Η Ουκρανία εισέρχεται στον τέταρτο χρόνο ένοπλης σύγκρουσης.
Μία σύγκρουση μεταξύ των φιλορώσων αυτονομιστών ανταρτών στα ανατολικά και του ουκρανικού στρατού, που έπειτα από μια σειρά ειρηνευτικών συμφωνιών και επαναλαμβανόμενων εκεχειριών έχει μετατραπεί σε μια παγωμένη σύγκρουση χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική επίλυσής της.
Από τον Απρίλιο του 2014 η σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία έχει κοστίσει τη ζωή σε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους: ένα κόστος το οποίο κανείς στη χώρα δεν μπορούσε να φανταστεί όταν ξεκίνησε η φιλοευρωπαϊκή εξέγερση στην πλατεία Μαϊντάν κατά του φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Στη συνέχεια, το Κίεβο παρακολούθησε ανήμπορο την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία και στη συνέχεια την κατάληψη στις αρχές Απριλίου από φιλορώσους διαδηλωτές κυβερνητικών κτιρίων στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ στα ανατολικά.
Οι διαδηλωτές αυτοί, που ήταν αντίθετοι στις νέες φιλοευρωπαϊκές αρχές της χώρας, άφησαν γρήγορα τη θέση τους σε πολιτοφυλακές αυτονομιστών, και στις 13 Απριλίου το Κίεβο ξεκίνησε μια «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» για να ανακαταλάβει τις περιοχές που έλεγχαν οι αντάρτες.
Η Ρωσία, που εξακολουθεί να αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή στη σύγκρουση, αναφέρει ότι πρόκειται για εσωτερική διαμάχη της Ουκρανίας.
Ωστόσο παραδέχεται ότι Ρώσοι «εθελοντές» έχουν πάει στη χώρα με δική τους πρωτοβουλία για να βοηθήσουν τους αυτονομιστές αντάρτες.
Η σύγκρουση αυτή, η μοναδική που μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, έχει προκαλέσει μεγάλη κρίση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, δύο χώρες με ιστορικά στενές σχέσεις, αλλά και έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η οποία έχει επιβάλει μια σειρά κυρώσεων εις βάρος της Μόσχας.
Μετά την εκλογή του τον Μάιο του 2014 ο Ουκρανός πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο υποσχέθηκε ότι η ανακατάληψη της ανατολικής Ουκρανίας «δεν θα διαρκέσει περισσότερο από δύο με τρεις μήνες». «Θα διαρκέσει μερικές ώρες», είπε.
Όμως τρία χρόνια μετά αποδεικνύεται η ανικανότητα του Κιέβου να ανακαταλάβει τις περιοχές που ελέγχονται από τους αυτονομιστές.
Ο ουκρανικός στρατός, κακά εξοπλισμένος και κακά προετοιμασμένος, γνώρισε πολλές ήττες μετά τις αρχικές του νίκες.
Στο διπλωματικό πεδίο το Κίεβο και οι αντάρτες υπέγραψαν το 2014 στο Μινσκ, με τη συμμετοχή της Ρωσίας και το Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), μια συμφωνία στην οποία περιλαμβάνονταν οι βασικές γραμμές μιας πολιτικής λύσης.
Η συμφωνία αυτή επαναβεβαιώθηκε από τους αντάρτες και το Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2015.
Με την ονομασία Μινσκ 2 οδήγησε σε πολλές εκεχειρίες, που πρακτικά παραβιάζονταν κάθε φορά, ενώ η γραμμή του μετώπου πάγωσε.
Ωστόσο οι εκεχειρίες περιόρισαν σημαντικά τις συγκρούσεις στη διάρκεια του 2016.
Εκτός από το βαρύ ανθρώπινο φορτίο, η σύγκρουση αυτή έχει βυθίσει την Ουκρανία σε βαθιά οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα το Κίεβο να ζητήσει τη συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο του έδωσε το 2015 δάνειο ύψους 17,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η οικονομία της χώρας, που βρίσκεται σε ύφεση εδώ και δύο χρόνια, πλήττεται επίσης από τη διαφθορά και είναι πλέον αντιμέτωπη και με τις επιπτώσεις της διακοπής των εμπορικών συναλλαγών με το ανατολικό τμήμα, που είναι πλούσιο κυρίως σε άνθρακα.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)