Νέες ταινίες: Η σαγηνευτική Πενέλοπε Κρουζ και η κωμική πλευρά της Ζιλιέτ Μπινός [κριτική & τρέιλερ]

Μια βιογραφία της Έμιλι Ντίκινσον, μια πολιτική σάτιρα κατά του φασισμού με την Πενέλοπε Κρουζ και ένα πολιτικό θρίλερ που αποκαλύπτει τη σαθρότητα τους συστήματος στις πρεμιέρες της εβδομάδας.

Είτε σε θερινό είναι σε μαγάλη αίθουσα, η επιλογή δική σας.

Ήρεμο Πάθος, (A Quiet Passion)

Σενάριο- Σκηνοθεσία: Τέρενς Ντέιβις
Παίζουν: Σίνθια Νίξον, Τζένιφερ Ελ, Κιθ Κάρανταϊν

Η υπόκωφη, αλλά γεμάτη εσωτερικές εντάσεις ζωή της μεγαλύτερης Αμερικανίδας ποιήτριας, της Έμιλι Ντίκινσον, που έζησε απομονωμένη στο δωμάτιό της και φύλαγε το ογκωδέστατο, συναρπαστικό έργο της στα συρτάρια της.

Ο Τέρενς Ντέιβις καταδύεται στην ψυχή της Έμιλι Ντίκινσον και ακολουθεί τις στιγμές που η «Λευκή Λαίδη» φανέρωσε το ανυπότακτο πνεύμα της και τον αντικορφορμιστικό ρομαντισμό της, από τα νεανικά της χρόνια μέχρι το θάνατό της.
Υπήρξε αναμφίβολα η σημαντικότερη Αμερικανίδα ποιήτρια που όμως ποτέ δεν αναγνωρίστηκε στην εποχή της, εν μέρει λόγω των κοινωνικών συνθηκών αλλά κυρίως γιατί η ίδια επέλεξε να ζει απομονωμένη από τον κόσμο.
Ο Ντέιβις αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να αποτυπώσει στη μεγάλη οθόνη τον εσωτερικό κόσμο μιας σπουδαίας προσωπικότητας, που η ζωή της σφραγίστηκε από τη μοναξιά και τον θάνατο.
Ήδη από την αρχή σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής της παραθέτει ένα δικό της ποίημα άλλοτε συνδέοντας τα γεγονότα με την ποίησή της κι άλλοτε όχι.
Η επιλογή αυτή είναι καθοριστική για τον τρόπο που επιλέγει να ανιχνεύσει μια ψυχή που αρνήθηκε τη ζωή και ουσιαστικά ανέπνεε μόνο μέσα από τα κείμενά της.
Ο Ντέιβις κινηματογραφώντας καταρχάς με μια εικαστική διάθεση τα πρόσωπα του δράματος, πράγμα που αργότερα εγκαταλείπει, ακολουθώντας τον ποιητικό ρεαλισμό που γνωρίζει πολύ καλά, δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα νεκρής φύσης, ως φόρο τιμής σε μια γυναίκα που δεν την κατάλαβε η εποχή της.
Αφήνει την προσωπικότητα της Ντίκινσον να τον κατακτήσει και ξεφεύγει από τα στενά όρια μιας βιογραφικής καταγραφής, εστιάζοντας στην εσωτερική της πάλη και στο πουριτανικό περιβάλλον της, το οποίο όμως παρουσιάζει αρκετές αντιφάσεις που δεν εξηγούνται επαρκώς.
Η Σύνθια Νίξον, γνωστή από το» Sex and the city», ξαφνιάζει με την εσωτερικότητά της σε έναν πολυσύνθετο ρόλο και ανταποκρίνεται στις δραματικές εντάσεις της ηρωίδας της με ειλικρίνεια, αν και η ταινία δεν αναπτύσσει επαρκώς τον έρωτά της για τον ο μοιραίο άντρα, που υπήρξε καθοριστικό σημείο στη ζωή της Ντίκινσον.

Κυρία Σλόαν, (Miss Sloane)

Σκηνοθεσία: Τζον Μάντεν
Παίζουν: Τζέσικα Τσαστέιν, Μαρκ Στρονγκ, Τζον Λίθγκοου, Σαμ Γουότερστον

Η Ελίζαμπεθ Σλόαν βρίσκεται στα υψηλά κλιμάκια του πολιτικού Λόμπι της Ουάσιγκτον. Είναι περιζήτητη όχι μόνο για την ευφυΐα της, αλλά και για το ρεκόρ των επιτυχιών της.
Πάντα θα κάνει ό,τι χρειαστεί προκειμένου να κερδίσει. Τίποτα δεν μπορεί να την σταματήσει.
Όταν όμως θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον πιο ισχυρό αντίπαλο της καριέρας της, θα ανακαλύψει ότι καμιά φορά η νίκη έχει πολύ υψηλό τίμημα.

Ο Τζόν Μάντεν ξανασυναντάει την Τζέσικα Τσαστέιν μετά από το «Χρέος » σε ένα πολιτικό θρίλερ , που προσπαθεί να αποκαλύψει ότι κάτι πολύ « σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».
Η Ελίζαμπεθ Σλόαν είναι υψηλόβαθμο στέλεχος των πολιτικών Λόμπι της Ουάσιγκτον , που ενδιαφέρεται μόνο για την νίκη και δεν γνωρίζει από ηθικούς κώδικες. Ικανή , ευφυής και χωρίς όρια , είναι περιζήτητη θα αναγκαστεί να παίξει την καριέρα της - το μόνο που της έχει απομείνει στην κενή ζωή της- κορώνα ή γράμματα.
Ο Μάντεν με μια δυναμική σκηνοθεσία και γρήγορο μοντάζ κρατάει την ένταση και το σασπένς σε μια ιστορία που μιλάει για διεφθαρμένους πολιτικούς, πουλημένους δικαστές, μαριονέτες ενός κερδοσκοπικού παιχνιδιού, αλλά δεν δίνει πολύ χώρο στις συνέπειες των πράξεών τους πάνω στους αθώους πολίτες και στο κατά πόσο τελικά μπορεί να είναι κάποιος αθώος σε έναν τέτοιο κόσμο.
Το σενάριο έχει αρκετά κενά κι ένα καθαρτικό φινάλε που έρχεται κάπως απροσδόκητα, όμως σώζεται χάρη στην σπιντάτη κάμερα του Μάντεν, αλλά και τη συγκλονιστική ερμηνεία της Τσαστέιν, η οποία ήταν και υποψήφια για τη Χρυσή Σφαίρα: δυναμική και ταυτόχρονα τραγικά διαλυμένη μπαινοβγαίνει με επιδεξιότητα στις δυο πλευρές της Σλόαν: την άτεγκτη επαγγελματική εικόνα της και την νευρωτική της προσωπική ζωή της, καθιστώντας την μια θλιβερή ηρωίδα.

100 Mέτρα, (100 metrοs)

Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα
Παίζουν: Ντάνι Ροβίρα, Κάρα Ελεχάλ ντε, Αλεξάντρα Χιμένεζ

Η πραγματική ιστορία ενός άντρα που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά κατάφερε να ολοκληρώσει το τρίαθλο για τον τίτλο του «Σιδερένιου ανθρώπου»: 3,8 χλμ κολύμβηση, 180 χλμ ποδηλασία και 42′ τρέξιμο.

Ο Μαρσέλ Μπαρένα στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία , που έχει ως μότο της ότι « η παραίτηση δεν είναι επιλογή», και κάνει τα πάντα για να μας συγκινήσει, αν στην πραγματικότητα δεν χρειαζόταν όλη αυτή η προσπάθεια.
Πετυχημένος στη δουλειά του, με οικογένεια που τον αγαπά και τον θαυμάζει, ο Ραμόν έχει μια ζωή που πολλοί θα ζήλευαν.
Όταν η σύζυγος του αποφασίζει να φέρει τον πατέρα της να ζήσει μαζί τους, με τον οποίο ο Ραμόν έχει συγκρουσιακή σχέση, όπως όλοι οι γαμπροί με τους πεθερούς τους, η καθημερινότητά του ανατρέπεται.
Όμως η ζωή τού επιφυλάσσει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη: ανακαλύπτει ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας και οι γιατροί υποστηρίζουν ότι σύντομα δεν θα μπορεί να περπατήσει ούτε 100 μέτρα.
Έχει δύο επιλογές: να αφήσει την ασθένεια να τον καταβάλλει, ή να παλέψει.
Με τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του, αποφασίζει να λάβει μέρος σε ένα τρίαθλο. Την προπόνησή του αναλαμβάνει ο πεθερός του, που με τον δικό του τρόπο τού μαθαίνει να ξεπερνά όλους τους περιορισμούς, που του θέτει η ασθένειά του.

Περιγράφοντας με χιούμορ τις διαπροσωπικές σχέσεις του Ραμόν με τη γυναίκα του, τον πανέξυπνο γιο του και τον ιδιαίτερο πεθερό του, αλλά και την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ζήσει μια κανονική ζωή ενώ μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο για θεραπείες, ο Μπαρένα επιλέγει μια στρωτή και κλασική αφήγηση στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας.
Μερικές φορές πέφτει στην λούπα της εύκολης συγκίνησης και προσπαθεί να εκβιάσει το συναίσθημα του θεατή, ενώ η ίδια του η ιστορία αρκεί και με το παραπάνω για να επιτύχει τον στόχο του.
Ταυτόχρονα μας οδηγεί σε μιας χολιγουντιανής αισθητικής happy end, όπου όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα, ενώ η ευτυχία του Ραμόν στην ουσία είναι η ίδια του η δύναμη, χωρίς διαφημιστικής λογικής εικόνες.

Για Όνομα του Θεού!, (Mes Tresors)

Σκηνοθεσία: Πασκάλ Μπουρντιό

Παίζουν: Ζαν Ρενό, Ριμ Κερισί, Καμίλ Σαμού, Μπρούνο Σάντσες, Πασκάλ Ντεμολό

Ένας απατεώνας ξαναβρίσκει τις κόρες του που τις έχει παρατήσει μετά από χρόνια και τις κάνει συνενόχους σε μια μεγάλη ληστεία.
Μια ανάλαφρη κωμωδία, πολύ ανάλαφρη όμως, που ούτε λίγο ούτε πολύ λέει «πως το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει».
Η Καρόλ είναι μία εσωστρεφής ειδικός εφαρμογών πληροφορικής, που ακόμα ζει με τη μητέρα της.
Η Καρολίν είναι μία αυθάδης κλέφτρα, που συχνάζει στα πολυτελή ξενοδοχεία της Γαλλικής Ριβιέρας.
Οι δύο νεαρές γυναίκες δεν γνωρίζουν η μία την άλλη, ούτε έχουν τίποτα κοινό, εκτός από τον Πατρίκ, δηλαδή τον πάτερα τους, που τις εγκατέλειψε λίγο πριν από τη γέννησή τους.
Εκείνος, ένας διεθνώς καταζητούμενος κλέφτης, μετά από ένα σχεδόν θανατηφόρο περιστατικό, αποφασίζει να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο με τις κόρες του. Αφού σκηνοθετήσει το θάνατό του, τις παρασύρει σε ένα σαλέ στην Κουρσεβέλ, όπου θα προσπαθήσει να τις πείσει να τον βοηθήσουν σε μια ληστεία.
Στόχος, η κλοπή ενός βιολιού Στραντιβάριους, αξίας 15.000.000 δολαρίων.
Εκείνες πολύ γρήγορα γίνονται εξπέρ στην απάτη και παρά τους έντονους διαπληκτισμούς τους τελικά αρχίζουν να καταλαβαίνουν το παιχνίδι που έχει παίξει ο μπαμπάς τους εις βάρος τους και αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να το τιμωρήσουν.
Ο Πασκάλ Μπουρντιό, δεν εκμεταλλεύεται στο έπακρο την γοητεία των παρανόμων, αντίθετα επιλέγει τον σίγουρο δρόμο της οικογενειακής θαλπωρής και μ’ ένα εντελώς αναμενόμενο φινάλε λύνει την παρεξήγηση
Ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και στην περιπέτεια, φτιάχνει μια ταινία που αναλώνεται σε πολύ τετριμμένα αστεία κι ανατροπές που δεν έχουν κανένα ρεαλιστικό υπόβαθρό, εξαντλώντας το ενδιαφέρον μας στις πολλαπλές και απολαυστικές μεταμφιέσεις του Zαν Ρενό.

Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ, (Slack Bay/Ma Loute)

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Μπρουνό Ντιμόν
Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι, Φαμπρίς Λουκινί.

Αινιγματικές εξαφανίσεις, δύο διαφορετικές οικογένειες, ένας έρωτας και πολύ σουρεαλιστικό χιούμορ σε μια παράδοξη κωμωδία, που φλερτάρει με το παράλογο.
Ο Μπρούνο Ντιμόν, που ήταν υποψήφιος για τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 2016, υπογράφει μια ιονεσκικής αντίληψης κωμωδία, με άρτια αισθητική και παρατακτική αφήγηση, που απευθύνεται σε σινεφίλ.
Μια σειρά ανεξήγητων εξαφανίσεων έρχεται να ταράξει τις διακοπές της οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ στο ειδυλλιακό παραθαλάσσιο θέρετρο της Μάγχης ένα καλοκαίρι του 1910.
Δύο επιθεωρητές αρχίζουν να διερευνούν την υπόθεση και σύντομα ανακαλύπτουν ότι αυτές οι εξαφανίσεις γίνονται σε ένα ιδιαίτερο σημείο της περιοχής, εκεί όπου κατοικεί μια οικογένεια ψαράδων, οι Μπρυφόρ.
Στο μεταξύ ένα παράξενο ειδύλλιο θα προκύψει ανάμεσα στη μικρή κόρη της μεγαλοαστικής και λίγο εκφυλισμένης οικογένειας Βαν Πέτεγκεμ και τον γιο των άσχημων Μπρυφόρ, Μα Λουτ. Και κάπου εδώ μάλλον τελειώνει η ιστορία της ταινίας κι ξεκινάει ένα μπαράζ εξαιρετικών εικόνων, που άλλοτε λειτουργούν συμβολικά κι άλλοτε στοχεύουν στο ασυνείδητο, χωρίς όμως να γίνεται πάντα σαφής ο συσχετισμός τους.
Αντίθετα ο Γάλλος δημιουργός επιλέγει να παραθέτει πλάνα, χωρίς να επιχειρεί συνδέσεις , γεγονός που δυσκολεύει πολύ τον θεατή να μπει στον κόσμο της ταινίας.
Οι ταξικοί διαχωρισμοί, που ορίζονται από την υστερία των πλουσίων και τις κανιβαλιστικές τάσεις των φτωχών, η σάτιρα της εξουσίας – εδώ την εκπροσωπεί ένας αστυνομικός επιθεωρητής και ο βοηθός του στα πρότυπα του «Χοντρού και του Λιγνού»- που επιμένει σε μια τυπολατρεία κι όχι στην ουσία, αλλά και το ζήτημα του φύλου και της σεξουαλικής ταυτότητας που θέτει με αινιγματικό τρόπο η διττή φύση της κόρης των Πέτεγκεμ είναι τα βασικά θέματα του Μπρουνό Ντιμόν, ο οποίος επιλέγει μια υποκριτική φόρμα που θυμίζει το θέατρο του παραλόγου παλιότερων δεκαετιών.
Οπότε τελικά στην ουσία παρακολουθούμε μια αλλόκοτη, σουρεαλιστική ιστορία που έγινε κάπου κάποτε και ελάχιστα μπορεί να προσομοιάσει στη σημερινή πραγματικότητα.
Παρ’ όλα αυτά έχει το θάρρος να ακολουθεί έναν δύσκολο δρόμο μέχρι τέλους και να είναι συνεπής ως προς τις προθέσεις του, αν και δεν καταφέρνει πάντα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, εγκλωβισμένος σε ένα φλύαρο στιλιζάρισμα.

Η βασίλισσα της Ισπανίας, ( La Reina de Espana)
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Φερνάντο Τρουέμπα
Παίζουν: Πενέλοπε Κρουζ, Κάρι Έλγουες, Μάντι Πατίνκιν, Τζ. Ει. Μπαγιόνα, Άνα Μπελέν, Τσίνο Νταρίν, Κλάιβ Ρεβίλ, Σαντιάγκο Σεγκούρα

Η διάσημη ηθοποιός του σινεμά Μακαρένα Γρανάδα «αποδρά» από τη λάμψη και το γκλάμουρ του Χόλυγουντ της δεκαετίας του ’50, και επιστρέφει στην Ισπανία του Φράνκο, για να πρωταγωνιστήσει σε μια επική ταινία ως η «Βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλλης».

Ο Φερνάντο Τρουέμπα (Belle Époque) υπογράφει μια ταινία εποχής με στόχο πιθανόν να σατιρίσει τον φασισμό, όμως οι καρικατουρίστικοι χαρακτήρες και το σχετικά αδούλευτο σενάριο δεν βοηθούν τις προθέσεις του.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ισπανία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με φασιστική κυβέρνηση.
Το 1953, ο στρατηγός Φρανσίσκο Φράνκο υπογράφει συνθήκη με τις ΗΠΑ.
Από το 1956, οι αμερικανικές εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής αρχίζουν να γυρίζουν ξανά ταινίες στην Ισπανία.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ισπανική πρωτεύουσα είναι γνωστή ως «Η Μαδρίτη των Αμερικανών».
Οι παραγωγοί προτιμούν τη χώρα για το κλίμα και την ποικιλία των τοπίων της, τον επαγγελματισμό των Ισπανών, αλλά και για να αξιοποιήσουν κεφάλαια που είχαν μπλοκαριστεί από τη νομοθεσία του Φράνκο.
Η « βασίλισσα της Ισπανίας διαδραματίζεται το 1956.
Ο παραγωγός Σαμ Σπίγκελμαν καταφτάνει στη χώρα να γυρίσει μία ταινία για τη ζωή του Χριστόφορου Κολόμβου.
Αναζητώντας κυβερνητικές επιχορηγήσεις, θα ανακαλύψει ότι ο Φράνκο θέλει να τον υποστηρίξει, αρκεί το θέμα της ταινίας του να είναι η Ισαβέλλα, η Βασίλισσα της Ισπανίας.
Μαζί με τον Σπίγκελμαν θα βρεθούν: ο σεναριογράφος Τζόρνταν Μπέρμαν, κομμουνιστής συγγραφέας που έχει μπει στη μαύρη λίστα του γερουσιαστή Μακάρθι, αναζητώντας καταφύγιο στην Ευρώπη, ο Γκάρι Τζόουνς, διάσημος πρωταγωνιστής του Χόλιγουντ, ο σκηνοθέτης Τζον Σκοτ, μεγάλος πλέον σε ηλικία και αλκοολικός, αλλά κι η μεγάλη Ισπανίδα σταρ Μακαρένα Γκρανάντα, που πλέον όμως έχει πάρει αμερικανική υπηκοότητα.
Η Μακαρένα είχε εγκαταλείψει τη χώρα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, συνοδευόμενη από την αχώριστη βοηθό της, Τρίνι.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων θα ξαναβρεί τους παλιούς της συναδέλφους και θα προσπαθήσει να σώσει τον πρώην εραστή της, τον σκηνοθέτη Μπλας Φοντιβέρος, από τα πλοκάμια της αστυνομίας.
Ο Τρουέμπα επιλέγει να ξεκινήσει την ταινία του αφηγούμενος ουσιαστικά την ιστορία του Φοντιβέρος, που επαναπατρίζεται, αφού έχει περάσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν, και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του.
Η σύζυγός του Άνα, η οποία ξαναπαντρεύτηκε το Γενικό Γραμματέα του Φράνκο, τον εμποδίζει να έχει οποιαδήποτε επαφή με τα παιδιά του.
Εκείνος όμως θα εμφανιστεί στο γάμο της κόρης του κι έτσι ο νυν σύζυγος, ζηλιάρης και μοχθηρός, θα τον στείλει για καταναγκαστικά έργα.
Στη συνέχεια στο σετ καταφτάνει η εκρηκτική Πενέλοπε Κρουζ ως Μακαρένα Γκρανάντα κι η ιστορία του Φοντιβέρος μπαίνει στο περιθώριο, αν και όλα γίνονται για τη σωτηρία του.
Οι ερωτικές περιπέτειες της άτακτης Μακαρένα θα συναντήσουν τον επαναστατικό αγώνα κατά του φασισμού, ενώ μια παρέα θεοπάλαβων καλλιτεχνών άθελά της αναλαμβάνει αγωνιστική δράση.
Με ήρωες που δεν αποφεύγουν τη λογική των κόμικς, και μια ερμηνευτική γραμμή που οδηγεί στην υπερβολή, η ταινία συχνά υποκύπτει στις παγίδες της παρωδία, κι έτσι το καυστικό σχόλιο εναντίον του φασισμού που πιθανόν θέλει να στείλει ο σκηνοθέτης αποδυναμώνεται.
Η αρτιστίκ τρέλα των ηθοποιών μερικές φορές έχει την πλάκα της, αλλά το σενάριο προσπαθεί πάρα πολύ να εκβιάσει το γέλιο μας, οπότε γρήγορα ο παραλογισμός τους αρχίζει να κουράζει.

Δαιμονισμένος Αγγελος, (Angel Heart) ( Η.Π.Α.,1987)
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Άλαν Πάρκερ
Παίζουν: Μίκι Ρουρκ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Λίζα Μπονέ, Σαρλότ Ράμπλινγκ

Η ταινία που άνοιξε ουσιαστικά τον κύκλο των «νεο-νουάρ» ψυχολογικών ταινιών τρόμου είναι μια εφιαλτική προσαρμογή του πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Χιόρτσμπεργκ «Falling Angel» από τον δεξιοτέχνη Άλαν Πάρκερ.
O ντετέκτιβ Χάρι Εϊντζελ έχει προσληφθεί από τον μυστηριώδη κύριο Λου Σάιφερ για να βρει τα ίχνη ενός εξαφανισμένου νεαρού, του Τζόνι Φάβοριτ.
Οι έρευνες, οδηγούν τον Έιντζελ σε μια σκοτεινή και γεμάτη δεισιδαιμονία Νέα Ορλεάνη όπου βρίσκεται μπλεγμένος σε μια σειρά αποτρόπαιων εγκλημάτων.
Ο σκληρός Έιντζελ δεν πτοείται με τίποτε και προχωράει αποφασισμένος να ανακαλύψει επιτέλους τον εξαφανισμένο από προσώπου γης Τζόνι.
Κι όσο νιώθει να τον πλησιάζει, τόσο αισθάνεται ένα παγωμένο ρίγος να παραλύει την ψυχή του.

Baywatch
Σκηνοθεσία: Σεθ Γκόρντον

Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Ζακ Έφρον, Αλεσάντρα Νταντάριο, Πριγιάνκα Τσόπρα, Κέλι Ρόρμπαχ

Δύο από τα χαρακτηριστικότερα κορμιά της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ο Ντουέιν Τζόνσον κι ο Ζακ Έφρον, βάζουν τα μαγιό τους, παίρνουν τα σωσίβια και αναλαμβάνουν να μας χαρίσουν στιγμές γέλιου και δράσης σε μια καλοκαιρινή κωμική περιπέτεια.
Στο πλευρό τους, οι καλλονές Αλεσάντρα Νταντάριο, Κέλι Ρόρμπαχ και Πριγιάνκα Τσόπρα.
Ο ναυαγοσώστης Μιτς Μπιουκάνον και η ομάδα του αναλαμβάνουν, εκτός της φύλαξης της παραλίας, την εκπαίδευση νεοσύλλεκτων ναυαγοσωστών, μεταξύ των οποίων είναι και ο υπερφίαλος κι απείθαρχος πρωταθλητής κολύμβησης Ματ Μπρόντι.
Η μεταξύ τους σύγκρουση είναι επεισοδιακή, αλλά τελικά καλούνται να συνεργαστούν στενά, προκειμένου να ξεσκεπάσουν μια εγκληματική οργάνωση που διακινεί ναρκωτικά και σπέρνει πτώματα, απειλώντας το μέλλον της παραλίας τους.