Σίγουρη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κινδυνεύει εμφανίζεται η Άνγκελα Μέρκελ, που χαρακτηρίζει ειδική περίπτωση την Ελλάδα, ενώ εμμέσως κάνει και αυτοκριτική λέγοντας ότι και οι ίδιοι οι ευρωπαίοι δεν σεβάστηκαν το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Σε συνέντευξη που δημοσιεύει σήμερα η «Sueddeutsche Zeitung», η καγκελάριος της Γερμανίας εμφανίζεται πεπεισμένη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κινδυνεύει. Οι αγορές δοκιμάζουν «αν είμαστε αποφασισμένοι για την συνοχή μας» και ακριβώς για αυτό καλεί τους εταίρους να αντιμετωπίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ζήτημα εσωτερικής πολιτικής και όχι διπλωματίας.
Το κοινό νόμισμα πρέπει να ενισχυθεί και αυτό θα γίνει με το να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες στην Ένωση. «Αν κάποιος έχει υποσχεθεί εκατό φορές ότι θα μειώσει το χρέος και θα αποκτήσει πιο σταθερό προϋπολογισμό, πρέπει να επιτρέπεται να το διεκδικήσουμε με νομικά μέσα. Πρέπει να βοηθήσουμε τα όργανα της Ένωσης να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη», προσθέτει και συνεχίζει λέγοντας ότι «από την κρίση η Ευρώπη θα βγει ισχυρότερη, μιας και λόγω αυτής αναγκάστηκε να ανακαλύψει τις ρίζες των προβλημάτων της».
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το πώς αντιλαμβάνεται η ίδια την αλληλεγγύη μεταξύ των εταίρων, η Καγκελάριος υπενθυμίζει ότι υπάρχει και η ευθύνη του καθενός . «Δεν έχει νόημα να υποσχόμαστε συνεχώς περισσότερα χρήματα, αλλά να μην αντιμετωπίζουμε τα αίτια του προβλήματος», τονίζει και διευκρινίζει ότι και η Γερμανία δεν πρέπει να ξεπεράσει το όριο, καθώς οι δυνατότητές της δεν είναι ανεξάντλητες.
Όσο για τα «πακέτα τόνωσης»... Δηλώνει κατηγορηματικά ότι αυτά αφορούσαν την πρώτη κρίση. Τώρα είναι καιρός να αξιοποιηθούν αναπτυξιακές πολιτικές σε ό,τι αφορά τους νέους, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την απασχόληση, τα κονδύλια που παραμένουν αδιάθετα στα διαρθρωτικά ταμεία της Ένωσης και αναφέρεται σε ανέξοδους τρόπους ανάπτυξης, όπως η ελαστικοποίηση του Εργατικού Δικαίου κυρίως για τους νέους εργαζόμενους, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την ανάπτυξη των υπηρεσιών και τις αποκρατικοποιήσεις.
Το ευρωομόλογο δεν είναι λύση αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά κάτι που μπορεί κανείς να το σκεφτεί μετά την επίτευξη βαθύτερης ολοκλήρωσης. «Σε μια βαθύτερη ολοκλήρωση, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα μπορεί να ασκεί έλεγχο επί των εθνικών προϋπολογισμών και αλλού. Αν έχουμε μια εναρμονισμένη οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, τότε μπορούσε να δούμε και άλλες μορφές ανάληψης ευθύνης». Δεν παραλείπει βέβαια, στο τέλος να εκφράσει το σεβασμό της στις χώρες οι οποίες τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουν καταβάλει απίστευτες προσπάθειες και έχουν προχωρήσει σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις.