Φέρνοντας τον Εμανουέλ Μακρόν πρώτο στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, οι Γάλλοι απάντησαν με τον δικό τους τρόπο στο στοίχημα της παγκοσμιοποίησης: επιλογή επινοητική, ορθολογική και έξυπνη, εκτιμά το σύνολο σχεδόν των αναλυτών.
Αν προσθέσει κανείς στα ποσοστά του Εμανουέλ Μακρόν και της Μαρίν Λεπέν και το ποσοστό του Ζαν Λυκ Μελανσόν, περίπου 65% των Γάλλων εκφράστηκαν ξεκάθαρα και είπαν ότι χρειάζονται μια αλλαγή εποχής. «Dégagisme» λέγεται αυτό το φαινόμενο στα γαλλικά, ένας νεολογισμός που μπορεί να μεταφραστεί ως «πάρτε πόδι» στο παλιό πολιτικό σύστημα.
Τα δύο παραδοσιακά κόμματα τα οποία χειρίστηκαν την τύχη της Γαλλίας τα τελευταία 40 χρόνια είναι απόντα από τον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής. Σαν κάποιος να έβαλε δυναμίτη, να προκάλεσε έκρηξη στην πολιτική ρουτίνα της Γαλλίας. Σαν κάτι να έσπασε σε αυτή τη Γαλλία μετά το Brexit, μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, σε αυτή τη Γαλλία που έχει παγώσει με την απειλή του τζιχαντισμού, γράφει η εφημερίδα L’Orient et Le Jour, του Λιβάνου.
Το ακροδεξιό κόμμα Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν είναι πολύ μακριά από το 30% που ονειρευόταν η πρόεδρός του. Οσα ισχυρίζονταν γάλλοι και ξένοι αναλυτές τους τελευταίους μήνες, επιβεβαιώθηκαν: οι Γάλλοι δεν είναι Αμερικανοί, δεν είναι Βρετανοί. Είναι ορθολογιστές και επινοητικοί. Είναι ο λαός που λάτρεψε τον Λουδοβίκο XIV και μετά σκότωσε στην γκιλοτίνα τον Λουδοβίκο XVI.
Αποφάσισαν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών (απόφαση που θα επιβεβαιωθεί πιθανότατα στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαίου με την επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν) να δώσουν απάντηση στο ερώτημα που κατατρώει τον πλανήτη, από την Ινδονησία ως την Βενεζουέλα, από τις ΗΠΑ ως τη Ρωσία, από την Ευρώπη ως την Αφρική: την παγκοσμιοποίηση. Και απέδειξαν ότι η Γαλλία είναι πρωταγωνίστρια και εργαστήριο πειραμάτων: φέρνοντας στην εξουσία έναν 39χρονο τον οποίο όλοι κατηγορούν για κάτι -άλλοι ότι είναι πιόνι των μίντια, ότι είναι πιόνι των τραπεζών, ότι εκπροσωπεί το σύστημα, ότι είναι κλόουν, ότι πουλάει αέρα, ότι είναι κλώνος του Φρανσουά Ολάντ, ότι είναι πιόνι των συμφερόντων, ότι είναι σμπίρος της Ανγκελα Μέρκελ κλπ.
Ωστόσο, οι γάλλοι ψηφοφόροι εκτίμησαν το γεγονός ότι ο Μακρόν έχει τη θέληση να αναμορφώσει το πολιτικό σκηνικό, ότι μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις χωρίς να τραυματίσει τη γαλλική κοινωνία και την φήμη της χώρας. Είναι φορέας ελπίδας και πατριωτισμού.
Εκφράζει το άνοιγμα της Γαλλίας στον κόσμο και όχι την αναδίπλωση. Την ήρεμη δύναμη και όχι την υστερία. Την αναδόμηση και όχι το μίσος της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν.
Σκίτσο του balaban, Λουξεμβούργο:
