Οι τελευταίοι άνθρωποι των σπηλαίων βρίσκονται στο Ιράν, σε ένα χωριό 10.000 χρόνων [εικόνες]

Το αρχαίο χωριό του Ιράν, Maymand, βρίσκεται 900 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας της χώρας, Τεχράν, και είναι γεμάτο με σπηλιές στις οποίες ακόμη και σήμερα κατοικούν άνθρωποι.

Το αρχαίο αυτό χωριό από αποτελείται από σπηλιές και υπόγεια σπίτια τα οποία έχουν χαραχτεί με μαλακή πέτρα. Οι χαρακτικές που έχουν υποστεί οι πέτρες υπολογίζεται πως είναι 10.000 ετών.

Το Maymand αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco και λέγεται πως κατοικείται ακατάπαυστα εδώ και δύο ολόκληρες χιλιετίες, γεγονός που το καθιστά ένα από τα αρχαιότερα χωριά του Ιράν.

Δύο εποχές

Απομακρυσμένο σε μια κοιλάδα που βρίσκονται τα ξηρά βουνά του Κεντρικού Ιράν, το χωριό περνάει πολύ ζεστά καλοκαίρια και πολύ κρύους χειμώνες. Προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν, οι χωριάτες αλλάζουν σπίτια αναλόγως με την εποχή.

Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου, οι άνθρωποι του χωριού ζουν σε σπίτια που έχουν χλοοτάπητα στην οροφή, πράγμα που τους προστατεύει από την αποπνιχτική ζέστη. Όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν και οι ψυχροί άνεμοι κυριεύουν την κοιλάδα, οι κάτοικοι του Maymand μετακινούνται σε υπόγεια σπίτια.

Χειμερινές σπηλιές

Από τις 400 σπηλιές που έχουν χτιστεί τα τελευταία 10.000 χρόνια, 90 από αυτές διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Αυτές οι σπηλιές πολλές φορές διαθέτουν μέχρι και 7 διαφορετικά δωμάτια, με το ύψος του ταβανιού να φτάνει τα 2 μέτρα. Βέβαια οι διαστάσεις και η χωρητικότητα διαφέρουν από σπηλιά σε σπηλιά.

Μοντέρνες παροχές

Οι κάτοικοι έχουν προσαρμόσει κάποιες μοντέρνες ανάγκες στην ζωή τους: έχουν εγκαταστήσει ηλεκτρικό ρεύμα, πράγμα που τους επιτρέπει να έχουν ψυγεία και τηλεοράσεις. Ωστόσο, δεν έχουν σύστηματα νερού και ο αερισμός των χώρων είναι μηδαμινός.

Το σκούρο χρώμα που καλύπτει πολλούς από τους τοίχους των δωματίων, είναι αποτέλεσμα της αιθάλης που παράγεται από τις φωτιές που ανάβονται για το μαγείρεμα ή για την θέρμανση των χώρων.

Υπολείμματα ενός αρχαίου παρελθόντος

Το χωριό κάποτε πίστευε στην αρχαία μυστικιστική θρησκεία του Ζωροαστρισμού, η οποία άνθισε κατά τα χρόνια της Περσικής ηγεμονίας. Κάποια υπολείμματα αυτού του πνευματικού παρελθόντος είναι ακόμα ορατά, όπως η σπηλιά Kicheh Dobandi, που λέγεται ότι κάποτε ήταν ναός (και τώρα είναι ένα μικρό μουσείο).

Κατά τον 7ο αιώνα, το Ισλάμ έγινε η κυρίαρχη θρησκεία του χωριού και ο Ζωροαστρισμός σταδιακά εξασθένισε. Επιπλέον, στο χωριό υπάρχει σήμερα μια από τις μοναδικές σπηλιές στον κόσμο που χρησιμοποιείται ως τζαμί από τους θρησκευόμενους.

Νομάδες και βοσκοί

Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αγρότες και έχουν στην κατοχή τους βόδια τα οποία τα αναθρέφουν σε ορεινά βοσκοτόπια και τα φέρνουν πίσω στης σπηλιές όπου έχουν υπόγειους στάβλους. Οι κάτοικοι συλλέγουν επίσης θεραπευτικά φυτά, τα οποία τους βοηθάνε να διατηρούνται υγιείς.

Ένας τρόπος ζωής που εξαφανίζεται

Σήμερα ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι διαλέγουν να ζουν μέσα στις σπηλιές καθώς προτιμάνε να μένουν σε γειτονικές πόλεις τον χειμώνα και να επιστρέφουν στο χωριό το καλοκαίρι. Μόνο 150 άνθρωποι απαρτίζουν τον μόνιμο πληθυσμό του χωριού.

Διατηρώντας την κληρονομιά

Η φθίνουσα πορεία που έχει πάρει ο πληθυσμός του χωριού θέτει έναν μεγάλο κίνδυνο όσον αφορά την διατήρηση και την επιβίωση της μοναδικότητας που αντιπροσωπεύει το Maymand. Από το 2001, οι αρμόδιοι της Πολιτισμικής Κληρονομιάς του Ιράν έχουν καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες για να αναδείξουν την ιστορία της κοινότητας.

Έκτοτε, το χωριό δέχεται περισσότερους επισκέπτες που ενδιαφέρονται για την ιστορία και την παράδοση του. Σήμερα το Maymand έχει κάποιες σπηλιές οι οποίες προσφέρονται ακόμα και για την διανυκτέρευση μιας ημέρας σε τουρίστες που επιθυμούν να ζήσουν αυτήν την εμπειρία.