Αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας βρίσκονται κάθε μήνα όλο και περισσότεροι Έλληνες, οι οποίοι έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν μπουν στην τελική ευθεία για τη συνταξιοδότηση και αδυνατούν να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.
Πίσω από τη «βιτρίνα» των στοιχείων της Στατιστικής Αρχής, που δείχνουν ότι το γενικό ποσοστό της ανεργίας υποχωρεί έστω με πολύ βραδείς ρυθμούς- λόγω και της εντυπωσιακής στροφής σε θέσεις μερικής απασχόλησης που καταμετρώνται επισήμως ως θέσεις εργασίας- υπάρχουν δύο δείκτες που προκαλούν ή που θα έπρεπε να προκαλούν εφιάλτες στο υπουργείο Εργασίας. Ο πρώτος αφορά στα ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες 55- 64 ετών. Τι δείχνουν οι μετρήσεις; Ότι σε αντίθεση με τη γενικότερη εικόνα, καταγράφεται σταθερά ανοδική πορεία των ανέργων! Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Σεπτεμβρίου, το 2011 το ποσοστό των ανέργων σε αυτήν την κατηγορία ήταν 8,2%, το 2012 ανέβηκε στο 13,8% μετά από το μπαράζ «λουκέτων στην αγορά, το 2013 διαμορφώθηκε στο 16%, το 2014 και το 2015 κλιμακώθηκε στο 16,3% και 16,7% αντιστοίχως και φέτος εκτινάχθηκε μια ολόκληρη μονάδα υψηλότερα στο 17,7%!
Η πρώτη ανάγνωση είναι ότι ενώ το βάρος των προσπαθειών για επανακατάρτιση και απασχόληση σε ειδικά προγράμματα έχει πέσει στους νέους ως 24 ετών, όπου το ποσοστό ανεργίας έχει υποχωρήσει στο 46,1% από 57,1% το 2012, οι αποκαλούμενοι 55άρηδες βρίσκονται εν πολλοίς στον «αέρα», αγωνιώντας για το πώς θα συμπληρώσουν τα αναγκαία ένσημα συνταξιοδότησης αλλά και το πώς θα επιβιώσουν σε μια αγορά εργασίας, όπου κυριαρχεί η «μαύρη» ή η «γκρίζα» απασχόληση, η καταστρατήγηση ωραρίων και μισθολογικών συμβάσεων, η «ελαστικότητα» που δεν αποτυπώνεται ούτε σε δείκτες ούτε σε Εκθέσεις.
Ο δεύτερος «μαύρος» δείκτης αποτυπώνει τους μακροχρόνια ανέργους, δηλαδή τους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους και παραμένουν άνεργοι για πάνω από 12 μήνες. Ποιο ήταν το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων το 2009; 40%. Τι έχει συμβεί έκτοτε; Το 2012 το ποσοστό έφτασε στο 63,5%, το 2013 έφτασε στο 70,5%, το 2014 έκλεισε με 73%, το 2015 ανέβηκε στο 74,3%, ενώ στο β’ 3μηνο του 2016 παραμένει στο 72,2%. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα εξωφρενικά ποσοστά; Ότι η ανεργία στην Ελλάδα έχει αποκτήσει, πλέον, δομικά χαρακτηριστικά- όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ισπανία- και ως εκ τούτου το γενικό ποσοστό δεν μπορεί να αποκλιμακωθεί με γοργούς ρυθμούς. Σημειώνεται ότι το ΔΝΤ προβλέπει ότι ως το 2022 η ανεργία- καλώς εχόντων των πραγμάτων- δεν θα έχει πέσει κάτω από 18%, κατεβάζοντας τον πήχη στο 12% το μακρινό 2040.