Οι Γάλλοι ψηφοφόροι ψήφισαν και επέλεξαν τον Εμανουέλ Μακρόν και την Μαρίν Λεπέν για τον επόμενο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, με τον ανεξάρτητο υποψήφιο και την ακροδεξιά επικεφαλής να διεκδικούν των θώκο στις 7 Μαΐου.
Σύμφωνα με τον Politico από τον α’ γύρο της Κυριακής 23 Μαΐου εξήχθησαν έξι συμπεράσματα.
Αλλαγή και ανανέωση
Ο Μακρόν μοιάζει με συντριπτικό φαβορί καθώς τόσο ο Φρανσουά Φιγιόν, όσο και ο Μπενουά Αμόν κάλεσαν τους υποστηρικτές τους να τον ψηφίσουν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως στον β’ γύρο, ο πρώην υπουργός Οικονομικών κερδίζει τη ακροδεξιά υποψήφια με 60/40.
Αυτό σημαίνει πως οι Γάλλοι επέλεξαν ως πιθανό επόμενο πρόεδρό τους έναν άνδρα που ποδηλατούσε πριν τρία χρόνια στην παραλία, όταν και του ζητήθηκε να εισέλθει στον πολιτικό στίβο. Εναν άνδρα που, πριν δύο χρόνια ως υπουργός του Ολάντ, δέχθηκε τις περισσότερες προσβολές από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, έναν άνδρα που ξεκίνησε από την αρχή ένα πολιτικό κίνημα.
Οι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Μακρόν καθώς επαινούσε την Ευρωπαϊκή Ενωση και δεσμεύθηκε να την μεταρρυθμίσει, ενώ τόνισε πως η ΕΕ δεν είναι το πρόβλημα για τη Γαλλία αλλά η λύση.
Μπορεί η νίκη του να βοηθήθηκε από τα σκάνδαλα που παγίδευσαν ορισμένους αντιπάλους του και τις αποτυχημένες εκστρατείες άλλων, ωστόσο, η νίκη του επί της Λεπέν είναι μια νίκη της αισιοδοξίας έναντι της απαισιοδοξίας.
Ως προς την εκλογική του επιτυχία υπάρχει κάποια ασάφεια σχετικά με το εάν οι ψηφοφόροι συρρέουν από ενθουσιασμό για την προσωπικότητά του ή από αποστροφή για τα παραδοσιακά κόμματα και τις γενιές πολιτικών που έχουν κυριαρχήσει εδώ και καιρό στη Γαλλία.
Ο λαϊκισμός χτυπήθηκε αλλά δεν πέθανε
Στις δημοσκοπήσεις του Φεβρουαρίου η Μαρίν Λεπέν έπιανε το 28% των ψήφων, ωστόσο, το ποσοστό της μειώθηκε λόγω της όχι και τόσο καλής καμπάνιας της. Το αποτέλεσμα της Κυριακής ήταν χαμηλό σε σύγκριση με τις προβλέψεις των τελευταίων ημερών. Το ποσοστό της μαζί με αυτό του Ζαν Λυκ Μελανσόν σημαίνει πως οι λαϊκιστές έλαβαν σε σύνολο περίπου το 40% των ψήφων και περίπου το 49% εάν λάβουμε υπόψη και τους υπόλοιπους υποψηφίους που συμμετείχαν στον α’ γύρο.
Οι προεδρικές εκλογές είναι απίθανο να γεφυρώσουν το μεγάλο χάσμα μεταξύ του τμήματος της Γαλλίας που δέχεται την παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και αυτό που βλέπει την ανοικτή οικονομία ως την κύρια αιτία των κοινωνικών αδικιών.
Ο Μακρόν, εάν κερδίσει την προεδρία, θα πρέπει να δράσει γρήγορα για να ξεπεράσει τις επιφυλάξεις ή την εχθρότητα του μισού γαλλικού εκλογικού σώματος.
Η κοινοβουλευτική προεκλογική εκστρατεία ξεκινά τη Δευτέρα
Μπορεί ο Μακρόν να είναι σε απόσταση αναπνοής από την προεδρία, ωστόσο, θα χρειαστεί να βρει 577 υποψηφίους στις εκλογές του Ιουνίου στην Εθνοσυνέλευση.
Ο ίδιος δήλωσε το βράδυ της Κυριακής πως θα ξεκινήσει να «χτίζει» την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία χωρίς καθυστέρηση, με τα δεδομένα να δείχνουν πως βασίζεται σε μέλη του Ρεπουμπλικανικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. «Δεν θα ρωτήσω από πού προέρχονται όσο συμφωνούν μαζί μου», για τη μεταρρύθμιση της Γαλλίας και την επανέναρξη της Ευρώπης.
Ωστόσο, υπάρχει μια δυσκολία. Τις επόμενες εβδομάδες θα πρέπει να κάνει πράξη τη δήλωσή του για «νέα πρόσωπα, νέα ταλέντα» στο κοινοβούλιο και την υπόσχεσή του για έναν ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών υποψηφίων με την ρεαλιστική ανάγκη για σταθερή πλειοψηφία.
Η Δεξιά χωρίς ηγέτη
Ο Φιγιόν έκανε την έκπληξη τον περασμένο Νοέμβριο στους Ρεπουμπλικάνους, ωστόσο, οδήγησε το κόμμα του στην ίδια πολιτική καταστροφή των Σοσιαλιστών το 2002, όταν υποψήφιος ήταν ο Λιονέλ Ζοσπέν, που «χτυπήθηκε» από τον Ζαν Μαρί Λεπέν. Ο Φιγιόν ήταν ένας κακός διεκδικητής με την υποψηφιότητά του να μπλέκεται σε σκάνδαλα που οδήγησαν σε επίσημη ποινική έρευνα εναντίον του.
Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι τώρα χωρίς ηγέτη και αναμένεται να περάσουν εβδομάδες συγκρούσεων. Ενας άνδρας που περιμένει στη σκιά είναι ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος ελπίζει να οδηγήσει το κόμμα του στη νίκη τον Ιούνιο ή τουλάχιστον να περιορίσει τη ζημιά. Ο Σαρκοζί θα βασιστεί στην απογοήτευση των συντηρητικών ψηφοφόρων που πίστεψαν το περασμένο έτος πως οι προεδρικές εκλογές δεν χάνονται. Παρόλο που ο Μακρόν θα απευθυνθεί σε ένα μεγάλο κομμάτι των κεντροδεξιών δεν είναι βέβαιο πως θα επιλέξουν το κίνημα «En Marche».
Αν οι Ρεπουμπλικάνοι καταφέρουν να αποκτήσουν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο Μακρόν θα πρέπει να διορίσει πρωθυπουργό από τις συντηρητικές τάξεις, με τις επιλογές να είναι δύο: να «ζήσει» σε μια «συμβίωση» ή να διαιρεθεί η κυβέρνηση.
«Αντίο» στο Σοσιαλιστικό Κόμμα
Οπως αναμενόταν, ο Μπενουά Αμόν κέρδισε περίπου το 6% των ψήφων οδηγώντας το Σοσιαλιστικό Κόμμα κοντά στο ιστορικό χαμηλό του 5% το 1969.
Ο Αμόν ήταν ένας από τους υπουργούς του Φρανσουά Ολάντ και ένας από τους ισχυρότερους επικριτές του.
Τόνισε τον μακροχρόνιο διαχωρισμό του κόμματος μεταξύ ρεφορμιστικής, φιλελεύθερης πτέρυγας και του σκληρού αριστερού και επικεντρώθηκε στην καθαρότητα των αρχών. Η επιθετική εκστρατεία του εναντίον του Μακρόν χρησίμευσε μόνο στη διεύρυνση του διαχωρισμού μεταξύ των ψηφοφόρων και των αξιωματούχων του κόμματος.
Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς μπορούν να συμφιλιωθούν οι δύο αντίπαλες πλευρές του κόμματος. Οι διαφορές που διατυπώνονται από την εκστρατεία του Αμόν δεν μπορούν να συμφωνηθούν εν μία νυκτί. Το κέντρο-αριστερό κομμάτι θα προσπαθήσει να ακολουθήσει τον Μακρόν και ο πυρήνας της ιστορικής αριστεράς του κόμματος είτε θα ενταχθεί στις δυνάμεις του Μελανσόν είτε θα βρεθεί με τα μικρότερα κόμματα που η γαλλική αριστερά δημιουργεί παροδικά.
Οι δημοσκοπήσεις
Οι Γάλλοι δημοσκόποι επιβεβαίωσαν τη μακροχρόνια ακρίβειά τους, με τους τέσσερις υποψηφίους να «συμφωνούν» με αυτό που είχαν προβλέψει αρκετές εταιρείες τις τελευταίες εβδομάδες. Η πτώση της Λεπέν, η άνοδος του Μελανσόν και η καθυστερημένη, ελαφρά ανάκαμψη του Φιγιόν λήφθηκαν υπόψη.
Η προσέλευση στον α’ γύρο της Κυριακής ήταν επίσης σε γενικές γραμμές σύμφωνη με εκείνη των εκλογών του 2012, παρόλο που οι ερωτηθέντες προειδοποιούσαν πως η αποχή θα φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ.
Η τρομοκρατική επίθεση στη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων το βράδυ της Πέμπτης, όπου και σκοτώθηκε ένας αστυνομικός δεν έδειξε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στο αποτέλεσμα του α’ γύρου.
Πηγή: Politico