Σε σφαγή της Ελληνικής παραγωγής φαρμάκου εξελίσσεται το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης και τρόϊκας, καθώς η Ελληνική πλευρά φαίνεται ότι εγκαταλείπει την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία στην τύχη της, προκειμένου να ρίξει το βάρος της άμυνας της σε θέματα, η αρνητική έκβαση, των οποίων συνεπάγεται βαρύ πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση.
Έτσι, ενώ οι αρμόδιοι υπουργοί, αλλά και άλλα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν ότι το Ελληνικό φάρμακο έχει υποστεί καταστροφική μεταχείριση από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, επιμένει στη συνέχιση αδικαιολόγητων, άδικων και καταχρηστικών οριζόντιων μέτρων που οδηγούν τη φαρμακοβιομηχανία σε αδιέξοδο.
Ένα από τα μέτρα αυτά είναι η απαξίωση των Ελληνικών φαρμάκων, που κατά κύριο λόγο είναι γενόσημα, με συνεχείς καρατομήσεις των ήδη οικονομικών τιμών τους. Αυτό έχει ως κύρια συνέπεια πολλά από αυτά, μην αντέχοντας το παραγωγικό κόστος, να κινδυνεύουν να οδηγηθούν εκτός αγοράς και να αντικατασταθούν από πανάκριβα ομοειδή εισαγόμενα, με υπερβολική και αδικαιολόγητη επιβάρυνση των Ταμείων και των ασθενών.
Πως συμβαίνει αυτό: Τα υποχρεωτικά δελτία τιμών που εκδίδει κάθε εξάμηνο ο ΕΟΦ επιβάλουν διαρκώς υπερβολικές μειώσεις στα παλαιά φάρμακα και ειδικότερα στα φάρμακα Ελληνικής παραγωγής, ρίχνοντας παραδόξως «στα μαλακά» τα αντίστοιχα εισαγόμενα ακριβά νέα φάρμακα. Συγκεκριμένα:
- Την περίοδο 2009 – 2917 οι τιμές των Ελληνικών γενόσημων φαρμάκων μειώθηκαν κατά 67% και των παλαιών φαρμάκων που έχασαν την πατέντα τους κατά 50%. Αντίστοιχα την ίδια περίοδο οι τιμές των εισαγόμενων νέων φαρμάκων μειώθηκαν 33% και αυτές των φαρμάκων υψηλού κόστους μειώθηκαν 26%.
- Μόνο με την ανατιμολόγηση του περασμένου Δεκεμβρίου τα παλαιά και τα εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα μειώθηκαν κατά 15-16%, ενώ, με την ίδια απόφαση, τα εισαγόμενα και τα φάρμακα υψηλού κόστους μειώθηκαν 2-3%.
Η επιβαλλόμενη αυτή ανισότητα στην αγορά φαρμάκου και η καταχρηστική προνομιακή προστατευτική αντιμετώπιση των εισαγωγών έναντι της Ελληνικής παραγωγής κρίνεται από παράγοντες της αγοράς αδικαιολόγητη και δημιουργεί πολλαπλά ερωτηματικά.
Γιατί, πέραν των άλλων, δεν δικαιολογείται και από τη μικρή συμμετοχή που έχουν τα Ελληνικά σε σχέση με την δεσπόζουσα θέση των εισαγόμενων στον κλειστό προϋπολογισμό της αποζημιωνόμενης ετήσιας φαρμακευτικής δαπάνης: Στη δαπάνη αυτή (περίπου 2 δις. ευρώ) τα οικονομικά Ελληνικά φάρμακα συμμετέχουν με 20%, ενώ τα ακριβά εισαγόμενα με 80%.
Ετσι, είναι προφανώς ανεξήγητη η προστασία των ακριβών εισαγωγών με ελεγχόμενες μειώσεις τιμών σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τις ανεξέλεγκτες ισοπεδωτικές μειώσεις των τιμών των φαρμάκων Ελληνικής παραγωγής.