Το Κοινωφελές Ίδρυμα «To Σπίτι του Ηθοποιού» και η Ένωση μη κερδοσκοπικών Σωματείων «Μαζί για το Παιδί» είναι μεταξύ των βραβευθέντων από την Ακαδημία Αθηνών για το 2016.
Σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών, το πρώτο διακρίθηκε «για την κοινωφελή και αξιέπαινη δράση του σχετικά με τη στέγαση, σίτιση, περίθαλψη και κοινωνική στήριξη απόρων ηθοποιών, αλλά και νέων σπουδαστών θεατρικών σπουδών που δεν διαθέτουν τα ανάλογα μέσα», ενώ η δεύτερη «για τις εξειδικευμένες υπηρεσίες ανά σωματείο, καθώς και για τις συντονισμένες υπηρεσίες ως Ένωση, που εξασφαλίζουν ένα καλύτερο παρόν και μέλλον στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, στα παιδιά που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και στα άπορα παιδιά και οικογένειες που χρειάζονται ψυχολογική, οικονομική και ηθική υποστήριξη».
Τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών για το 2016 απονεμήθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης 22 Δεκεμβρίου στην καθιερωμένη λαμπρή ετήσια Πανηγυρική Συνεδρία του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της χώρας.
Συνολικά δόθηκαν συνολικά 42 βραβεία στις τρεις τάξεις των Θετικών Επιστημών, Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών.
Ακόμη, οι συγγραφείς Δημήτριος Χουλιαράκης, Κώστας Κατσουλάρης, Νίκος Μπακουνάκης και Ηλίας Μαγκλίνης, ο αρχιμουσικός Λουκάς Καρυτινός, όπως επίσης και ο Φίλιππος Δεμερτζής - Μπούμπουλης που τιμάται για «τη διάσωση και την ανάδειξη του αρχοντικού της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες σε Μουσείο και Πολιτιστικό Κέντρο» είναι μεταξύ των ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων, που βραβεύονται φέτος από το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας.
Οι βραβευθέντες
Άννα Φόνσου, πρόεδρος του Κοινωφελούς Ίδρύματος Ιδιωτικού Δικαίου το «Σπίτι του Ηθοποιού» (Βραβείο Νικολάου Καρόλου): «Οι κόποι μιας ζωής ανταμείβονται με τον καλύτερο τρόπο, με το πιο σπουδαίο βραβείο και η χαρά μας είναι μεγάλη. Ασχολούμαι πάνω από 25 χρόνια με το Ίδρυμα, έδωσα όλη μου τη ζωή, όλα μου τα λεφτά, τα πάντα... και νομίζω ότι αυτή η τιμή που μας κάνει η Ακαδημία Αθηνών είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί έρχεται σαν αναγνώριση αυτής της προσπάθειας. Στα 15 δωμάτια του Σπιτιού του Ηθοποιού κατοικούν νέα παιδιά που σπουδάζουν σε σχολές θεάτρου, αλλά και μεσήλικες ηθοποιοί που δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στην κρίση ή στις κακοτυχίες της ζωής τους. Οι αιτήσεις φιλοξενίας που δεχόμαστε είναι πάρα πολλές και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε όλες. Αυτήν την στιγμή, το ίδρυμα φιλοξενεί 30 άτομα, τα οποία μένουν ανά δυο σε κάθε δωμάτιο, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα να έχει ο καθένας το δικό του χώρο, ενώ σιτίζονται από το φαγητό που παίρνουμε από την Αρχιεπισκοπή. Φτιάχνουμε και έναν χώρο δίπλα που θα μπορεί να φιλοξενήσει επιπλέον 40 άτομα, όμως ακόμα χρειάζεται πολλή δουλειά και χρήματα για να ολοκληρωθεί. Παράλληλα, στο Σπίτι του Ηθοποιού λειτουργεί και ένα μικρό μουσείο με βιβλία, έργα τέχνης, κοστούμια από εμβληματικές παραστάσεις και πορτρέτα ηθοποιών. Έχουμε, επίσης, καφενείο, κινηματογράφο και ένα μικρό θεατράκι που ανεβάζουμε παραστάσεις, ενώ με διάφορες δράσεις μας έχουμε συμμετάσχει σε εκθέσεις στο Πεκίνο και στο Μιλάνο. Δεν αρκεστήκαμε στο να κάνουμε ένα χώρο φιλοξενίας για τους ανθρώπους που δεν έχουν που να μείνουν, αλλά και μία εστία πολιτισμού».
Σήμερα με ποιο τρόπο εξακολουθει να παραμένει ζωντανό το ίδρυμα;
«Με μένα, με τα δαχτυλίδια και τα βραχιόλια μου που τα πουλάω, με παραστάσεις που κάνουμε, όπως στο Ηρώδειο, και μας μένουν ορισμένα χρήματα. Κανένας από όλους όσους μένουν εδώ δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ για τίποτα, δεν το επιτρέπω. Το Σπίτι του Ηθοποιού, που λειτουργεί από το 1997, δεν παίρνει καμία κρατική βοήθεια. Από ό,τι έχω μαζέψει δουλεύοντας μια ζωή δίνω το πιο γενναίο κομμάτι εδώ. Το πρόβλημα μας είναι τα λειτουργικά έξοδα. Μας έχει βοηθήσει και το ΥΠΠΟ μια φορά, και τώρα κάνουμε αιτήσεις ώστε να καλύψουμε τα λειτουργικά έξοδα που κάθε μήνα αγγίζουν περίπου τις 15.000 ευρώ. Νομίζω ότι γι' αυτό μας βραβεύουν από την Ακαδημία Αθηνών, γιατί επιμένουμε ακόμα και δεν έχουμε παραδώσει τα όπλα».
Χρήστος Μπαρτσόκας, πρόεδρος της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί» και ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής (Αργυρό Μετάλλιο): «Θεωρούμε ιδιαίτερα μεγάλη τιμή την βράβευσή μας από την Ακαδημία Αθηνών. Το βραβείο αυτό, αποτελεί ύψιστη τιμή και έρχεται ως επιστέγασμα του έργου που προσφέρει με σεμνότητα και σεβασμό τα τελευταία 20 χρόνια η Ένωση «Μαζί για το Παιδί». Από το 1996 έως σήμερα, πιστοί στη φιλοσοφία μας, η οποία συνοψίζεται στη φράση «η ισχύς εν τη ενώσει», έχουμε φτάσει να βοηθάμε περισσότερα από 30.000 παιδιά ετησίως, εκ των οποίων τα 10.000 σε συστηματική βάση αλλά και να συνεργαζόμαστε με περισσότερους από 200 φορείς πανελλαδικά. Αναλογιζόμενοι την τιμή που μας γίνεται σήμερα, δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε ακούραστα τις υπηρεσίες μας, στα παιδιά και τους νέους που δοκιμάζονται».
Το «Μαζί για το Παιδί» ξεκίνησε να λειτουργεί στην Ελλάδα το 1996. Κύριος στόχος της Ένωσης είναι να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και νέους που αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ενδοοικογενειακή βία, χρόνιες ασθένειες, διανοητικές ή σωματικές αναπηρίες και την ασθένεια ή το θάνατο κάποιου μέλους της οικογενείας τους, παρέχοντας ψυχολογική, ηθική και οικονομική υποστήριξη.
Δημήτριος Χουλιαράκης (βραβείο Νανάς Κοντού για τη συλλογή του «Αναπολόγητος στις κούνιες ντάλα μεσημέρι», Εκδόσεις Το Ροδακιό, 2013, που ασχολείται με την περιπέτεια του ανθρώπου μέσα στην ιστορία και στη φύση): «Είναι μία μεγάλη τιμή που μου γίνεται από το κορυφαίο πνευματικό ίδρυμα της χώρας και οπωσδήποτε αυτό θα έχει επίπτωση και στην περεταίρω πορεία μου. Δίνει μια δύναμη στον άνθρωπο που βραβεύεται να συνεχίσει αυτό που κάνει».
Νίκος Μπακουνάκης (βραβείο δοκιμίου από το Ίδρυμα Κώστα & Ελένης Ουράνη, για το βιβλίο του «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ. Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος - 20ος αιώνας», Εκδόσεις Πόλις, 2014): «Το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών από το Ίδρυμα Ουράνη νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό και το πιο έγκυρο βραβείο για τη λογοτεχνία και τα βιβλία στη χώρα μας. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που το βραβείο αυτό δίνεται στο βιβλίο μου «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ. Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος - 20ος αιώνας», όπου για πρώτη φορά προσπαθώ να δω τις εφημερίδες έξω από τον συνήθη τρόπο αντιμετώπισης τους, δηλαδή σαν ένα κομμάτι της πολιτικής και της πολιτικής ιστορίας, αλλά σαν ένα αυτόνομο μηχανισμό παραγωγής αφηγήσεων, ιστοριών, ειδήσεων κτλ. Και επίσης, σαν ένα χώρο όπου η Ελλάδα βρίσκεται στην πρωτοπορία της τεχνολογίας, γιατί οι πιο προηγμένες τεχνολογίες δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται για πρώτη φορά στον Τύπο. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί αυτό το βιβλίο δεν διακρίθηκε μόνο με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, αλλά και στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας τα οποία ανακοινώθηκαν πρόσφατα και αυτή είναι μία σύμπτωση εκπληκτική. Σε μία εποχή κρίσης μάλιστα του Τύπου, νομίζω ότι η βράβευση αυτού του βιβλίου, που ίσως οδηγήσει κάποιους ανθρώπους να το διαβάσουν, θα δείξει ποιος είναι πραγματικά ο Τύπος στην Ελλάδα πέρα από τα στερεότυπα περί διαπλοκής και όλων αυτών των πραγμάτων που ακούμε τα τελευταία χρόνια.
Ηλίας Μαγκλίνης (βραβείο μυθιστορήματος, από το Ίδρυμα Κώστα & Ελένης Ουράνη για το βιβλίο του «Πρωινή Γαλήνη» (Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2015): «Οπωσδήποτε είναι μια βράβευση που όταν προέρχεται από έναν τέτοιο θεσμό σε τονώνει τόσο πολύ ηθικά και ψυχολογικά, που τα λόγια περιττεύουν. Ήταν ανέλπιστο και μου έδωσε μεγάλη χαρά. Θα πω το γνωστό κλισέ, ότι «σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις» γιατί ισχύει. Είναι ένα κλισέ που λέει μιαν αλήθεια. Το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο μεγαλύτερο μέρος του στις αρχές της δεκαετίας του '50 και εμπλέκει την ανάμειξη των Ελλήνων στον πόλεμο της Κορέας που είναι ένα άγνωστο και αποσιωπημένο επεισόδιο της νεότερης ιστορίας μας. Στην ουσία είναι μια ιστορία χαμένων ονείρων και ανεκπλήρωτων στόχων σε μια Ελλάδα που στροβιλίζεται στα απόνερα του Εμφυλίου και στη δίνη ενός ξεχασμένου, άγνωστου πολέμου στην άλλη άκρη του πλανήτη».
Κώστας Κατσουλάρης (βραβείο διηγήματος από το Ίδρυμα Πέτρου Χάρη για την συλλογή του «Νυχτερινό ρεύμα» (Εκδόσεις Πόλις, 2015): «Η Ακαδημία είναι ο θεσμός των αρίστων μιας χώρας, οπότε το να σε βραβεύει αυτός ο θεσμός είναι και η ύψιστη βράβευση που μπορεί να έχει κανείς και μια μεγάλη τιμή για τον καθένα, είτε για εμάς που είμαστε συγγραφείς ή καλλιτέχνες, είτε για τους ανθρώπους των γραμμάτων, των επιστημών και άλλων κλάδων της κοινωνίας. Πρόκειται για μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα που διαδραματίζονται στη σημερινή Ελλάδα. Έχει τιμηθεί και με το βραβείο διηγήματος/νουβέλας του περιοδικού «Αναγνώστης». Χαίρομαι που τιμάται αυτή η προσπάθεια μου για δεύτερη φορά».
Φίλιππος Δεμερτζής - Μπούμπουλης (βραβείο της Ακαδημίας): «Είναι ένα μεγάλο δώρο αυτή η βράβευση που έρχεται μετά από 25 χρόνια προσπάθειας για την διάσωση και την ανάδειξη του αρχοντικού της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες σε Μουσείο και Πολιτιστικό Κέντρο. Είναι ένα έργο το οποίο ξεκίνησα το 1991 προσπαθώντας να σώσω το κτίριο διότι κατέρρεε και δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά και σιγά σιγά με τους επισκέπτες, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει τους 700.000 όλα αυτά τα χρόνια, και με τη στήριξη που είχαμε από ευρωπαϊκά προγράμματα, καταφέραμε και ολοκληρώσαμε την δαπανηρή αυτή επισκευή η οποία ξεπέρασε το ποσό του 1,3 εκατ. ευρώ. Αλλά το βασικότερο όλων είναι ότι η Μπουμπουλίνα ζει. Ζει μέσα από αυτό το κτίριο, ζει μέσα από αυτό το μουσείο. Κόσμος έρχεται και την βλέπει και η ιστορία της παραμένει ζωντανή. Μέσω του μουσείου έχει γίνει γνωστή σε όλη την Ευρώπη και έχει εμφανιστεί σε εκθέσεις στο εξωτερικό. Φέτος, μάλιστα, σε δύο, στο Βερολίνο και στην Αγγλία. Ελπίζουμε το βραβείο αυτό να μας ανοίξει κάποιους δρόμους, ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας γιατί το κτίριο έχει ακόμα πολλές ανάγκες για τη συντήρησή του».
(Οι δηλώσεις έγιναν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ)