«Σου πετάω την τσίχλα ως ένδειξη χαράς», είπε ο Νίκος Καρβέλας, την περασμένη εβδομάδα, μέλος της κριτικής επιτροπής του Star Academy. Και έγινε χαμός. Πράγματι, μια τέτοια χειρονομία από τηλεοράσεως είναι αχαρακτήριστη. Πολλώ δε μάλλον που είχε ως αποδέκτη μια 27χρονη κοπέλα – παίκτρια στον μουσικό διαγωνισμό. Κι όμως, όπως εξήγησε ο ίδιος, πρόθεσή του ήταν να δηλώσει την ικανοποίησή του για την ερμηνεία της (!).
Ποιος ξέρει τι μπορεί να περνούσε από το μυαλό του Νίκου Καρβέλα εκείνη την ώρα; Ισως θυμήθηκε ένα δικό του τραγούδι που λέει ««Φεύγεις και σε ρωτάω / μόνος μου πού θα πάω. Φεύγεις μέσα στη νύχτα / Μ’ έφτυσες σαν να ’μουν τσίχλα». Ισως πάλι να μην σκεφτόταν τίποτα και απλώς να αντέδρασε με τον τρόπο που ξέρει να φέρεται. Χονδροειδώς, με αγένεια, ως υπεράνω των πάντων…
Πέρυσι τον Φεβρουάριο, στην πρεμιέρα των εμφανίσεών του, ανέβηκε στην πίστα και απλά, πολύ απλά έβρισε τον κόσμο που πήγε να τον ακούσει: «Επειδή δεν το έχω να κάνω τον διασκεδαστή και επειδή δεν ακούτε, σας έχω κι εγώ ”χ****νους”. ΄Η πείτε τους να σκάσουν όσοι μιλάνε ή να φύγουνε. Ένας βλάκας που είναι πάνω, ο οποίος είναι δημιουργός και κάτι θέλει να πει. Πρέπει να μάθετε να ακούτε ρε… Δεν το λέω αυτό από μαγκιά, για να σας κάνω τον μάγκα, αλλά, άμα με γράφετε στα ****δια σας και μιλάτε και κάνετε πλάκα, για ποιο λόγο να παίξω ένα σοβαρό τραγούδι;», αναρωτήθηκε για να καταλήξει: «Αυτοί που γράφουν σήμερα σοβαρά τραγούδια είναι σαν τους δεινόσαυρους. Οι άλλοι παίζουν τον π**τσο τους και γράφουν μ***κίες κουλτουριάρικες. Αυτοί που παίζουν στην πραγματικότητα, μετριούνται στα τρία δάχτυλα. Έχετε ευκαιρία να ακούσετε έναν από αυτούς. Απολαύστε τον!».
Η ροκ εκδοχή του Καρβέλα δεν έχει καμία σχέση με τη ροκ κουλτούρα: Καμία αντίσταση στην εξουσία καμία κοινωνική διάσταση. Η μόνη αντίσταση στην εξουσία είναι όταν αγγίζει και ενοχλεί το προσωπικό του συμφέρον: Όταν ένας αστυνόμος πάει να του κόψει κλήση, θυμάται τις «δημοκρατικές» του πεποιθήσεις, την ανυπακοή του ροκά, την τζάμπα μαγκιά.
Ο Νίκος Καρβέλας αποτελεί είδος, όχι και τόσο μοναδικό -γι΄ αυτό άλλωστε βρίσκει ακόμα αποδέκτες- αλλά ευτυχώς όχι ιδιαίτερα συχνό ανάμεσα στους «επώνυμους» της ελληνικής κοινωνίας. Μόνος του έχει απαιτήσει κι έχει αποκτήσει μια ασυλία. Και μόνος του την καλλιεργεί, όπως μόνος του καλλιεργεί και το μουσικό του μέγεθος. Κρίνοντας τον εαυτό του σπουδαίο συνθέτη και δημιουργό, του έχει επιτραπεί μια ιδιόρρυθμη στάση απέναντι σε όλους: Εδώ και δεκαετίες θεωρεί τον εαυτό του εκπρόσωπο μιας ροκ συμπεριφοράς αγνοώντας επιδεικτικά να δει σε ποιους και με ποιον τρόπο εκφράζει την αντίστασή του: Αγενής, προσβλητικός, χυδαίος στέκεται με έπαρση απέναντι σε εκείνους που του έχουν, δυστυχώς, επιτρέψει αυτή τη νοοτροπία.
Οσο για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις, αρκεί να θυμηθεί κανείς τις απόψεις του, έτσι όπως ο ίδιος τις δημοσιοποίησε τον Μάρτιο του 2012. Τις ξεχάσατε; Κι όμως, στηρίζοντας τον Γιώργο Καρατζαφέρη και το τότε κόμμα του (ΛΑΟΣ) ο Νίκος Καρβέλας, με κείμενό του στο διαδίκτυο προσυπέγραψε απόψεις περί «μαντρώματος των λαθρομεταναστών» και κυρίως, περί νόμιμου δικαιώματος στους πολίτες αυτής της χώρας «να χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί». Παράλληλα βρήκε ευκαιρία να πει και τις απόψεις του για την Ελλάδα, που τον έχει ανεχτεί όλα αυτά τα χρόνια: «Βέβαια αυτή η χώρα έχει συνηθίσει στον βιασμό της από τα επίλεκτα τέκνα της χρόνια τώρα, γιατί να ασχοληθεί με τους ανώνυμους αλλοδαπούς; Αυτοί είναι ένα απλό πταίσμα μπροστά στο παρατεταμένο έγκλημα που βιώνει η Ελλάδα τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες. Η υφήλιος γνωρίζει τι είναι “έγκλημα και τιμωρία”. Η Ελλάδα διδάσκει στον υπόλοιπο κόσμο τι είναι το “έγκλημα και ατιμωρησία”» (…). Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις. Ακραία πνεύματα». Σαν το δικό του;
Γιατί είναι πράγματι ακραίο να φτύσεις μια κοπελίτσα που συμμετέχει σε έναν, τρόπος του λέγειν, μουσικό διαγωνισμό, όπου εσύ ο ίδιος έχεις προσληφθεί για να την κρίνεις και πληρώνεσαι γι΄αυτό… Είναι πράγματι ακραίο να κάνεις αντίσταση στο κατεστημένο αυτών των μουσικών διαγωνισμών που μήνες διαφημίζουν την συμμετοχή σου. Και είναι πράγματι ακραίο να μην αντιδρούν συλλήβδην οι «κριτές», οι συμμετέχοντες ή οι υπεύθυνοι σε αυτόν τον φασισμό. Γιατί κι αυτό φασισμός είναι. Εκτός αν αυτή είναι η ροκ εκδοχή της αντίστασης για τον Καρβέλα, με τα βέλη όχι κόντρα στην εξουσία αλλά κόντρα σε ένα αδύναμο κορίτσι που (κακώς) προσβλέπει σε μια καριέρα και γι΄αυτό «ευχαριστεί» τον κριτή που την έφτυσε.
Αλήθεια ποιος απαίδευτος μπορεί να κρίνει; Γιατί η έλλειψη αγωγής και ανατροφής, αξιοπρέπειας και ευγένειας είναι το πρώτο που πρέπει να χαρακτηρίζει τον «δάσκαλο». Στην περίπτωση Καρβέλα, συχνά όλες αυτές οι συμπεριφορές καλύφθηκαν από δευτερεύοντα πράγματα, όπως είναι οι έρωτες, οι γάμοι ή η επιτυχία των τραγουδιών που έχει γράψει ο συνθέτης για την Αννα Βίσση. Τίποτα όμως δεν μπορεί να κρυφτεί: Ο τραμπουκισμός που εκφράζεται από τη συμπεριφορά του δεν είναι κάτι καινούργιο. Γιατί μάλλον ο τραμπουκισμός είναι η δική του εκδοχή στο ροκ.
Πάνε χρόνια πολλά, ήταν Αύγουστος του 2000, όταν έβαλε τους «δικούς» του να «περιοποιηθούν» τον Μάριο Φραγκούλη γιατί σηκώθηκε και έφυγε από το κέντρο όπου εμφανιζόταν, ενώ ο Καρβέλας ήταν ακόμα πάνω στην πίστα. Τα 100 εκατομμύρια (δραχμές, ήταν τότε) για αποζημίωση και η αγωγή για σωματικές και ηθικές κακώσεις, δυστυχώς αποσύρθηκαν γιατί ο Καρβέλας ζήτησε συγνώμη από τον Φραγκούλη….
Ατίθασος είναι ο χαρακτηρισμός που δίνει στον εαυτό του ο Νίκος Καρβέλας και μαζί ξέρει να δημιουργεί εντυπώσεις για την προσωπικότητά του. Γεννημένος το 1951 στα Ταμπούρια, στον Πειραιά, συνηθίζει να διηγείται ότι από μικρός έπαιζε ξύλο για τα μάτια μιας γυναίκας. Και όχι μόνον: ότι άλλαξε επτά-οκτώ σχολεία γιατί δεν χωρούσε πουθενά, ότι μπήκε στη Νομική, αλλά, εννοείται, πως δεν του ταίριαζε και ότι ήταν γεννημένος μουσικός. Γι΄αυτό και όταν πρωτοκάθισε στο πιάνο τα πλήκτρα γέννησαν κλασικές μουσικές, τις οποίες μάλλον άφησε πίσω, στα παιδικά του χρόνια. Και στράφηκε σε πιο ποπ ή λαϊκό ποπ ήχους και στίχους, ενώ δεν άφησε παραπονεμένη την όπερα, την ροκ όπερα… «Η “Mάλα” είναι ένα διαμάντι και θα έπρεπε να έχει έρθει ο υπουργός Πολιτισμού να μου σφίξει το χέρι», ήταν τα λόγια του, μετά την πρεμιέρα της προαναφερθείσας παραγωγής, και αφορούσε τον τότε υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο…
Τι να πει κανείς; «Ντράπηκα που δε σηκώθηκα να φύγω», είπε η Κατερίνα Γκαγκάκη, του Star Academy μετά το τηλεοπτικό περιστατικό με την τσίχλα, ενώ ο Πέτρος Κωστόπουλος έδειξε την ενόχλησή του και τη δυσφορία του με το ύφος του. Εκτός από τα λόγια, θα ντραπεί κανείς πραγματικά; Για να καταλάβει αυτός ο «αντισυμβατικός» τύπος, που λέγεται Νίκος Καρβέλας ότι κανένα ταλέντο δεν αντικαθιστά την ανθρώπινη υπόσταση, ούτε βέβαια το δικό του. Μάλλον ήρθε η ώρα να μείνεις μόνος, ήσυχος και εγκλωβισμένος στον αυτοθαυμασμό του και να μασάει την τσίχλα του, με ταλέντο, με μεγάλο ταλέντο…