Απότομη προσγείωση για τους κυβερνητικούς μετά την ψυχρολουσία των δανειστών για 3,6 δισ. μέτρα από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και η αμηχανία στα υψηλά κλιμάκια του Μαξίμου χτυπάει «κόκκινο».
Ο πρωθυπουργός απέφυγε να δεσμευτεί δημοσίως, με κατηγορηματικό τρόπο σε συγκεκριμένη ημερομηνία για το κλείσιμο της αξιολόγησης. Αντιθέτως, αρκέστηκε να σημειώσει πως «είναι απολύτως εφικτό να έχουμε ολοκληρώσει μία συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο μέχρι το eurogroup της 20ης Μαρτίου». Στοιχείο, που μαρτυρά προφανώς ότι το μονοπάτι που θα οδηγήσει σε τελική συμφωνία είναι δύσβατο και ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει αν θα καταφέρει η Αθήνα να το διασχίσει.
Οι διαβεβαιώσεις αποφεύγονται και κυβερνητικές πηγές όταν ερωτώνονται για το που βρισκόμαστε απαντούν στο iefimerida πως: « συνεχίζεται η τεχνική συζήτηση στο πλαίσιο του περιγράμματος της συμφωνίας του eurogroup. Είναι νωρίς να μιλήσουμε για λεπτομέρειες".
Τα δύο σενάρια της κυβέρνησης
Με τα έως τώρα δεδομένα πάντως το καλό και το κακό σενάριο έχουν ως εξής:
• Στην πρώτη περίπτωση, να κλείσει το SLA (Staff LevelAgreement) στο Εurogroup της 20ης Μαρτίου.
Η Αθήνα να νομοθετήσει με πολυνομοσχέδια, μέτρα και αντίμετρα μέχρι το eurogroup της 7ης Απριλίου στη Μάλτα.
Εν συνεχεία το Βερολίνο να προσδιορίσει τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που διευκολύνουν: το Ταμείο για την παραμονή του στο Πρόγραμμα και την ΕΚΤ για την ένταξη της χώρας μας στο Πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Υπό αυτό το πρίσμα, θα έκλεινε η συμφωνία-πακέτο και μοναδική εκκρεμότητα να ήταν η τελική απόφαση του ΔΝΤ .
• Στη δεύτερη περίπτωση, και αν προϋπόθεση για την παραμονή του Ταμείου είναι η Αθήνα υπογράψει με το ΔΝΤ συμφωνία χρηματοδότησης για να κλείσει η αξιολόγηση (και να μπούμε στο QE), τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.
Η εμπλοκή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς τυχόν γραπτή συμφωνία με το Ταμείο θεωρείται βέβαιο ότι θα σηματοδοτεί και νέες σκληρές απαιτήσεις που η κυβέρνηση -προφανώς -δεν θα μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της.