Σε άρθρο του που δημοσιεύεται σήμερα στην ευρείας κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα Bild -τόσο στα γερμανικά όσο και στα αγγλικά- o Ευκλείδης Τσακαλώτος επιμένει ότι το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα προχωράει.
Παράλληλα, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών εξαπολύει βέλη κατά του ΔΝΤ και ζητά έναν βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο συμβιβασμό.
Αυτά είναι τα κυριότερα σημεία του άρθρου του:
«Ας πάρουμε τις δομικές μεταρρυθμίσεις. Μπορεί να πιέζουν το ΔΝΤ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι στη βάση αυτού που έχει ήδη γίνει. Πριν από λίγες ημέρες η ομάδα συμβούλων του ΔΝΤ επαίνεσε την ελληνική πλευρά για την αύξηση των φορολογικών εσόδων...
H θέση του ΔΝΤ ότι έχει επιβραδυνθεί η διαδικασία των μεταρρυθμίσεων απέχει, ως εκ τούτου, πολύ από την πραγματικότητα. Το ΔΝΤ κάνει λάθος να ζητά περαιτέρω μειώσεις στις συντάξεις και τις φορολογικές ελαφρύνσεις.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της αναδιάρθρωσης των κοινωνικών δαπανών στην Ελλάδα. Αλλά και εδώ έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος μέσω του εντυπωσιακού ελέγχου της κοινωνικής πρόνοιας με τη στήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η ανάπτυξη της οικονομίας θα έχει θετικό πρόσημο το 2016 και για το 2017 αναμένεται ανάπτυξη άνω του 2,5%.
Ξεπεράσαμε τον οικονομικό μας στόχο για το 2016 κατά περίπου 1,7 % του ΑΕΠ. Είναι ως εκ τούτου πραγματικά λογικό να ζητά το ΔΝΤ να νομοθετηθούν περαιτέρω μέτρα για το 2019;
Η ελληνική κυβέρνηση έχει εγκρίνει τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε είναι αποφασιστικότητα. Αν το ΔΝΤ θέλει να συμμετάσχει, θα πρέπει να αποφασίσει γρήγορα και να μην εγείρει πλέον παράλογες απαιτήσεις, ενώ συμφωνεί ταυτόχρονα σε μεσοπρόθεσμα μέτρα αναφορικά με τα χρέη με τους Ευρωπαίους γείτονές μας.
Η Ελλάδα και η Ευρωζώνη βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή. Η Ελλάδα έχει δείξει μια αφοσίωση στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, την οποία πολλοί αμφισβητούσαν το καλοκαίρι του 2015.
Το 2017 είναι για όλους μας μια δύσκολη χρονιά, με σημαντικές εκλογές, με το Brexit, τη συνεχιζόμενη προσφυγική κρίση και τις αβεβαιότητες αναφορικά με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.
Πώς θα μπορούσε η Ευρώπη να αποδείξει καλύτερα ότι μπορεί να λύνει εγκαίρως τα προβλήματα, αν όχι με την επίτευξη ενός βιώσιμου και κοινωνικά δίκαιου συμβιβασμού; Γιατί θα πρέπει να ρισκάρουμε την αποτυχία μιας επιτυχίας την τελευταία στιγμή;».