Ως μία «ταχυδακτυλουργική» κίνηση, για να αποφύγουν οι υπόλοιπες χώρες τις ευθύνες τους, χαρακτηρίζει το Politico την απόφαση της Κομισιόν για σταδιακή επανέναρξη εφαρμογής της συνθήκης του Δουβλίνου.
Σύμφωνα με αυτή, τα κράτη- μέλη της ΕΕ θα μπορούν από τον Μάρτιο να επιστρέφουν πρόσφυγες στις χώρες εισόδου τους στην Ενωση, δηλαδή κατά κύριο λόγο στη χώρα μας. «Η Ελλάδα δεν είναι μέρος για πρόσφυγες», είναι ο τίτλος του άρθρου των Τζον Μαρκ Φίλο και Λούντεκ Σταβινόχα, που δημοσιεύει το Politico.
Οι δύο λέκτορες του University of East Anglia, που έχουν εργαστεί ως εθελοντές σε προσφυγικά κέντρα στη Χίο και την Αθήνα, τονίζουν ότι εθελοντές και πρόσφυγες στην Ελλάδα διαφωνούν με την εκτίμηση της Κομισιόν ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη χώρα μας, σε ό,τι αφορά τη μεταρρύθμιση του συστήματος ασύλου.
«Οι προσφυγικοί καταυλισμοί στην Ελλάδα στην πραγματικότητα βιώνουν τις πιο σκοτεινές στιγμές της κρίσης έως τώρα», αναφέρουν χαρακτηριστικά. Στο άρθρο τους, οι δύο λέκτορες περιλαμβάνουν και μαρτυρίες. «Νιώθω σαν να είμαι ξανά στη Συρία», τους δήλωσε ο Αμπντουλάχι, που περιμένει από τον Μάρτιο να εξεταστεί η αίτηση ασύλου του, ενώ μίλησε για επιθέσεις ακροδεξιών στο hotpost της Σούδας, στη Χίο. «Φοβάμαι ότι θα βάλουν ξανά φωτιά στον καταυλισμό. Η μητέρα μου κλαίει κάθε βράδυ», τους είπε ένα 12χρονο κορίτσι από το Ιράν.
Οι δύο λέκτορες κάνουν αναφορά και στην τραγωδία στη Λέσβο, με την έκρηξη που προκάλεσε τον θάνατο μητέρας και παιδιού. «Ενα περιστατικό που εύκολα μπορούσε να αποφευχθεί αν τους παρείχαν στοιχειώδη διαμονή», τονίζουν.
«Σε καταυλισμούς σε όλη την Ελλάδα, οι πρόσφυγες- ανάμεσά τους έγκυες, νεογέννητα, ηλικιωμένοι και άρρωστοι- μαραζώνουν σε ανεπαρκή καταφύγια, συχνά λίγο μεγαλύτερα από λεπτές σκηνές, που τώρα είναι καλυμμένες από χιόνι ή από βροχή. Η πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες, όπως και τη νομική και ψυχολογική υποστήριξη, είναι ανεπαρκής και συχνά εντελώς απούσα», υπογραμμίζει ακόμη το άρθρο.
«Ας είμαστε απολύτως σαφείς για τα κίνητρα της απόφασης της Κομισιόν. Ο κανονισμός του Δουβλίνου, είναι ένα νομοθετικό ταχυδακτυλουργικό κόλπο που επιτρέπει στις χώρες μέλη να αποφύγουν τις ηθικές και νομικές ευθύνες τους απέναντι στους ανθρώπους που αναζητούν διεθνή προστασία», τονίζουν οι δύο αρθρογράφοι.
«Ας είμαστε ξεκάθαροι και για το τι σημαίνει αυτή η απόφαση για τα θύματα βασανιστηρίων, πολέμου και κακοποίησης από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους. Σημαίνει ότι θα απομακρυνθούν από τα ασφαλή μέρη και θα επιστρέψουν στην ολοένα πιο επικίνδυνη κόλαση της ελληνικής διαδικασίας ασύλου», υπογραμμίζουν.
«Καλούμε όλους τους μάρτυρες, εθελοντές, εργαζόμενους, γιατρούς, νοσοκόμες και ντόπιους στα νησιά και τις πόλεις της Ελλάδος να φωνάξουν για εκείνους που δεν μπορούν. Εσείς είστε στην πρώτη γραμμή μίας εκ των μεγαλύτερων ανθρωπιστικών κρίσεων που έχει δει η Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, και εκείνοι στους οποίους υπενθυμίζεται αναγκαστικά σε καθημερινή βάση πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Θυμίστε στις κυβερνήσεις, τους ηγέτες, τους βουλευτές σας ποια ακριβώς είναι η κατάσταση», καταλήγουν.