Ολοένα και περισσότερο αυξάνονται οι πιέσεις προς την κυβέρνηση, που κατά κοινή ομολογία πορεύεται -τουλάχιστον προσώρας- δίχως πυξίδα και αποκρυσταλλωμένη στρατηγική.
Ο πρωθυπουργός καλείται προσεχώς να πάρει καθοριστικές αποφάσεις που αφορούν τόσο στο μέλλον της χώρας, αλλά και το μέλλον του κόμματός του. Μέχρι στιγμής οι κυβερνητικοί τηρούν στάση αναμονής. Και στρέφουν την προσοχή τους στην έκβαση των διαβουλεύσεων που θα ακολουθήσουν στους κρίσιμους «σταθμούς » που μεσολαβούν ως τις 20 Φεβρουαρίου.
Την Παρασκευή ο κ. Τσίπρας θα μετέχει στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής στη Μάλτα –όπου και θα επιδιώξει επαφές στο περιθώριο με ηγέτες- και την προσεχή Δευτέρα η προσοχή όλων στρέφεται στη συνεδρίαση του ΔΣ του Ταμείου, από το οποίο και αναμένεται μια πρώτη γεύση.
Χωρίς καθαρές θέσεις
Ενδεικτικό πάντως της δυσχέρειας που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αποτελεί το γεγονός ότι τα τελευταία εικοσιτετράωρα διατυπώνονται διαφορετικές και ενίοτε αντιφατικές απόψεις από υπουργούς και βουλευτές.
Ενδεικτικά: Υπέρ των πρόωρων εκλογών τάχθηκε πρόσφαταο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, σε αντίθεση με τον υπουργό Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλήπου τις απορρίπτει κατηγορηματικά.
Για ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα μίλησε μόλις χθες ο βουλευτής Τρικάλων Χρήστος Σιμορέλης. «Υπάρχουν όρια στη διαπραγμάτευση» έχει δηλώσει ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης αφήνοντας ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, ενώ το σύνθημα για «μετωπική» έδωσαν Νίκος Φίλης και Παύλος Πολάκης.
Λανθάνουσα σύγκρουση στους Ευρωπαίους «βλέπει» το Μαξίμου
Με φόντο τα παραπάνω, κυβερνητικοί παράγοντες εξηγούνστο iefimerida που βασίζουν την αισιοδοξία τους για το γεγονός ότι θα υπάρξει στο τέλος «πολιτική συμφωνία», που είναι και η επίσημη θέση του Μαξίμου. Έτσι, κάνουν λόγο για σύγκρουση δύο γραμμών στην Ευρώπη, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι οι κκ Μοσκοβισί και Σαπέν είναι σε διαφορετική γραμμή από τον Σόιμπλε.
Μάλιστα, δεν διστάζουν να πουν πως ο σκληρός άντρας του Βερολίνου «τραβάει το σκοινί, αλλά δεν θα του βγει».Εδράζοντας αυτή την εκτίμηση στο γεγονός ότι η Ευρώπη είναι αλλιώς συγκριτικά με το ’15. Σε συνάρτηση τόσο με τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη, την ένταση στην Τουρκία η οποία αποσταθεροποιείται, με το προσφυγικό που είναι ανοικτή πληγή αλλά και τη συμπεριφορά Τραμπ.