Όσο και αν τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν συντονισμένες παγκόσμιες προσπάθειες για να βοηθήσουν την Σομαλία, το Νότιο Σουδάν, την Νιγηρία και την Υεμένη, οι ανθρωπιστικές αυτές βοήθειες παραμένουν αργές και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να βρίσκονται στα πρόθυρα απόλυτης πείνας.
Ξαπλωμένος σιωπηλά σε ένα νοσοκομείο της Σομαλίας, με ορούς να είναι προσκολλημένοι πάνω στο υποσιτισμένο σώμα του, ο Saalax Muxumed είναι ένα ακόμα παιδικό πρόσωπο της εικόνας που τα Ηνωμένα Έθνη ονομάζουν την χειρότερη ανθρωπιστική κρίση που γνώρισε ο κόσμος από το 1945 και έπειτα.
Ο Saalax Muxumed και η μητέρα του είναι Σομαλοί από την Αιθιοπία και έκαναν αυτό το δύσκολο ταξίδι καθώς πίστεψαν πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε την μόνη τους ελπίδα να βρουν βοήθεια εν μέσω της τρίτης συνεχόμενης χρονιάς ξηρασίας που λαμβάνει χώρα στο Κέρας της Αφρικής.
«Ήρθαμε ως μετανάστες μόνο για να επιβιώσουμε» είπε η χήρα μάνα πέντε παιδιών.
Σε όλη την Σομαλιλάνδη, τις γειτονικές περιοχές της Σομαλίας, το Puntland και τη νότια Σομαλία, εκτυλίσσεται μια αληθινή τραγωδία, στην οποία 6,2 εκατομμύρια Σομαλοί – αριθμός μεγαλύτερος από το ήμισυ του πληθυσμού - έχουν επείγουσα ανάγκη για επισιτιστική βοήθεια.
Ο Stephen O’Brien, γραμματέας την Ηνωμένων Εθνών πάνω σε ανθρωπιστικά θέματα, είπε στο συμβούλιο ασφάλειας της Νέας Υόρκης πως πάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι σε 4 χώρες (Σομαλία, Υεμένη, Νότιο Σουδάν, Νιγηρία) αντιμετωπίζουν προβλήματα ασιτίας και πείνας. Αυτή θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Χωρίς παγκόσμιες συντονισμένες προσπάθειες «οι άνθρωποι απλά θα πεθάνουν της πείνας» και «πολλοί άλλοι θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από διάφορες νόσους».
Ο O’Brien συνέχισε λέγοντας πως θα χρειαστεί ένα ποσό κοντά στα 4.4 δισεκατομμύρια δολάρια για να μπορέσουν να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τις χώρες μέχρι τον Ιούλιο και εντέλει «να αποτρέψουν την καταστροφή».
Η ενίσχυση αυτών των χωρών λέγεται πως βρίσκεται σε εξέλιξη, με προμήθειες να έρχονται τόσο από το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ωστόσο, σε μια σύντομη επίσκεψη που έκανε η Guardian στην Σομαλιλάνδη και στις γειτονικές της περιοχές δεν μπόρεσε να εντοπίσει καμία οργανωμένη μονάδα διανομής τροφίμων ή κάποια κεντρική αυτοδιοίκηση για την βοήθεια αυτών των ανθρώπων.
Ο τοπικός κυβερνήτης μιας πόλης με όνομα Caynabo επίσης δήλωσε πως λαμβάνει συνεχώς ανησυχιτικά τηλεφωνήματα από απομωνομένες συνοικίες και οι πληροφορίες του λένε πως πολλοί άνθρωποι πλέον κείτονται στο έδαφος, όντας τόσο αδύναμοι που δεν μπορούν να κουνηθούν.
Ο υπουργός εξωτερικών της Σομαλιλάνδης, Saad Ali Shire, με την σειρά του φάνηκε να σχολιάζει ελαφρώς καυστικά την παγκόσμια ανταπόκριση στα δρώμενα αυτών των δύστυχων ανθρώπων. Ο ίδιος δήλωσε ότι τα μετρητά είναι σίγουρα προτιμότερα καθώς θα επιτρέψουν στους ανθρώπους να πάνε να πάρουνε άμεσα όλα όσα χρειάζονται. Ο υπουργός προσέθεσε πως οι πολίτες του χρειάζονται άμεση ανακούφιση φαγητού, νερού και φαρμάκων μέσα στις επόμενες δύο ή τρεις βδομάδες.
«Διαφορετικά θα έχουμε να κάνουμε με μια τρομερή κατάσταση» είπε και συνέχισε «Πιστεύω πως υπάρχει έλλειψη κατανόησης και ευαισθησίας. Δεν υπάρχει σωστή κρίση. Μοιάζει σαν να ζητάτε «να σας δείξουμε ανθρώπους να πεθαίνουν» και όταν το κάνουμε σαν να απαντάτε «Ωραία, τα Ηνωμένα Έθνη θα κάνουν το ένα και το άλλο» Αλλά που είναι όλα αυτά που θα κάνετε;»
Έχουν καταφθάσει μερικές χιλιάδες τόνοι από φαγητό από το κράτος της Τουρκίας, από μια Σαουδική φιλανθρωπία, από την Αιθιοπία και από το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα, αλλά ο Shire είπε πως η κυβέρνηση του δεν έχει λάβει αυτές τις μεγάλες ποσότητες οικονομικής ενίσχυσης που έχουν δεσμευτεί σε άλλα κράτη.
Προσέθεσε: «Υπάρχουν πολλές διεθνείς NGOs και οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών που κάνουν δράσεις διαφόρων ειδών και που υποστηρίζονται από την Βρετανία, τις Η.Π.Α και άλλους, αλλά όσον αφορά την ουσιώδης απάντηση στην ξηρασία, και την παροχή φαγητού, νερού και φαρμάκων στους ανθρώπους που βρίσκονται στα όρια, ακόμη δεν την έχω δει».
«Στις επόμενες 3 ή 4 βδομάδες θα αντιμετωπίσουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ήδη προσπαθούμε πάρα πολύ σκληρά. Ίσως καταφέρουμε να μετριάσουμε τις συνέπειες αλλά η κατάσταση είναι φριχτή και χρειάζεται την παρέμβαση διεθνών μέσων. Στην πραγματικότητα ο έλεγχος της κατάστασης είναι πάνω από τις δυνάμεις μας».