Στο «Ημερολόγιο ενός ελληνικού ευρώ» ο ελληνογερμανός πολιτικός Γιώργος Χατζημαρκάκης καταγράφει το χρονικό του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και της ελληνικής κρίσης.
Όλα ξεκίνησαν στις 8 Απριλίου το 2001. Στις 11:33 ολοκληρώθηκε η κοπή του νέου νομίσματος στο Εθνικό Νομισματοκοπείο στο Χαλάνδρι. Το ελληνικό ευρώ , με σήμα την κουκουβάγια, πανάρχαιο σύμβολο της σοφίας και της γνώσης, θα χρειαστεί να περιμένει μερικούς μήνες, μέχρι τις 3 Ιανουαρίου του 2002, για να κυκλοφορήσει. Και είναι κατενθουσιασμένο! «Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα. Επιτέλους, θα κυκλοφορήσω! Τώρα πια μπορώ να κάνω αυτό για το οποίο δημιουργήθηκα: θα αποτελώ την ανταλλακτική αξία για όσα επιθυμούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι ή οι επιχειρήσεις».
Αφηγητής της ιστορίας είναι το ίδιο το νόμισμα, που ξεκινάει το ταξίδι του με τη χαρά, τη συγκίνηση και την αισιοδοξία που χαρακτηρίζουν κάθε τι καινούριο. Το ευρώ ταξιδεύει από άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα, μπαίνει στο σπίτι και στο πορτοφόλι απλών καθημερινών ανθρώπων και νιώθει τις χαρές και τις αγωνίες τους. Στην αρχή, όπου και να βρεθεί, σε όποιο πορτοφόλι και να μπει, όλοι το υποδέχονται με χαρά και περηφάνια «Τι μεγάλη τιμή! Ποιος θα το πίστευε λίγο καιρό πριν ότι θα στεκόμασταν στο ίδιο σκαλί με τους Γάλλους, με τους Γερμανούς…» λέει ο ιδιοκτήτης μιας ταβέρνας στην Κρήτη. Δεν λείπει βέβαια και η δυσαρέσκεια για την απότομη αύξηση των τιμών: «Ο πρώτος καφές που πλήρωσα με ευρώ ήταν πανάκριβος!» λέει ένας νεαρός στον φίλο του. Ωστόσο, στις κουβέντες των ανθρώπων επικρατεί η αισιοδοξία ότι μια νέα μέρα ξημέρωσε για την Ελλάδα, μια εποχή ανάπτυξης και ευημερίας. Η ασφάλεια της νομισματικής ένωσης θα δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία, θα ευνοήσει την παραγωγή και τις εξαγωγές. Και μετά; Μετά όλα άλλαξαν…
Ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες
Το ευρώ ταξιδεύει από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο, και από εκεί στη Γαλλία και στη Γερμανία. Στα δεκατέσσερα χρόνια της περιπλάνησης –το ημερολόγιό του τελειώνει στις 19 Ιουλίου 2015– το ελληνικό ευρώ περνάει από τα χέρια εκατομμυρίων ανθρώπων και γνωρίζει πολύ κόσμο: Έλληνες πολιτικούς, Ευρωπαίους αξιωματούχους, εργαζόμενους και φοιτητές, αγανακτισμένους διαδηλωτές και αγχωμένους πολίτες, απλούς ανθρώπους που αναζητούν απαντήσεις και ζουν πάντοτε με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Ακόμη και το ίδιο το ευρώ ελπίζει ότι θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες: «Στα δεκατέσσερα χρόνια της ζωής μου αντιλήφθηκα την εξουσία που απορρέει από μένα, καθώς και τον βαθμό της αποθέωσής μου από τους ανθρώπους. Δεν μου αρέσει αυτό –θέλω να είμαι το μέσον για την εξυπηρέτηση ενός σκοπού, δεν θέλω να είμαι αυτοσκοπός». Η πολυτάραχη αφήγησή του ολοκληρώνεται με την ευχή να έρθει κάποτε η μέρα που θα γίνει ένα σταθερό μέσο συναλλαγών.
Ο Γιώργος Χατζημαρκάκης γράφει ένα πρωτότυπο βιβλίο για το μεγάλο ταξίδι του ευρώ στην Ελλάδα, που μοιάζει με παραμύθι. Το ελληνικό ευρώ καταγράφει τα σημαντικά γεγονότα και τις συνομιλίες, τις ημερομηνίες-σταθμούς της πολύ πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, τις επαφές με τους πολιτικούς αξιωματούχους αλλά και τους απλούς πολίτες, τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες του.
Οι έντονες διαφωνίες με το γερμανικό ευρώ και οι συζητήσεις με τη δραχμή, με την οποία γνωρίστηκαν σε μια διαδήλωση στο Σύνταγμα τον Μάιο του 2010 και από τότε δεν σταμάτησαν να συναντιούνται τυχαία και να τσακώνονται, καθώς εκείνη ονειρεύεται μια άλλη ζωή μακριά από τα χέρια των συλλεκτών και τα μουσεία, δίνουν μια πολύ παραστατική εικόνα της ελληνικής κρίσης αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Με την απλή αλλά τόσο παραστατική αφήγηση, τις σοβαρές επισημάνσεις, την κριτική ματιά αλλά και το χιούμορ, ο Γιώργος Χατζημαρκάκης δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να γνωρίσει την τον κόσμο της πολιτικής και της οικονομίας και να θυμηθεί μερικές από τις πιο δραματικές στιγμές της ελληνικής κρίσης που μοιάζει να μην έχει τελειωμό.
INFO
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΥΡΩ
Συγγραφέας: Γιώργος Χατζημαρκάκης
Μετάφραση: Κατερίνα Ι. Σιάπαντα
Εκδόσεις Διάμετρος