Μαζί με τον σύντροφό της Νίκο Μαζιώτη βρέθηκε η Πόλα Ρούπα, στο εδώλιο του πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, όπου μεταφέρθηκε το ζευγάρι για να παραστεί στην δευτεροβάθμια δίκη που διεξάγεται στις φυλακές Κορυδαλλού, για κατηγορίες σχετικές με ενέργειες του «Επαναστατικού Αγώνα».
Πρόκειται για τη δίκη που σε πρώτο βαθμό το ζευγάρι καταδικάστηκε σε συνολικές ποινές κάθειρξης 50 ετών ο καθένας, το 2013, στην διάρκεια της οποίας οι δύο κατηγορούμενοι είχαν αποφυλακιστεί με όρους, λόγω συμπλήρωσης 18μηνου, τους οποίους παραβίασαν παραμένοντας φυγόδικοι επί σειρά μηνών.
Η Πόλα Ρούπα κάνοντας δήλωση στο δικαστήριο αναφέρθηκε στην πρόσφατη σύλληψή της και υποστήριξε πως μόνο για χάρη του γιου της κράτησε ήπια στάση απέναντι στους αστυνομικούς της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας που μετείχαν στην επιχείρηση στην Ηλιούπολη: «Τους είπα ότι ήταν τυχεροί που ήταν εκεί το παιδί και προσπαθούσα να εξομαλύνω την κατάσταση».
«Αν ήμουν μόνη μου θα τους εξηγούσα το όνειρο» είπε χαρακτηριστικά η 48χρονη, η οποία τόνισε στους δικαστές πως δεν παρίσταται στο δικαστήριο για το αποτέλεσμα, αλλά «γιατί ποτέ δεν θα άφηνα διαδικασία που αφορά στη δράση του Επαναστατικού Αγώνα».
Η Ρούπα είπε επίσης πως θα ήθελε να την έχουν παραπέμψει για όσα έκανε σε βάρος αστυνομικών της αντιτρομοκρατικής και του επικεφαλής τους και τόνισε πως τους απείλησε, όπως και την εισαγγελέα Ανηλίκων, πως όταν βγει από την φυλακή «θα τους ξεριζώσω την καρδιά για αυτό που έκαναν στο παιδί μου».
Όπως είπε η 48χρονη: «Θα ήθελα να ήμουν κατηγορούμενη γι’ αυτά που συνέβησαν στην αντιτρομοκρατική όταν με συνέλαβαν με το παιδί. Έγινε σειρά παραβάσεων και τους έβριζα συνέχεια για όσα έκαναν στο παιδί. Βιαιοπράγησα εναντίον αστυνομικών όταν είδα να διαλύουν το χέρι της συγκρατούμενης μου. Χτύπησα αστυνομικό, έκανα απόπειρα να χτυπήσω και τον επικεφαλής, απείλησα και την αρμόδια εισαγγελέα και τους είπα ότι όσα χρόνια κι αν περάσω στη φυλακή θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά γι’ αυτό που έκαναν στο παιδί μου. Τους έβριζα συστηματικά από την πρώτη στιγμή που με έπιασαν και βιαιοπραγούσα συστηματικά. Και δεν έκαναν τίποτε, γιατί αυτή δεν ήταν η αντιτρομοκρατική που ξέραμε. Αυτή ήταν μια διαλυμένη αντιτρομοκρατική. Την αντιτρομοκρατική αυτή εγώ τη διέλυσα. Ήμουν στα χέρια τους άοπλη και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, γνώριζαν πολύ καλά με ποια είχαν να κάνουν. Γνώριζαν ότι μπορώ να πάω μέχρι το θάνατο, ότι η δράση μου είχε μεγάλο κοινωνικό έρεισμα.
Όταν με έπιασαν, μου έλεγαν ότι υπάρχουν κάποιοι που κερδίζουν και κάποιοι που χάνουν. Είπα στον Χαρδαλιά της αντιτρομοκρατικής ότι έκανε μεγάλη μαλακία που με έπιασε, θα τους έριχνα. (σσ την κυβέρνηση). Μου είπε “το ξέρω ότι θα τους έριχνες”. Εγώ έχασα το παιδί μου, δεν έχω κάτι άλλο να χάσω. Αυτός που χάνει είναι η κοινωνία. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν είμαι έξω να πραγματώσω το σχέδιο μου, να ρίξω αυτό το καθεστώς…».
Η κατηγορουμένη δήλωσε πως «ο Επαναστατικός Αγώνας δεν τελειώνει. Εγώ γι’ αυτό ζω και αναπνέω, αλλιώς δεν υπάρχω, δεν θα τα παρατήσουμε για κανένα λόγο, αυτή είναι η ιστορική μας αποστολή».
Όπως είπε, τόσο για την ίδια, όσο και για τον σύντροφό της , ένοπλος αγώνας δεν είναι μόνο τα όπλα, τα οποία είναι απλώς εργαλεία, αλλά «η στρατηγική που αφορά και τον σαφή εντοπισμό για το που είναι πιο ευάλωτο το σύστημα».
Κατά την 48χρονη, αυτά που σχεδίαζε «αφορούσαν νευραλγικά σημεία του συστήματος, που είναι ήδη αποσταθεροποιημένο από την κρίση. Γνωρίζαμε ότι θα δημιουργούσαμε ισχυρές αντανακλάσεις διεθνώς, που θα τους έπαιρνε ο διάολος. Γι’ αυτό μπορώ να πω ότι ήταν επιτυχία που με ’πιασαν, μπαίνουν εμπόδιο σ’ αυτό που θέλω να κάνω. Κάθονται τώρα επάνω τα κλιμάκια και ψάχνουν να βγάλουν άκρη τι θα έκανα. Δεν θα το βρουν, γιατί δεν έχουν μυαλό, δεν θα το βρουν το σχέδιο, αν δεν το πω εγώ…».
Η Ρούπα είπε επίσης πως αν δεν είχε γίνει η συμπλοκή στην Δάφνη το 2010, όπου σκοτώθηκε ο Λάμπρος Φούντας και οι συλλήψεις μελών του Επαναστατικού Αγώνα στην συνέχεια, η οργάνωση «θα είχε αποτρέψει τα μνημόνια» γιατί «είχαμε σχέδιο να κάνουμε τα κοράκια να μην θέλουν να δώσουν δραχμή για στήριξη. Τότε ήταν η αρχή των μνημονίων, ήταν σημαντική στιγμή, το σύστημα ήταν ευάλωτο. Ήταν η ευκαιρία να σταθούμε μπροστά και να μην επιτρέψουμε τη γενοκτονία που γίνεται σήμερα. Αυτή ήταν η επιτυχία τους. Όχι που έπιασαν μια επαναστατική οργάνωση. Αλλά που μπόρεσαν μετά να εφαρμόσουν το σχέδιό τους».
Ο Νίκος Μαζιώτης δήλωσε πως «ο πόλεμος με το κράτος δεν πρόκειται να τελειώσει» ενώ αναφερόμενος στον γιο του και την διαδικασία που τηρήθηκε μέχρι το παιδί να δοθεί στην γιαγιά του, είπε: «Όταν κλείστηκε στο ψυχιατρείο ο γιος μου, μίλησα για τα παιδιά των ανταρτών του εμφυλίου...ό,τι γινόταν τότε έγινε και τώρα, το καθεστώς σας είναι απόγονος αυτών των τακτικών, να αρπάζουν τα παιδιά των αντιπάλων. Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να πεθάνουμε βιολογικά. Πολιτικά δεν ήμαστε ηττημένοι, ο αγώνας συνεχίζεται».