Η dolce vita του Παρισιού, μετά τον Πόλεμο -Με τον φακό του Robert Doisneau [εικόνες]

Ενας από τους πιο διάσημους φωτογράφους στον κόσμο, ο Ρομπέρ Ντουανό, εμβληματικός εκπρόσωπος της μεταπολεμικής Γαλλίας, εκπλήσσει με ένα άγνωστο πρόσωπό του.

Ο άνθρωπος που έγινε παγκόσμια γνωστός με τη διάσημη φωτογραφία «Φιλί μπροστά στο δημαρχείο του Παρισιού», υπήρξε για 3 χρόνια συνεργάτης του κοσμικού περιοδικού Vogue, στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Για όσους γνωρίζουν το έργο του Doisneau (1912-1994), αυτή η πλευρά του ξαφνιάζει. Προσωπικότητα με βάθος και διανοούμενος, ο Γάλλος φωτογράφος απαθανάτισε στον φακό του τις σκοτεινές πλευρές του Παρισιού και του κόσμου. Το 1949, μάλιστα, είχε εκδώσει το βιβλίο του, με τον Blaise Cendrars για τα προάστια του Παρισιού, φωτογραφίζοντας τους λαϊκούς ανθρώπους στις γειτονιές και τα παιδιά που έπαιζαν πίσω από φτωχικά σπίτια. Με αυτό το βιβλίο, ο Ντουανό είχε επιβληθεί ως επικεφαλής της ομάδας των «Ανθρωπιστών» που μαγεύονται με τα οπτικά ποιήματα του δρόμου.

Το να φωτογραφίζει επί τρία χρόνια τους αριστοκράτες και τις σταρλετίτσες ήταν κάτι πρωτοφανές.

Ο Ντουανό υπέγραψε 3ετές συμβόλαιο αποκλειστικότητας με το κοσμικό περιοδικό Vogue και άλλαξε εντελώς αντικείμενο: έγινε κοσμικογράφος του πιο διάσημου περιοδικού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γαλλία και στον κόσμο.
«Ενιωθα σαν τον γιό του κηπουρού που έρχεται με τα παιδιά στον πύργο, με τον όρο να έχει μια φρέσκια ματιά στα πράγματα», έχει γράψει ο ίδιος ο Ντουανό για την 3ετή θητεία του στην Vogue.

Ολες οι φωτογραφίες εκείνης της κοσμικής περιόδου εκτίθενται στις Βερσαλλίες με τίτλο «Les années Vogue » του Ρομπέρ Ντουανό.
Αρχίζει λοιπόν να φωτογραφίζει πρόσωπα που δεν ήξερε ως τότε: την ηθοποιό Κολέτ, τον σκηνοθέτη Ζακ Τατί και Ζαν Ρενουάρ. Σπαταλάει τα βράδια του να γυρίζει στα κοσμικά μέρη και φωτογραφίζει μοντέλα για εξώφυλλα του περιοδικού. Οι φωτογραφίες του, ωστόσο, είναι αριστουργηματικές, πραγματικά κοσμήματα του είδους. Τα κλισέ που τράβηξε για την Vogue αποδεικνύουν την πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς του: μπορούσε να δώσει βάθος και βαρύτητα και στην πιο επιδερμική στιγμή, να δείξει άνεση στην πλέον απρόβλεπτη κοσμικότητα.

Τα πορτρέτα που πραγματοποίησε ο Ντουανό για την Vogue είναι μνημεία του είδους: η κυρία Guy Schyller και οι κόρες της σε ένα αριστοκρατικό σαλόνι του Μπορντό, ο κ. Pila, εισαγωγέας μεταξιού κλπ αναπαριστούν στην εντέλεια τον κόσμο μιας γαλλικής ελίτ μετά τον πόλεμο.
Στον κόσμο της μόδας, ο Ντουανό αποδεικνύει απλά την ιδιοφυία του: είτε φωτογραφίζει την Μπριζίτ Μπαρντό είτε αριστοκρατικούς γάμους, είτε την τελετή όπου η Δεσποινίς d’Origny γίνεται κόμησα, ο Ντουανό περιγράφει στην εντέλεια το τελετουργικό της υψηλής κοινωνίας της Γαλλίας.

Εκείνη την εποχή, ο Ντουανό ήταν αχώριστος με μια αρχάρια δημοσιογράφο, την Edmonde Charles Roux (1920-2016) η οποία έγινε στη συνέχεια αρχισυντάκτρια στην Vogue και αφεντικό του.

«Περάσαμε απίστευτες στιγμές στα τρελά πάρτι αμέσως μετά τον πόλεμο. Βραδιές τρέλας όπου οι μεγάλοι αυτού του κόσμου επιδείκνυαν ωμά τον πλούτο και πετούσαν τα λεφτά από τα παράθυρα ώστε να ξεχάσουν γρήγορα το παρελθόν, την ήττα, την Κατοχή, τον θάνατο. Χοροί και εκπληκτικά δείπνα, τουαλέτες ειδικά ραμμένες για «κάποια» και φορεμένες μόνο μια φορά, υποδήματα κεντημένα με χρυσάφι από τον Roger Vivier και παρατημένα στο βάθος μιας ντουλάπας (...), έγραψε ο Ντουανό.

Κατά τη διάρκεια ενός χορού στο ξενοδοχείο Lambert «όλη η ελίτ ήταν εκεί ενώ ο μικρός Ντουανό ο οποίος είχε αρνηθεί να νοικιάσει σμόκιν, έτρεχε από την μια παρέα στην άλλη με σακάκι. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν ένας κλόουν χαμένος σε μια γιορτή όπου δεν τον περίμεναν. Την ώρα του δείπνου του ανακοινώσαμε ότι μπορούσε να φάει όπως οι άλλοι, αλλά ...στην κουζίνα. Τον συνόδευσα ως εκεί», έγραψε η Edmonde Charles Roux.
Η έκθεση στις Βερσαλλίες για τα «χρόνια Vogue» του Ρομπέρ Ντουανό επικεντρώνεται στις εικόνες από τα κοσμικά χρονικά που τράβηξε. Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται σε ειδικές θήκες, σαν να πρόκειται για κοσμήματα ενός μεγάλου κοσμηματοπώλη. Απεικονίζουν την καρδιά της παρισινής ελίτ, όπως δεν υπάρχει πιά.