Η μετακίνηση του Αλεξ Βίτσελ από τη Ζενίτ στην Τιανγίν Κουάνγιαν, αποτελεί την τελευταία προσθήκη ενός πολύ μεγάλου ονόματος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε αυτό της Κίνας. Ενα ακόμη «χτύπημα» στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι Κινέζοι.
Η αποφασιστικότητα και η σωστή οργάνωση το 1991 δημιούργησε την Πρέμιερ Λιγκ. Το κορυφαίο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στον πλανήτη από κάθε άποψη.
Κι αν οι Άγγλοι είχαν ήδη προϊόν που μπορούσε να χαρακτηριστεί καλό, οι Κινέζοι φαίνεται πως ξεκινούν μια δημιουργία για ένα αντίστοιχο υπό πολύ πιο δύσκολες συνθήκες.
Από την ημέρα που ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίγκ, έδωσε το σύνθημα για επένδυση στο χώρο του ποδοσφαίρου, όλα άλλαξαν. Ο ίδιος, λάτρης του αθλήματος, θέλησε να δει ένα πρωτάθλημα, το οποίο σε δέκα χρόνια θα ανταγωνίζεται τα κορυφαία ευρωπαϊκά. Και σε μεγάλο βαθμό, κατάφερε με την σπίθα να δημιουργήσει φωτιά.
Οι μεγάλες επενδυτικές και κατασκευαστικές εταιρείες, αγόρασαν συλλόγους στην Κίνα με στόχο, όπως λένε οι κακές γλώσσες, να έχουν την εύνοια της κυβέρνησης.
Με τη διαφορά όμως πως η κυβέρνηση ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το κατά πόσο θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο και όχι απλά να υπάρχουν.
Η επιτροπή που δημιουργήθηκε και έχει ως σκοπό να ελέγχει πως όλα κυλούν ομαλά, δεν παίζει μονάχα το ρόλο του κακού. Πρόσφατα έκλεισε τηλεοπτικό συμβόλαιο πενταετίας έναντι 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Περίπου 250 εκατομμύρια το χρόνο. Πέρυσι το ίδιο συμβόλαιο ήταν μόλις στα 9 εκατομμύρια. Είναι μια αρχή, αν σκεφτείτε πως στην Πρέμιερ Λιγκ, το συμβόλαιο για ένα χρόνο ανέρχεται στα 2 δισ. Ευρώ.
Οι Κινέζοι δεν πληρώνουν όπως στο MLS ή στο πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας, τους ποδοσφαιριστές που θέλουν απλά να κολλήσουν τα τελευταία ένσημα. Πληρώνουν τους νέους παίκτες όπως ο Βίτσελ, ο Τεσέιρα, ο Τζάκσον Μαρτίνες. Και για το λόγο αυτό πληρώνουν πολλά.
Ομως έχουν φροντίσει ταυτόχρονα να παίρνουν. Η εμπορική εκτόξευση του προϊόντος είναι μοναδική. Οι Κινέζοι σκέφτηκαν πως με πληθυσμό 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους, έπρεπε απλά να εργαστούν μεθοδικά ώστε να αρχίσει να υπάρχει ανταπόδοση. Ήδη, κάθε αγώνας πρωταθλήματος μπαίνει σε περισσότερα από 20.000 σπίτια και στόχος της διοργανώτριας αρχής είναι έως το τέλος της σεζόν, ο αριθμός αυτός να διπλασιαστεί.
Το potential με την ώρα και το προϊόν
Στην Κίνα γνωρίζουν ότι δεν μπορούν αυτή την στιγμή να ανταγωνιστούν πρωταθλήματα όπως η Premier League ή La Liga Santander ή ακόμη και η Bundesliga.
Εχουν ξεκαθαρίσει όμως δεν τους ενδιαφέρει να κλέψουν τα ηνία αλλά να πάρουν ένα κομμάτι της πίτας. Σε αυτό τους ευνοεί η ώρα. Συγκριτικά με τα περισσότερα μέρη της Ευρώπης, τα ματς δεν διεξάγονται ξημερώματα ή πολύ αργά το βράδυ. Είναι ένα ακόμη υπέρ τους στοιχείο.
Ενα ακόμη δυνατό χαρτί στο οποίο θα τζογάρουν είναι πως η Κίνα δεν είχε μέχρι σήμερα κάποιο πολύ δυνατό ομαδικό άθλημα. Θα δημιουργήσει όμως το ποδόσφαιρο, φιλοδοξώντας να διεκδικήσει και τη διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπου εκεί θα εκτοξευθεί όλο αυτό το πρότζεκτ που έχουν ξεκινήσει.
Διασφαλίζουν το ίδιο το προϊόντος
Πως; Με έναν πολύ απλό τρόπο. Οι ομάδες έχουν δικαίωμα να έχουν στη σύνθεσή τους έως 5 ξένους παίκτες. Τέσσερις ταυτόχρονα στην 11άδα. Εκεί δεν υπάρχουν κοινοτικοί.
Επενδύουν ταυτόχρονα στις ακαδημίες. Θέλουν με τον ερχομό των ξένων και ποιοτικών παικτών να αρχίσουν τη δημιουργία. Ήδη στα σχολεία έχει εισαχθεί μάθημα ποδοσφαίρου...
Σε βάθος 10ετίας
Το project το οποίο βρίσκεται εδώ και λίγα χρόνια σε εξέλιξη, έχει βάθος 10ετίας. Οι Κινέζοι θα προσπαθήσουν τα επόμενα χρόνια να προσελκύσουν ακόμη μεγαλύτερα ονόματα από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και θεωρούν πως θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το MLS αλλά ακόμη και το NFL στη διαφημιστική πίτα.
Από την πλευρά της Ανατολής δεν έχουν να φοβηθούν κάτι ενώ δεν αποκλείουν σύμφωνα με τις έρευνές τους, μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια να αφήσουν πίσω τους ακόμη και κάποια ευρωπαϊκά πρωταθλήματα δεύτερης ταχύτητας