστά την αντίδραση του πατέρα του ιδιαίτερα ήπια. Εξάλλου και εγώ αντιδρούσα στην «αντιτρομακρατική» ασκώντας βία σε πρόσωπα και πράγματα. Όσο για τον τρόπο που μιλούσα, δεν ήταν διόλου κόσμιος. Όμως στην «αντιτρομοκρατική» είχαν πάρει την σοφή απόφαση να μην αντιδρούν γιατί καταλάβαιναν ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ χειρότερα.
Το συμβούλιο της φυλακής όμως, επέβαλε πειθαρχική ποινή στον Μαζιώτη γιατί αντέδρασε στην αδικία που ζούσε το παιδί του. Μόνο ένας αδιάφορος για το παιδί του πατέρας δεν θα αντιδρούσε σε αυτό που γινόταν. Το πειθαρχικό που επεβλήθη στον Μαζιώτη δεν ήταν μόνο απάντηση στο σπάσιμο του μόνιτορ,ήταν μια θέση στην υπόθεση του παιδιού μας. Ότι είχε υποβληθεί σε μία «συνήθη διαδικασία» όπως είχε διαμηνύσει δημόσια ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κοντονής υπερασπιζόμενος το έγκλημα εναντίον του παιδιού μας. Ο κύκλος των συγκρούσεων με τον Μαζιώτη με εργαλείο τον σωφρονιστικό κώδικακαι τα πειθαρχικά είχε αρχίσει. Και κορυφώνεται με τα πειθαρχικά για το ζήτημα της υγείας του.
Ελπίζω να πάρουν την σωστή απόφαση και να σταματήσουν τις προσβολές. Να σταματήσουν εδώ και τα πειθαρχικά. Αρκετά έχουν προκαλέσει. Και επειδή, επαναλαμβάνω, τις όποιες προκλήσεις στην φυλακή τις ερμηνεύω πάντα ως πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην πολιτική μας υπόσταση, θα αντιδρώ αναλόγως. Και ο τελικώς αποδέκτης θα είναι η κυβέρνηση Σύριζα- ΑΝΕΛ.
Ρούπα Πόλα
Μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
Κορυδαλλός, 08/06/2017