Ο Gildas Loaëc και ο Masaya Kuroki συναντήθηκαν στο Παρίσι πριν από δέκα περίπου χρόνια, την εποχή που ο Gildas εργαζόταν στο δισκοπωλείο Street Sound και ο Masaya στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Jean Nouvel. Ξανασυναντήθηκαν στο Τόκιο, ενώ συνεργάζονταν με τους Daft Punk και τον Leiji Matsumoto για την ταινία anime Interstella 5555, κι αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν οίκο μόδας και μια δισκογραφική εταιρεία υπό την κοινή ονομασία Kitsuné (στα ιαπωνικά σημαίνει αλεπού).
Τον προσεχή Ιούνιο θα ανοίξετε μια μπουτίκ στο Τόκιο. Πώς εξηγείτε την επιτυχία του οίκου Kitsuné στην Ιαπωνία;
GILDAS LOAËC – Τα τελευταία οχτώ χρόνια, επισκεπτόμαστε την Ιαπωνία τρεις φορές το χρόνο. Είναι λαός ονειροπόλος και η Ευρώπη, ειδικά το Παρίσι, φαίνεται πως τους εμπνέει. Την ίδια στιγμή, αγαπούν πολύ τις καινοτόμες ιδέες. Και μιας κι ο Masaya είναι ένας Ιάπωνας που ζει στο Παρίσι, αισθάνονται υπερήφανοι που έχει επιτύχει εκτός των συνόρων της Ιαπωνίας.
MASAYA KUROKI – Η φίρμα Kitsuné ανταποκρίνεται σ’ έναν παρισινό οίκο μόδας, όπως ακριβώς τον φαντάζεται κανείς. Τα ραμμένα πουλόβερ είναι κατεξοχήν παριζιάνικα. Μια ζακέτα με V-λαιμόκοψη φορεμένη πάνω από ένα πόλο μπλουζάκι, μαζί μ’ ένα βαμβακερό παντελόνι και λευκά αθλητικά παπούτσια είναι ένα χαρακτηριστικό στυλ του Παρισιού, που παραπέμπει ακόμη και στη δεκαετία του ’60.
Φανταζόμουν πως ο κυριότερος λόγος σύνδεσης της παραγωγής σας με την Ιαπωνία θα ήταν τα υφάσματα – είναι γνωστό πως η Ιαπωνία έχει τα καλύτερα denim. Ωστόσο, τα περισσότερα υφάσματά σας είναι γαλλικά, έτσι δεν είναι;
MASAYA KUROKI – Περίπου το 95% των υφασμάτων μας προέρχεται απ’ την Ευρώπη. Μόνο τα denim αγοράζονται και παράγονται στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες δεν τα καταφέρνουν εξίσου καλά με το μαλλί ή το μετάξι. Για μένα, μόνο οι Ιταλοί είναι αληθινά παλιομοδίτες. Αν τυχόν ζητήσεις από τον ίδιο κατασκευαστή να φτιάξει το ίδιο πουκάμισο με μετάξι Ιταλίας και με μετάξι Ιαπωνίας, δεν πρόκειται να έχει την ίδια εφαρμογή στο σώμα, ακόμη κι αν το κόψιμο, οι κλωστές ή τα κουμπιά είναι πανομοιότυπα. Το ιταλικό μετάξι διαθέτει αυτή την vintage αισθητική ταυτότητα που αναζητάμε στον οίκο Kitsuné. Συνεργαζόμαστε με μια βρετανική βιομηχανία, την Corgi, η οποία λειτουργεί από το 1893. Η παραγωγή πουλόβερ μαζί τους είναι σαν να μαθαίνεις πλέξιμο κοντά στη γιαγιά σου! Κι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μπολιάσουμε τη μοντέρνα παραγωγή μας με την κλασική τεχνογνωσία.
Πρέπει να είστε απ’ τους ελάχιστους ανθρώπους που διευθύνουν ταυτόχρονα έναν οίκο μόδας και μια δισκογραφική εταιρεία.
GILDAS LOAËC – Δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί ακόμα που να το κάνουν με την ίδια φιλοδοξία. Αλλά το παν είναι τι προτείνει κανείς στο κοινό. Αν τύχει κι ανακαλύψουμε το κατάλληλο τραγούδι ή την κατάλληλη μπάντα, τότε όλα είναι μια χαρά. Ωστόσο, κάναμε και λάθη· π.χ. το βρετανικό συγκρότημα The Cazals, οι οποίοι διαλύθηκαν παρότι ήταν σπουδαία μπάντα. Τώρα συνεργαζόμαστε με τους Two Doors Cinema Club και μάλλον πετύχαμε διάνα! Τα τραγούδια τους παίζονται στο ραδιόφωνο και μόλις πρόσφατα έδωσαν συναυλία στο Olympia. O δίσκος τους έχει γίνει ασημένιος στην Αγγλία και χρυσός στην Ιρλανδία. Υπογράψαμε συμβόλαιο και με μια άλλη βρετανική μπάντα –λέγεται Is Tropical– και το άλμπουμ τους θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο. Ο ήχος τους παραπέμπει στους Ratatat και στους Clash, δηλαδή είναι κάπως σκληρότερος απ’ ό,τι συνήθως επιλέγουμε να εκπροσωπούμε.
Η εταιρεία σας συνεργάζεται με ορισμένα συγκροτήματα, αλλά επικεντρώνεστε κυρίως στην κυκλοφορία συλλογών.
GILDAS LOAËC – Και στην οργάνωση συναυλιών… τέσσερις – πέντε κάθε χρόνο. Η πιο πρόσφατη μόλις έγινε στην αίθουσα La Maroquinerie στο Παρίσι. Έχουμε πραγματοποιήσει συναυλίες στο Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Σκανδιναβία και το Τόκιο και σιγά-σιγά προετοιμαζόμαστε για το πέρασμα στις ΗΠΑ. Έως τώρα επικεντρωθήκαμε στην Ασία και την Ευρώπη, αλλά καθώς διαρκώς αναπτυσσόμαστε, αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με τη νεοϋορκέζικη δισκογραφική εταιρεία Downtown (Gnarls Barkley, Steve Aoki, Diplo, Cold War Kids). Πρόκειται να διαθέτει τα άλμπουμ μας στην αμερικάνικη αγορά ενώ θα εκπροσωπεί και τους καλλιτέχνες μας στις ΗΠΑ. Η Αμερική, ως πατρίδα του internet, είναι σαν ένα μουσικό κουτί. Υπάρχει ένα κοινό αληθινά παθιασμένο με τη μουσική, το οποίο κι επηρεάζει εν συνεχεία όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Ενώ οι Παριζιάνοι είναι πιο αποστασιοποιημένοι;
GILDAS LOAËC – Απλώς χρειάζονται το χρόνο τους. Για παράδειγμα, μια συναυλία μας στο Παρίσι θα συγκεντρώσει περίπου 500 άτομα, στη Νέα Υόρκη γύρω στα 1500, στο Λονδίνο περίπου 2000, ενώ στο Τόκιο μπορεί να μαζευτούν έως και 7000 άτομα! Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως στο Τόκιο απαντάται ένα αναλογικά μεγαλύτερο και ποιοτικότερο πλήθος ανθρώπων που ενδιαφέρεται και κινητοποιείται απ’ αυτό που κάνουμε.
Συνεργάζεστε και με αμερικάνικες μπάντες, έτσι δεν είναι;
MASAYA KUROKI – Ναι. Συμμετείχαμε στο project Έτος Γαλλίας που οργανώθηκε από το δίκτυο Opening Ceremony. Κάναμε μια σειρά προϊόντων Kitsuné γι’ αυτούς –με μεγαλύτερο λογότυπο, πάντως.
GILDAS LOAËC – Τα πάντα είναι μεγαλύτερα στην Αμερική!
Συνέντευξη στην Caroline Gaimari, PURPLE FASHION MAGAZINE